Καλωσορίσατε στο Hoosesagg Museeum. Κάθε λίγους μήνες, ένα καινούργιο συνονθύλευμα αντικειμένων εμφανίζεται στο παράθυρο της πόρτας στην οδό Imbergasslein (οδός Πιπερόριζας) αρ. 31, στη Βασιλεία της Ελβετίας. Στις αρχές της φετινής χρονιάς, το θέμα ήταν το Παρίσι ή για την ακρίβεια ο Πύργος του Άιφελ. Τον περασμένο Δεκέμβριο, ήταν αγαλματίδια των Τριών Μάγων με τα Δώρα. Τον Ιούλιο του 2018, πράσινες βελόνες πλεξίματος. Δεν απαιτείται εισιτήριο για είσοδο. Για τον απλούστατο λόγο ότι δεν υπάρχει τίποτα στο οποίο να εισέλθετε. Ολόκληρο το μουσείο χωράει στο 50×50 εκατοστών παράθυρο της πόρτας του σπιτιού της Ντάγκμαρ και του Ματίας Βεργκέατ -σπίτι 600 ετών- σε έναν στενό πεζόδρομο στην Παλιά Πόλη της Βασιλείας, αναφέρει το Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων.
Το ζεύγος Βεργκέατ, εδώ και 24 χρόνια, λειτουργεί αυτό που κατά τα φαινόμενα είναι το πιο μικρό μουσείο σε όλην την Ελβετία. Αν και πολλά από τα «εκθέματα» προέρχονται από τα πολυάριθμα αναμνηστικά του ζεύγους, η Ντάγκμαρ και ο Ματίας καλωσορίζουν τον οποιονδήποτε έχει μια συλλογή 30 και περισσότερων αντικειμένων να τα υποβάλει προς εξέταση κατά πόσον μπορούν να υποστηρίξουν μια θεματική έκθεση.
Η Ντάγκμαρ λατρεύει να συλλέγει αντικείμενα. Παιδούλα, άρχισε να μαζεύει κουδούνια που οι συμπολίτες της κρεμούν σε γελάδια. «Μ’ αρέσει να συλλέγω γιατί δεν μ’ αρέσει να πετάω πράγματα» λέει. Δεν έχει καταλογογραφήσει τα αντικείμενα της συλλογής της, αλλά υποθέτει ότι είναι μερικές χιλιάδες. «Κάθε ένα χωριστά δεν έχει και καμιά μεγάλη αξία, αλλά όλα μαζί κάνουν μια σπουδαία εικόνα» τονίζει.
Η επιμονή των περαστικών να δουν αυτή την εικόνα άρχισε, το 1995, να δίνει στα νεύρα της Ντάγκμαρ. Κόσμος που συμμετείχε σε τουρ στην πόλη, ανέβαινε τα σκαλιά της οδού Πιπερόριζας από το 1986, χρονιά κατά την οποία αυτή κι άντρας της, ο Ματίας, μετακόμισαν στον αρ. 31. Και σταματούσαν μπροστά από την πόρτα του σπιτιού. Η ζωγραφισμένη πρόσοψη του σπιτιού είναι σκέτη ομορφιά κι επιπλέον, η πρώτη μαμή στην ιστορία της πόλης ζούσε εκεί. Δεν φτάνει αυτό: Kάτω από τα προεξέχοντα δοκάρια του τρίτου ορόφου υπάρχει ένα πανέμορφο χρωματιστό άγαλμα του Άγιου Χριστόφορου με τον μικρό Χριστούλη αγκαλιά.
Τα μάτια των περισσότερων τουριστών ήταν καρφωμένα στο Άγιο Χριστόφορο και τον Χριστούλη, αλλά κάποιοι υπέκυπταν στον πειρασμό να ρίξουν μια ματιά, από το τζάμι της πόρτας, στο εσωτερικό του σπιτιού. Το σκέφτηκαν από δω, το σκέφτηκαν από κει οι Βεργκέατ κι αποφάσισαν αντί να βάλουν κουρτινάκια στο παράθυρο, να βάλουν μια βιτρίνα που να χωρά στην κάσα του παράθυρου. Έτσι ιδρύθηκε το «Μουσείο Τσέπης» στη Βασιλεία, ίσως το μικρότερο σ’ όλη την Ελβετία.
