Ένας από τους εργασιακούς τομείς που επηρέασε σημαντικά η πανδημία του κορονοϊού σε πολλές χώρες του πλανήτη, είναι και αυτός του έρωτα. Μάλιστα, υπάρχουν σχετικά στοιχεία από τη Χιλή, που δείχνουν το πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι ιερόδουλες, οι οποίες αναγκάστηκαν να μεταβάλουν τον τρόπο που δουλεύουν.

Όταν λόγω του κορονοϊού έκλεισε το νυχτερινό κέντρο διασκέδασης στα νότια της χώρας, στο οποίο σύχναζε προκειμένου να βρει πελάτες, η «εργάτρια του σεξ», Καμίλα Ορμασάβαλ, έχασε αμέσως τη μοναδική πηγή εσόδων της. Η 24χρονη, για τέσσερα χρόνια… ψάρευε τους άνδρες σε εκείνο το μπαρ στο κέντρο της Κονσεπσιόν, κερδίζοντας περίπου 715 δολάρια τον μήνα. Εν μία νυκτί όμως το εισόδημά της εξανεμίσθηκε.

Χωρίς να έχει άλλο τρόπο να πληρώσει τους λογαριασμούς της, η Καμίλα τότε έκανε μία στροφή στην «παροχή των υπηρεσιών της», τις οποίες εξασφάλιζε μέσω βιντεοκλήσεων από το διαμέρισμά της στην πολυόροφη πολυκατοικία της, ζητώντας από τους τακτικούς της πελάτες να τη συναντούν πλέον διαδικτυακά.

«Οι βιντεοκλήσεις αποφέρουν κάτι, αλλά προφανώς δεν είναι το ίδιο με πριν, ενώ και τα χρήματα καθαυτά δεν πλησιάζουν καν το ποσό που θα κέρδιζα σε μια κακή μέρα πριν, όμως είναι κάτι», δηλώνει η ίδια στο Reuters μέσω τηλεφώνου.

Η Καμίλα είναι μια από τις χιλιάδες εργαζόμενες στη βιομηχανία του σεξ σε όλο τον κόσμο που βρέθηκαν ξαφνικά σε επισφαλή θέση, καθώς η ίδια η σωματική εγγύτητα που χαρακτηρίζει τη δουλειά τους αποτελεί πλέον το παράδειγμα προς αποφυγή, σύμφωνα με τα μέτρα κοινωνικής απόστασης, που αποτελούν τον ακρογωνιαίο λίθο της προστασίας από τον κορονοϊό.

Από τη Σιγκαπούρη ή τη Γερμανία ως το Μεξικό, οι ιερόδουλες έχουν μείνει χωρίς εισόδημα και συχνά χωρίς σπίτι.

Οι μεγαλύτερες σε ηλικία εκπαιδεύονται από τις μικρότερες

Στη Χιλή, η πλειονότητα από τους 60.000 παρόχους σεξουαλικών υπηρεσιών έχουν τη συγκεκριμένη απασχόληση ως μοναδική πηγή εισοδήματος και έχουν τουλάχιστον ένα εξαρτώμενο άτομο να συντηρήσουν, επισημαίνει το Ίδρυμα Margin Foundation, που παρέχει στους εργαζόμενους στον τομέα κοινωνική, νομική και ψυχολογική υποστήριξη.

Οι εργαζόμενοι στον τομέα, λόγω της επείγουσας ανάγκης να αντικαταστήσουν το χαμένο εισόδημά τους, έχουν στην πλειονότητά τους στραφεί σε διαδικτυακές υπηρεσίες, προσφέροντας στους πελάτες τους βιντεοκλήσεις, ερωτικές φωτογραφίες και βίντεο.

Οι πιο προχωρημένης ηλικίας ιερόδουλες, που δεν έχουν μεγάλες τεχνολογικές γνώσεις εκπαιδεύονται από μία νεώτερη γενιά, που συχνά αποτελείται από μεσοαστές, οι οποίες χρηματοδοτούν τα πανεπιστημιακά τους δίδακτρα, πωλώντας διαδικτυακό σεξ, σύμφωνα με το Margin Foundation.

