Ακούγεται σαν κάτι που μόνο ο κακός του Τζέιμς Μποντ θα μπορούσε να προτείνει, οι Ναζί ωστόσο ξεπέρασαν ακόμα και την επιστημονική φαντασία.

Σχεδίαζαν λοιπόν την κατασκευή «ηλιακού όπλου» έκτασης ενός μιλίου που θα λειτουργούσε με τη βοήθεια του ηλίου. Το πελώριο κάτοπτρο προοριζόταν να συγκεντρώνει την ηλιακή ακτινοβολία σε ένα σημείο, σαν τον τρόπο που χρησιμοποιούν τα παιδιά τον μεγεθυντικό φακό για να ανάψουν φωτιά.

Ένα ξεχασμένο άρθρο του περιοδικού Life του 1945 αποκάλυπτε πώς οι ειδήμονες του αμερικανικού στρατού ανακάλυψαν το εκπληκτικό γεγονός (και έμειναν φυσικά με το στόμα ανοιχτό): οι Γερμανοί επιστήμονες συζητούσαν σοβαρά να κατασκευάσουν το «ηλιακό όπλο».

Ο τεράστιος καθρέφτης, που θα έμπαινε σε τροχιά γύρω από τη Γη, θα «εστίαζε τις ηλιακές ακτίνες σε ένα σημείο πάνω στη γήινη επιφάνεια», με το όνειρο των Ναζί να είναι φυσικά η ελπίδα «να χρησιμοποιήσουμε τον καθρέφτη για να κάψουμε εχθρικές πόλεις ή να βράσουμε τμήματα του ωκεανού»!

Ο ιθύνων νους πίσω από την έξαλλη αυτή ιδέα ήταν ο περίφημος επιστήμονας Hermann Oberth, με το σχέδιό του να χρονολογείται ήδη από το 1923. Με εκτιμώμενο κόστος τριών εκατομμυρίων μάρκων και 15 χρόνια για την κατασκευή του, ο αρχικός σκοπός του διαστημικού καθρέφτη ήταν «ανθρωπιστικός»: να παρέχει στους γήινους λιακάδα κατ’ απαίτηση, σε κάθε γωνιά του πλανήτη! Ο ίδιος ο Oberth θα περιέγραφε βέβαια αργότερα το σχέδιό του ως «το απόλυτο όπλο».

Το 1945, όταν οι νικήτριες συμμαχικές δυνάμεις άρχισαν να φέρνουν στο φως τα απόρρητα ναζιστικά οπλικά σχέδια, αποκαλύφθηκε ότι οι Ναζί είχαν «επικαιροποιήσει» τις προτάσεις του Oberth και διερευνούσαν πλέον τη δυνατότητα να κατασκευάσει πράγματι το Γ’ Ράιχ το «ηλιακό όπλο» και να το στείλει σε τροχιά κάπου 22.236 μίλια πάνω από την επιφάνεια της Γης.

Ειδικός σχεδιασμός υπήρχε για τη συναρμολόγηση του διαστημικού υπερόπλου επιτόπου, με προσυναρμολογημένα τμήματα, την ίδια στιγμή που περιλάμβανε και επανδρωμένο διαστημικό σταθμό, ο οποίος θα φιλοξενούσε επιπρόσθετες ρουκέτες και οπλικά συστήματα, υδροπονικούς κήπους που θα παρείχαν το απαραίτητο οξυγόνο και ηλιακές γεννήτριες φυσικά για την ηλεκτροδότηση του σταθμού.

Μόλις θα έμπαινε σε τροχιά, ο «κύριος πύραυλος» του σχεδίου θα αποκάλυπτε έξι καλώδια, με την περιστροφή του πυραύλου στον άξονά του να εκτείνει τα καλώδια προς τα έξω, επιτρέποντας στην κατασκευή να ξεκινήσει να φτιάχνεται.

Οι Γερμανοί δεν είναι βέβαια το μόνο έθνος που θέλησε να «δαμάσει» την ηλιακή ενέργεια. Το 1999, οι Ρώσοι αποκάλυψαν σχέδιο σύμφωνα με το οποίο σκόπευαν να χρησιμοποιήσουν ένα θεόρατο κάτοπτρο για να καθρεφτίσουν την ηλιακή ακτινοβολία στη Γη κατά τη διάρκεια του χειμώνα…