Ένας Έλληνας ομογενής περιγράφει τη δραματική κατάσταση που βιώνει στη δίνη της πανδημίας του κορονοϊού στην Αυστραλία.

Ο Βασίλης Νταλέ βρίσκεται στη χώρα εδώ και πέντε χρόνια και τα περιοριστικά μέτρα που ελήφθησαν για την αντιμετώπιση της επιδημίας, τον έπληξαν άμεσα, καθώς απασχολούνταν στον τομέα της εστίασης.

Όπως λέει, σε ίδια ή και χειρότερη από τη δική του μοίρα βρίσκονται και άλλοι Ελληνες με προσωρινή βίζα.

Όπως αναφέρει το sbs.com.au, μετά την ολοκλήρωση των σπουδών του στην Αυστραλία, ο εργοδότης του έγινε χορηγός της άδειας παραμονής του και με τη σύντροφό του απέκτησαν ένα κοριτσάκι στη Μελβούρνη όπου διαμένουν.

«Ήμουν πολύ ευχαριστημένος ώσπου ένιωσα αυτή την άσχημη κατάσταση», λέει αναφερόμενος στην απουσία βοήθειας από το κράτος για κατόχους προσωρινής βίζας.

«Πλήρωνα όλους τους φόρους μου κανονικά, τα ενοίκια, έκανα ένα παιδί, ουσιαστικά ήμουν ενεργό στέλεχος της οικονομίας της χώρας και όταν βρέθηκα στη δύσκολη περίπτωση απλά με άφησαν απ’ έξω».

Χωρίς πρόσβαση σε κάποιο από τα επιδόματα Jobseeker και Jobkeeper που διατίθενται για υπηκόους και μόνιμους κατοίκους, o κ. Νταλέ με την οικογένειά του τα «βγάζουν πέρα» προς το παρόν ξοδεύοντας από τις οικονομίες τους.

Όπως λέει μάλιστα, γνωρίζει και άλλους ομογενείς χωρίς μόνιμη άδεια παραμονής που βρίσκονται στην ίδια κατάσταση, ενώ εκτιμά ότι όσοι δεν είχαν προνοήσει να αποταμιεύσουν αντιμετωπίζουν ακόμη χειρότερες συνθήκες.

Ερωτηθείς σχετικά με το επιχείρημα της κυβέρνησης ότι υπάρχουν γύρω στα δύο εκατομμύρια άτομα με προσωρινή βίζα στη χώρα και προτεραιότητα είναι η στήριξη Αυστραλών και μονίμων κατοίκων, ο κ. Νταλέ απαντά ότι θα ήταν εφικτό να βοηθηθούν όλοι.

Ο τρόπος, εξηγεί, θα ήταν να διαμοιραστούν οι πόροι, αντί για τη χορήγηση του ίδιου επιδόματος Jobkeeper σε όλους τους εργαζομένους ανεξαρτήτως αν προ-κορονοϊού είχαν εισόδημα μικρότερο του επιδόματος.

«Γνωρίζω άτομα από τη δουλειά μου που εργάζονταν τρεις φορές την εβδομάδα και πλέον το επίδομα των $1500 είναι περισσότερα από όσα έβγαζαν πριν».

«Το χειρότερο σε όλη την κατάσταση είναι ο ψυχολογικός πόλεμος, ένιωσα μια εκμετάλλευση σε μία Αυστραλία η οποία είναι μία από τις πιο δυνατές και ανεπτυγμένες χώρες στον κόσμο».