Η μοναδική γυναίκα υπουργός της κυβέρνησης του ιρανού προέδρου Μαχμούντ Αχμαντινετζάντ απαλλάχτηκε των καθηκόντων της, μετά τις επικρίσεις που εκτόξευσε εναντίον των άλλων συναδέλφων της, υποστηρίζοντας πως δεν αποδεσμεύουν κονδύλια για να εισαχθούν βασικά φάρμακα.

Η διορισμένη το 2009 υπουργός Υγείας, Μαρζιέχ Βαχίντ Νταστγιερντί Νταστγιερντί, ήταν η πρώτη γυναίκα που ονομάστηκε υπουργός από το έτος της Ισλαμικής Επανάστασης, το 1979. Μολονότι εν γένει θεωρείται ότι πολιτικά κινείται στους συντηρητικούς κύκλους, η γυναικολόγος έχει ταχθεί υπέρ της μεγαλύτερης συμμετοχής των γυναικών στην κοινωνία του Ιράν.

Στη σύντομη ανακοίνωσή της η προεδρία ανέφερε ότι προσωρινά καθήκοντα υπουργού Υγείας αναλαμβάνει ο Μοχαμάντ Χασάν Ταρικάτ Μονφαρέντ. «Επισημαίνοντας την προσήλωσή σας και την πολύτιμη εμπειρία σας και βάσει του Συντάγματος, σας διορίζω ως μεταβατικό υπουργό Υγείας», υπογραμμίζεται στο κείμενο της ανακοίνωσης.

Τις τελευταίες εβδομάδες έχουν πληθύνει οι πληροφορίες στον Τύπο για έλλειψη βασικών φαρμακευτικών σκευασμάτων για την θεραπεία του καρκίνου, της σκλήρυνσης κατά πλάκας, διαφόρων αιματολογικών ασθενειών και άλλων σοβαρών παθήσεων.

Τον περασμένο μήνα, η Νταστιερντί είχε δηλώσει ότι μόλις το ένα τέταρτο από τα 2,4 δισ. δολάρια που προορίζονται για εισαγωγές φαρμάκων έχουν διατεθεί για το τρέχον έτος και πως υπάρχει έλλειψη ξένου συναλλάγματος για την εισαγωγή των φορτίων.

«Τα φάρμακα είναι πιο βασικά από το ψωμί. Έχω ακούσει ότι πολυτελή αυτοκίνητα εισάγονται με υποτιμημένα δολάρια, όμως δεν γνωρίζω τι απέγιναν τα δολάρια που υποτίθεται ότι είχαν εγκριθεί για την εισαγωγή φαρμάκων», είχε υποστηρίξει η ίδια, μιλώντας στην κρατική τηλεόραση.

Οι ιρανικές αρχές αποδίδουν την έλλειψη φαρμάκων στις διεθνείς κυρώσεις που έχουν επιβάλλει κατά της χώρας οι ΗΠΑ και η ΕΕ, όμως η κοινή γνώμη πνέει τα μένεα κατά της κυβέρνησης διότι δεν καλύπτει με επάρκεια στις άμεσες ανάγκες του πληθυσμού.

Οι αντίπαλοι του Αχμαντινετζάντ του προσάπτουν ότι τεχνηέντως διογκώνει τις επιπτώσεις από τις κυρώσεις για να καλύψει την κυβερνητική ανεπάρκεια και την ευνοιοκρατία.