«Τις αποκαλούμε “οι εικονικές” και κάποιες από αυτές μπορούν να βγάλουν πολλά χρήματα. Διδάσκουν σε άλλους μέσω του WhatsApp πώς να το χρησιμοποιούν, πώς να βρίσκουν πελάτες, πώς να δημιουργούν λογαριασμό για τη χρέωση πιστωτικών καρτών, πώς να χειρίζονται κάμερα web», δηλώνει η Ερμίνδα Γκονσάλες Ινοστρόσα, 59 ετών, πρώην χορεύτρια σε νυχτερινά κλαμπ, που σήμερα είναι εκπρόσωπος του ιδρύματος. «Για τις γυναίκες άνω των 45 δεν είναι εύκολο, αλλά μπορούν να το μάθουν», τονίζει, όπως μεταφέρει το Αθηναϊκό – Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων.

Παροχή υποστήριξης στις εργαζόμενες του χώρου

Το Relax Chile, ένας ιστότοπος που προσφέρει περιεχόμενο για ενηλίκους, αλλά και διαδικτυακό τόπο συνάντησης για ιερόδουλες και πελάτες, επισημαίνει πως σχεδόν όλοι οι λογαριασμοί του έχουν αντικαταστήσει τις προσφορές για φυσική επαφή με διαδικτυακή ψυχαγωγία. Και ενώ αυτό σήμαινε αφενός την απώλεια ορισμένων πελατών, αφετέρου άνοιξε πόρτες για άλλους από το εξωτερικό, τονίζει εκπρόσωπός του.

Αλλά, και πριν το ξέσπασμα του κορονοϊού, η νυχτερινή απαγόρευση της κυκλοφορίας που είχε επιβληθεί από την κυβέρνηση για να κατευνάσει τη βία και τις λαϊκές κινητοποιήσεις λόγω των κοινωνικών και οικονομικών ανισοτήτων, ήδη είχε δυσκολέψει την εργασία στο «πεζοδρόμιο», πρόσθεσε ο ίδιος εκπρόσωπος.

Το παράδοξο στη Χιλή είναι ότι ενώ η ίδια η παροχή σεξ ως εργασία δεν είναι παράνομη, η φιλοξενία της σεξουαλικής αυτής εργασίας είναι, γεγονός που αφήνει σε μετέωρη κατάσταση το επάγγελμα. Η Ινοστρόσα ενημερώνει πως ένας μικρός αριθμός γυναικών εξακολουθούν πάντως να διακινδυνεύουν τη σωματική συνεύρεση με πελάτες: «Οι τακτικοί τους ζητούν να συναντηθούν και δεν θέλουν να διακινδυνεύσουν να τους χάσουν καθώς έχουν λογαριασμούς να πληρώσουν. Το κάνουν με μάσκες, γάντια. Είναι μαζί τους για 10, 15 λεπτά, όχι περισσότερο».

Η ίδια προσθέτει πως εργαζόμενες στον τομέα δεν μπορούν να ενταχθούν στο «κοινωνικό δίκτυο ασφαλείας» λόγω κορονοϊού, επειδή περίπου το ένα τρίτο είναι αλλοδαποί χωρίς έγγραφα, ενώ άλλοι φοβούνται σαν πολύ τον στιγματισμό, ή τις έρευνες από κυβερνητικές υπηρεσίες προκειμένου να αιτηθούν ένα από τα πρόσφατα ανακοινωθέντα επιδόματα σε όσους έμειναν χωρίς εισόδημα από την πανδημία.

Το Margin, μέσα στον Μάρτιο παρέδωσε 60 δέματα τροφίμων και άλλα 100 τον Απρίλιο σε γυναίκες που εργάζονταν στη βιομηχανία του σεξ και είχαν παιδιά για να συντηρήσουν, δήλωσε η ίδια. Τα δέματα που παραδόθηκαν τον Μάρτιο είχαν χρηματοδοτηθεί από από κάποιους πιο επιτυχημένους εργαζόμενους στο σεξ μέσω διαδικτύου, αλλά κι από τους ίδιους τους εργαζόμενους, πρόσθεσε.

Εκπρόσωπος του υπουργείου Γυναικών της Χιλής τόνισε πως κατά την πανδημία έχει προσφερθεί βοήθεια σε εργαζόμενες στον ερωτικό τομέα στο πλαίσιο των νέων μέτρων για την αντιμετώπιση της ενδοοικογενειακής βίας κι είναι ελεύθερες να έχουν πρόσβαση σε κοινωνικές παροχές «όπως κάθε άλλος πολίτης».