Ο Jang Yeong-jin άκουσε για πρώτη φορά τη λέξη «ομοφυλόφιλος» όταν είχε φτάσει 37 ετών, χωρίς να γνωρίζει προηγουμένως τη σημασία της. Κάτι όχι και τόσο ασυνήθιστο για τα δεδομένα της πατρίδας του, της Βόρειας Κορέας.
«Όταν ήμουν στο πανεπιστήμιο της Πιονγκγιάνγκ, επισκέφτηκα έναν νευρολόγο γιατί αισθανόμουν διαφορετικός από τους άλλους φοιτητές», δηλώνει στο CNN. «Όση ώρα όμως μιλούσα στον γιατρό, ξεδιπλώνοντας τα όσα ένιωθα, αναγκάστηκα να φύγω τρέχοντας από το γραφείο του, γιατί ο γιατρός άρχισε να μου φωνάζει».
Ο Jang Yeong-jin τονίζει πως μπορούσε να ζήσει χωρίς υλικά αγαθά στη Βόρεια Κορέα, όχι όμως και χωρίς όνειρα. Ο ίδιος δηλώνει πως ποτέ δεν αγάπησε τη γυναίκα του. Κατά τη διάρκεια του γάμου του, αισθανόταν τύψεις, αμηχανία, ντροπή και, όπως λέει, «κατέστρεψε τη ζωή μιας γυναίκας».
Η μοναδική φορά που πλησίασε τη διαφορετική του φύση, ήταν με έναν παιδικό του φίλο τον οποίο ερωτεύτηκε ενώ ήταν ενήλικας. Το να του κρατά το χέρι ή να μοιράζονται (πλατωνικά) το κρεβάτι, ήταν κάτι συνηθισμένο μιας και οι γυναίκες τους γνώριζαν το πόσο κολλητοί ήταν.
«Μια μέρα, ήρθε ο φίλος μου σπίτι. Το βράδυ, σηκώθηκα από το συζυγικό μου κρεβάτι και έπεσα στο δικό του. Η καρδιά μου χτυπούσε δυνατά, τον έβλεπα να κοιμάται δίπλα μου και δε μπορούσα να καταλάβω γιατί ένιωθα τόσο πληγωμένος από εκείνον. Σηκώθηκα, βγήκα έξω και είδα μια αγριόχηνα να πετά πάνω από το κεφάλι μου. Ήξερα ότι έπρεπε να φύγω».
Το ταξίδι προς την ελευθερία
Ο Jang διέσχισε τα σύνορα με την Κίνα το 1996 και επί 13 μήνες προσπαθούσε να βρει τρόπο να περάσει στη Νότια Κορέα. Στην Κίνα, οι βορειοκορεάτες θεωρούνται οικονομικοί μετανάστες και όχι πρόσφυγες ή αποστάτες και ζουν με τον μόνιμο φόβο ότι θα συλληφθούν και θα απελαθούν στη χώρα τους.
Ο Jang έκανε κάτι ιδιαίτερα παράτολμο και επικίνδυνο για να φτάσει στη Νότια Κορέα: εισήλθε ξανά πίσω στη Βόρεια Κορέα, ταξιδέψτε νότια και διασχίστε την αποστρατιωτικοποιημένη ζώνη – γνώριζε ήδη πολύ καλά αυτή την περιοχή από όταν υπηρετούσε ως στρατιώτης.
«Όταν υπηρετούσα στα σύνορα, πάντα αναρωτιόμουν πώς ήταν η ζωή στη Νότια Κορέα και αν θα κατάφερνα να ζούσα σαν άνθρωπος εκεί» λέει και θυμάται ότι όσο ήταν στο στρατό, και ένας ακόμη αξιωματικός είχε το ίδιο «πρόβλημα» με εκείνον. Ενημερώθηκε για το τι εστί ομοφυλοφιλία, από ένα περιοδικό που είχε βρει στον προθάλαμο ενός ιατρείου, το 1998. «Στη πόλη όπου ζούσα, υπήρχε ένας άντρας που δε παντρεύτηκε ποτέ και έζησε όλη του τη ζωή μόνος. Η κοινωνία της Βόρειας Κορέας, θεωρεί τέτοιους ανθρώπους ανώμαλους, διεστραμμένους».
Πίσω στο γραφείο του γιατρού στη Νότια Κορέα. Εκεί, μόλις διάβασε το επίμαχο άρθρο, ήταν σαν να ξεδιπλώθηκε μπροστά του ένας νέος κόσμος. Ξαφνικά, ένοιωσε να έχει ταυτότητα. «Ήταν η πρώτη φορά που ήξερα τι ήταν η ομοφυλοφιλία και πραγματικά με χαροποίησε. Ήμουν 37 ετών τότε και σκέφτηκα ότι θα έμενα μόνος για το υπόλοιπο της ζωής μου αφότου έφυγα από τη Β. Κορέα και καθώς δε μπορούσα να συμβιώσω με γυναίκα».
«Πάντα ζω με την ελπίδα»
Η ζωή του στη Νότια Κορέα πια, δεν είναι στρωμένη με ροδοπέταλα. Το 2004, ένας άντρας με τον οποίο είχε σχέση αποδείχθηκε απατεώνας καθώς εξαφανίστηκε με όλα του τα μετρητά- μια δυσάρεστη εξέλιξη εξαιτίας της οποίας έχασε την εμπιστοσύνη τους στο ανθρώπινο είδος. Είναι ολομόναχος, χωρίς να έχει δίπλα του την οικογένειά του, όλοι ζουν στη Β. Κορέα. Έχει ελάχιστους φίλους και ως ο μοναδικός ανοιχτά γκέι από τη χώρα του Κιμ Γιονγκ Ουν, τίποτα δε του χαρίζεται. «Από τη στιγμή που είμαι αποστάτης, είμαι ξένος σε αυτή τη κοινωνία. Για όλους τους αποστάτες η ζωή είναι δύσκολη, πόσο μάλλον για μένα…».
Παρά τα όσα προβλήματα, ο Jang είναι ευγνώμων και αισιόδοξος, εξηγώντας ότι τουλάχιστον στη Σεούλ μπορεί και ονειρεύεται ξανά. «Είμαι αισιόδοξος. Πάντα ζω με την ελπίδα, ότι θα ζήσω όπως όλοι, θα αγαπήσω, θα ταξιδέψω».
Η αυτοβιογραφία του Jang σε αγγλική μετάφραση, αναμένεται να κυκλοφορήσει εντός του τρέχοντος έτους.
