Η αυτοκτονία ενός νεαρού φοιτητή, η σεξουαλική ζωή του οποίου δημοσιοποιήθηκε, εν τη αγνοία του, στο Διαδίκτυο, καταδεικνύει για μία ακόμη φορά πόσο επικίνδυνο μέσο εκφοβισμού μπορεί να είναι για κάποιους το Iντερνετ, αλλά και κατά πόσον τα νέα παιδιά της εποχής του Τwitter και του Facebook μπορούν να διακρίνουν καθαρά ανάμεσα στο ιδιωτικό και το δημόσιο.
Την περασμένη εβδομάδα, όπως αναφέρει η Καθημερινή, ο Τάιλερ Κλεμέντι, ένας συνεσταλμένος 18χρονος πρωτοετής φοιτητής του πανεπιστημίου Rutgers και προικισμένος βιολιστής αυτοκτόνησε, πηδώντας από τη γέφυρα Τζορτζ Ουάσιγκτον, όταν ο συγκάτοικός του μαζί με μια συμφοιτήτριά τους δημοσιοποίησαν στο Διαδίκτυο μια ερωτική συνάντησή του μ’ έναν άνδρα στο δωμάτιό του.
Εναντίον των δύο συμφοιτητών του έχουν απαγγελθεί κατηγορίες για παραβίαση της ιδιωτικής ζωής στην πιο βαριά μορφή, που επισύρουν ποινή φυλάκισης μέχρι και πέντε χρόνια.
Ο Ντάρουν Ράβι και η Μόλι Γουέι κατηγορούνται ότι χρησιμοποίησαν κάμερα (webcam), για να μεταδώσουν κρυφά και απευθείας ερωτική συνεύρεση του Κλεμέντι μ’ έναν άνδρα, στις 19 Σεπτεμβρίου και ότι ο Ράβι προσπάθησε να καταγράψει και δεύτερη συνάντηση στις 21 Σεπτεμβρίου, μία μέρα πριν αυτοκτονήσει ο Κλεμέντι. Μάλιστα, ο Ράβι είχε ενημερώσει για τις προθέσεις του τους φίλους του στο Twitter.
Πικρόχολα κουτσομπολιά και εκδικητικές ενέργειες, που κάποτε περιορίζονταν στην αυλή του σχολείου ή στα όρια της πανεπιστημιούπολης, μπορούν σήμερα να γίνουν γνωστά σε όλο τον κόσμο αμέσως, μέσω Iντερνετ, μαζί με φωτογραφίες και ζωντανά βίντεο.
«Είναι απλώς θέμα χρόνου πότε θα συμβεί η επόμενη αυτοκτονία, πότε θα γίνει η επόμενη επίθεση», είπε η Πάρι Αφταμπ, δικηγόρος του Νιου Τζέρσεϊ και διευθύντρια της ιστοσελίδας WiredSafety. Όπως είπε η ίδια, νέοι, που ποτέ δεν θα έκαναν επίθεση πρόσωπο με πρόσωπο, το κάνουν online, εν μέρει λόγω της συχνά εσφαλμένης εντύπωσης περί ανωνυμίας που δίνει το Iντερνετ.
Παλιοί φίλοι και συμμαθητές των Ράβι και Γουέι τους θυμούνται ως εξαιρετικά και καθόλου ομοφοβικά παιδιά, που μάλιστα είχαν φίλους γκέι.
Ο Γκρέγκορι Τζαντς, ιδρυτής του Τόπου της Ελπίδας (A Place of Hope), ενός κέντρου ψυχικής υγείας στο Σιάτλ, είπε ότι οι νέοι άνθρωποι που χρησιμοποιούν το Iντερνετ για να διαδώσουν κάτι άσχημο για άλλους συχνά δεν συνειδητοποιούν πόσο επιβλαβές μπορεί να είναι κάτι τέτοιο, επειδή πολλοί από αυτούς έχουν μεγαλώσει σ’ ένα κόσμο όπου δεν είναι εύκολα διακριτό το ιδιωτικό από το δημόσιο.
Από το 2003 και μετά, το πρακτορείο Ασοσιέιτεντ Πρες έχει καταγράψει τουλάχιστον 12 περιπτώσεις στις ΗΠΑ στις οποίες παιδιά και νέοι, μεταξύ 11 και 18 ετών, αυτοκτόνησαν επειδή έπεσαν θύματα κάποιας μορφής «cyberbullying» – πειραγμάτων, παρενοχλήσεων ή εκφοβισμού με φωτογραφίες ή κείμενα που δημοσιεύθηκαν στο Διαδίκτυο ή διακινήθηκαν μέσω sms.
