Ο Tony Martin από το Νόρφολκ της Αγγλίας σκότωσε τον Fred Barras και τραυμάτισε τον συνεργό του Brendon Fearon με αδήλωτο όπλο σε μια υπόθεση που τον έφερε πέντε χρόνια στη φυλακή για ανθρωποκτονία.
Πολύκροτη ιστορία στον καιρό της, χώρισε τη βρετανική κοινή γνώμη στα δυο αναφορικά με το πόσο μακριά πρέπει να φτάνει κάποιος για να υπερασπίζεται το βιος του.
Σήμερα, 20 χρόνια από το περιστατικό που σημειώθηκε στις 20 Αυγούστου 1999, κάποιοι θυμήθηκαν τον 74χρονο πλέον αγρότη και τον ρώτησαν πώς νιώθει. Και εκείνος είπε πως θα ξανάκανε ακριβώς τα ίδια αν έπρεπε να υπερασπιστεί και πάλι την περιουσία του.
Σε συνέντευξή του στην «Daily Mail», ρωτώντας τον αν νιώθει τύψεις, μιας και σκότωσε εν ψυχρώ ένα παιδί 16 χρονών, ο Martin είπε: «Με αποκαλούσαν φονιά παιδιών. Δεν έκανα τίποτα κακό. Έκανα ό,τι θα έκανε και ο οποιοσδήποτε». Θα το ξανάκανε όμως; «Αν οι συνθήκες ήταν ίδιες, ναι. Όλοι θα το έκαναν».
Αφού περιέγραψε προηγουμένως τον 16χρονο ως «ζωύφιο», αποκάλυψε πως έχει επισκεφτεί τον τάφο του μικροκακοποιού. «Στάθηκα για κάνα λεπτό εκεί και κοιτούσα το μνήμα. Υπήρχε μια φωτογραφία του, η ίδια που είχα δει και στις εφημερίδες. Δεν ένιωσα τίποτα. Στεκόμουν απλώς εκεί, εντελώς αφηρημένος. Σκέφτηκα όμως πως για όλα που μας συμβαίνουν είμαστε υπεύθυνοι εμείς. Κι αυτό ισχύει και για κείνον».
Γιατί πήγε όμως να δει το μνήμα; «Όχι από σεβασμό, όχι. Από απλή περιέργεια».
Ο αγρότης καταδικάστηκε πρωτόδικα τον Απρίλιο του 2000 σε ισόβια κάθειρξη, η ποινή μειώθηκε ωστόσο στα 5 χρόνια όταν ο ίδιος επικαλέστηκε περιορισμένη ευθύνη, μιας και πάσχει από Σύνδρομο Άσπεργκερ. Βγήκε στα τρία.
Πώς κατέληξε η συνέντευξή του στην εφημερίδα; Με τον ίδιο να θεωρεί πιθανό να καταλήξει και πάλι πίσω από τα κάγκελα, ισχυριζόμενος πως το Νόρφολκ «είναι σε κατάσταση πολιορκίας» από μετανάστες και κλέφτες.
«Ναι, είμαι ακραίος», παραδέχτηκε, «νομίζω πως χρειαζόμαστε τον Τραμπ εδώ»…
