Laura Belgray τη λένε και είναι σήμερα μια ιδιαιτέρως επιτυχημένη και πολυβραβευμένη κειμενογράφος των ΗΠΑ.
Αλλά και επιχειρηματίας, με την εταιρία της Talking Shrimp να μην προλαβαίνει να κλείνει τη μία δουλειά πίσω από την άλλη. Η Laura χρεώνει πλέον τις κειμενογραφικές της υπηρεσίες έναντι 1.450 δολαρίων την ώρα και όλοι περιμένουν στην ουρά για ένα κείμενό της.
Η ίδια όμως είναι, όπως λέει, όχι μόνο πολύ τεμπέλα, αλλά και σχεδόν απροσάρμοστη, ένα εντελώς ιδιαίτερο άτομο που δεν έχει αλλάξει καθόλου από την εφηβεία της. Και είναι αυτό το χαρακτηριστικό που της έκανε τότε τη ζωή Κόλαση που την ξεχωρίζει σήμερα από τους άλλους, κάνοντάς τη ολότελα μοναδική στην κατηγορία της.
«Στο σχολείο, το να μην ταιριάζεις πουθενά σήμαινε πως δεν είχα πού να καθίσω στην καφετέρια. Ως εταιρία, εντωμεταξύ, το να ταιριάζεις με όλους είναι το φιλί του θανάτου. Το να είσαι καλογυαλισμένος και τέλειος, αυτό σε κάνει βαρετό και καταδικασμένο να σε ξεχάσουν. Το να είσαι σαν κανέναν άλλο, αυτό είναι το χρυσό εισιτήριο», λέει πλέον περιχαρής.
Η κειμενογράφος ανακαλεί βέβαια τον τρομακτικό σχολικό εκφοβισμό που υπέστη γιατί δεν κολλούσε πουθενά. «Είσαι τόσο περίεργη, Laura», της έλεγαν οι άσπονδες φίλες της, «ντύνεσαι χάλια», «είσαι άθλια στη γυμναστική» κ.λπ. «Και ήταν όλα αλήθεια», λέει σήμερα, «δεν είχα καμία χάρη. Είχα εμμονή με τα κόμικς και τα ηλεκτρονικά παιχνίδια … έκανα κοπάνα από τη γυμναστική όποτε μπορούσα να τη γλιτώσω … Με δυο λόγια, παραήμουν ‘‘εγώ’’ για να κολλήσω με κάποιον».
Όταν βγήκε όμως στον επαγγελματικό στίβο, είδε πως το να είσαι διαφορετικός δεν είναι δα και τόσο κακό. Και, σε κάποιες περιπτώσεις, είναι σωστή ευλογία.
«Μιλώντας εκ πείρας, έφτιαξα μια επικερδή εταιρία επειδή ήμουν αυτή που ήμουν. Ξεχώριζα και ήμουν γεμάτη ελαττώματα, έδειχνα παντού τις παράξενες ατέλειές μου…
Το να μοιράζομαι με όλους τις ιδιορρυθμίες και τις ελλείψεις μου, αυτές που με πέταξαν έξω από τη σχολική έξοδο για πίτσα τις Τετάρτες, είναι αυτές που μου εξασφαλίζουν σήμερα οπαδούς, αγοραστές και πελάτες. Γιατί ξέρουν ακριβώς τι παίρνουν, ακριβώς ποια είμαι».
«Για εμάς, τους πρώην απόβλητους του σχολείου που τολμήσαμε να παραμείνουμε διαφορετικοί, το να ξεχωρίζουμε είναι μια γλυκιά εκδίκηση», λέει πλέον από το πανάκριβο ησυχαστήριό της στην Ιταλία…
