Αξιωματούχοι και πολιτικοί διαπραγματεύονται σήμερα το μέλλον του πρωθυπουργού Άντελ Άμπντελ Μάχντι στο Ιράκ, όπου οι διαδηλωτές παραμένουν στους δρόμους ζητώντας «την πτώση του καθεστώτος», έπειτα από έναν μήνα κινητοποιήσεων που έχουν κοστίσει τη ζωή σε περισσότερους από 250 ανθρώπους.
Την ώρα που οι πολιτικές διαβουλεύσεις συνεχίζονται, κυρίως υπό τον πρόεδρο του Ιράκ Μπαρχάμ Σάλεχ, οι συγκεντρώσεις στις πλατείες πόλεων του νότιου Ιράκ και την πλατεία Ταχρίρ στη Βαγδάτη δεν σταματούν, πλέον ούτε τη νύχτα.
Οι διαδηλωτές, που βρίσκονται στον δρόμο από την 1η Οκτωβρίου –με ένα μικρό διάλειμμα τριών εβδομάδων για το προσκύνημα των σιιτών—τονίζουν ότι δεν θα επιστρέψουν στα σπίτια τους παρά μόνο όταν πέσει όλο το «καθεστώς».
Σε μια από τις πιο διεφθαρμένες χώρες του κόσμου, όπου τα πολιτικά αξιώματα μοιράζονται βάσει της εθνότητας και του δόγματος, το πολιτικό σύστημα που δημιουργήθηκε μετά την πτώση του Σαντάμ Χουσέιν το 2003 πρέπει να αλλάξει άρδην, λένε οι διαδηλωτές.
«Προς μία λύση;»
Ακόμη και η κυβερνητική πλειοψηφία είναι διχασμένη. Από την μία πλευρά ο ισχυρός σιίτης ηγέτης Μοκτάντα Σαντρ εμφανίστηκε εν μέσω των διαδηλωτών. Ο Χάντι αλ Αμέρι, επικεφαλής της φιλοϊρανικής πολιτοφυλακής Χασντ αλ Σάαμπι στο κοινοβούλιο, εκτίμησε ότι το «κενό» θα οδηγήσει σε χάος.
Όμως η παραίτηση του Άμπντελ Μάχντι δεν μπορεί παρά να περάσει από το κοινοβούλιο, το οποίο μπορεί να άρει την εμπιστοσύνη στο πρόσωπό του και να βρει τον αντικαταστάτη του.
Από τη Δευτέρα το κοινοβούλιο που συνεδριάζει καθημερινά ζητεί να παρουσιαστεί ενώπιόν του ο πρωθυπουργός, κάτι που μέχρι τώρα δεν έχει πράξει.
Σήμερα ο Σάλεχ δέχθηκε κεκλεισμένων των θυρών εκπροσώπους των βασικών κομμάτων για να συζητήσουν το μέλλον του Άμπντελ Μάχντι.
«Οδεύουμε προς επίλυση του ζητήματος», εξήγησε πηγή από το γραφείο του Ιρακινού προέδρου, χωρίς ωστόσο να δώσει άλλες διευκρινίσεις, όπως αναφέρει το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων.
Στον δρόμο δεν αλλάζει τίποτα, καθώς η κινητοποίηση των πολιτών τα αίτια της οποίας έχουν τη ρίζα τους πολύ πριν την έναρξη των διαδηλώσεων την 1η Οκτωβρίου.
«Έχουμε κουραστεί από την κατάσταση των 16 τελευταίων ετών», καταγγέλλει η Σάλουα Μάζχερ από την πλατεία Ταχρίρ. «Όλα πάνε χειρότερα», προσθέτει. «Δεν έχουμε πρόβλημα με τον Άμπντελ Μάχντι, αλλά με όλους τους πολιτικούς», υπογραμμίζει.
Διακόσια χιλιόμετρα πιο νότια, στην Ντιουανίγια, η κινητοποίηση δεν ήταν ποτέ τόσο μεγάλη, αναφέρει ανταποκριτής του AFP. Σήμερα φοιτητές βγήκαν μαζί με τους μαθητές και τους καθηγητές στους δρόμους, συμμετέχοντας στη γενική απεργία που κηρύχθηκε στην πόλη όπως και οι περισσότεροι δημόσιοι υπάλληλοι.
Στη Νασιρίγια, τη Σαμάουα και την Αμάρα νέες κινητοποιήσεις πραγματοποιήθηκαν. Στη Βασόρα διαδηλωτές έκλεισαν επανειλημμένα τις τελευταίες ημέρες τον δρόμο προς το λιμάνι Ουμ Κασρ, προκαλώντας την ανησυχία των αρχών καθώς από αυτό γίνεται μεγάλο μέρος των εισαγωγών, κυρίως τροφίμων, στη χώρα.
Στη διάρκεια της πρώτης εβδομάδας κινητοποιήσεων, από την 1η έως την 6η Οκτωβρίου, επισήμως 157 άνθρωποι, κυρίως διαδηλωτές, σκοτώθηκαν, το ένα τρίτο εκ των οποίων από τα πυρά των δυνάμεων ασφαλείας.
Το κίνημα επαναλήφθηκε στις 24 Οκτωβρίου. Εκατό άνθρωποι έχουν σκοτωθεί από τότε.
Τη νύχτα της Τετάρτης προς Πέμπτη βίαια επεισόδια σημειώθηκαν και πάλι στην πλατεία Ταχρίρ. Διαδηλωτές εδώ και μία εβδομάδα προσπαθούν να περάσουν τη γέφυρα αλ Τζουμχουρίγια που οδηγεί στην Πράσινη Ζώνη της Βαγδάτης, και οι δυνάμεις ασφαλείας έχουν εγείρει τρία οδοφράγματα.
Χθες το βράδυ οι διαδηλωτές προσπάθησαν να διασχίσουν τη δεύτερη γέφυρα που οδηγεί στην πλατεία Ταχρίρ, μάταια, καθώς η αστυνομία έκανε χρήση δακρυγόνων και βομβίδων κρότου για να τους αποτρέψει.
Την ίδια ώρα μια ρουκέτα έπληξε την Πράσινη Ζώνη, κοντά στην πρεσβεία των ΗΠΑ, με αποτέλεσμα να σκοτωθεί ένας Ιρακινός στρατιώτης και να τραυματιστούν ακόμη τρεις, σύμφωνα με πηγές των υπηρεσιών ασφαλείας.
Μπροστά στην οργή των διαδηλωτών Σαντρ και Αμέρι «έχουν και οι δύο συμφέρον να τερματίσουν την κρίση», εκτιμά η Μαρία Φαντάπιε του International Crisis Group. «Όμως οι ανάγκες τους είναι διαμετρικά αντίθετες και γνωρίζουν ότι θα είναι δύσκολο να συμφωνήσουν σε έναν αντικαταστάτη» του Άμπντελ Μάντι.
Αν επιλέξουν έναν τεχνοκράτη, «γνωρίζουμε ήδη πώς θα τελειώσει η ιστορία: θα βρεθεί κι εκείνος παγιδευμένος και εξαρτώμενος από τα κόμματα» του Αμέρι και του Σαντρ, σχολιάζει η ειδικός. «Και η ίδια οργή θα ξεχυθεί στους δρόμους».
