Τα συνεχή ανοιξιάτικα – Αναστάσιμα μηνύματα τόσο για τους Έλληνες πρόσφυγες της καταστροφής του 1922 όσο και για τους σύγχρονους πρόσφυγες των κάθε λογής πολέμων της Μέσης Ανατολής και της άλλης νοτιοδυτικής Ασίας, κυριάρχησαν στη φετινή εαρινή επίσκεψη του Οικουμενικού Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίου στην ευρύτερη περιοχή της Σμύρνης.
«Μέσα εις την Άνοιξιν όμως αυτήν, την οποίας ζώμεν εις την Μαινεμένην» είπε λειτουργώντας στον ανακαινισμένο ναό των Αγίου Κωνσταντίνου και Ελένης της Μαινεμένης, «δεν είναι δυνατόν να αποκρύψωμεν και τον πόνον μας διὰ τοὺς εκ Συρίας καί Μέσης Ανατολής αδελφούς μας οι οποίοι έρχονται εις αυτά εδώ τα μέρη έντρομοι και κυνηγημένοι όπως οι παλαιοί Μαινεμενιώται, έχοντες αφήσει όπισθεν των την στάκτην των ιδικών τους πατρίδων και τα λουλούδια που άνθιζαν εις τους ιδικούς τους φράκτες» είπε ο Πατριάρχης παραλληλίζοντας με ευστοχία τις δυο περιπτώσεις.
Ενώ, όμως, σημείωσε «τους προπάτορες μας τότε Μαινεμενιώτες άφησαν μόνους εις τον θάνατον οι ισχυροί της γης» σημείωσε πως «σήμερον αντιθέτως η ανθρωπότης όλης και ημείς προσωπικώς, ο Οικουμενικός Πατριάρχης και άλλοι Εκκλησιαστικοί και πολιτικοὶ ηγέται, όπως ἐπράξαμεν προσφάτως εις τὴν γειτονικὴν Μυτιλήνην με τὴν συνάντησιν κορυφαίας εκδηλώσεως συμπαραστάσεως, προσπαθούμεν νὰ αντιμετωπίσωμεν τὸν κίνδυνον, τὸν θάνατον, τὸν πνιγμὸν τής προσφυγιάς.
Αναφερόμενος ιδιαίτερα στην επίσκεψη του στη Μυτιλήνη με τον Πάπα και τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών ο κ. Βαρθολομαίος υποστήριξε πως «εδώκαμεν ως οικείοι του πόνου της προσφυγιάς την υπόσχεσιν μιας ανυστάκτου μερίμνης και εργασίας δια να γεννηθεί και δια τους πρόσφυγας αυτούς ένα καλλίτερον αύριον, να ανατείλει ο πολυπόθητος ήλιος της δικαιοσύνης εις τας ψυχάς και εις τας καρδίας και εις την χώραν τους».
Ο Πατριάρχης δεν παρέλειψε όμως, να προβεί και σε κριτική προς όσους εργάζονται, χωρίς αποτέλεσμα για την υπόθεση της ειρήνης και της ειρηνικής συμβίωσης. «Ομιλούμε κατά τας τελευταίας δεκαετίας περί συνεργασίας, την οποίαν όμως, εν τη πράξει αρνούμεθα, ώστε να παραμένει κενός λόγος άνευ πρακτικής εφαρμογής, παρά τας συσκέψεις των διεθνών οργανισμών και των κυβερνήσεων και των διαφόρων σωματείων».
Λειτουργώντας στην ερειπωμένη Βυζαντινή βασιλική του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου στην Έφεσο, ο Πατριάρχης έκανε ξανά ιδιαίτερη αναφορά στη φωνή των πατρίδων της Ανατολής. «Την φωνήν των ακούομεν σήμερον εδώ εις την Έφεσον, εις την Σμύρνην, εις όλην την περιοχήν αυτήν. Δεν ταξιδεύομε σ’ άκρες Ιωνικές, σ’ άδεια κοχύλια θεάτρων, όπου μονάχα η σαύρα σέρνεται στὴ στεγνὴ πέτρα, όπως γράφει ο Σμυρνιός ποιητὴς Γιώργος Σεφέρης» είπε ο Πατριάρχης. Κάνοντας ιδιαίτερη αναφορά σε όλους τους πρόσφυγες της Μικρασίας που «άστεγοι, πεινώντες και διψώντες, περιφρονημένοι, όχι μόνον μετέφεραν τον πολιτισμόν τους, αλλὰ εδημιούργησαν πολιτισμόν καὶ μετέδωσαν φρόνημα ορθοδόξου και ρωμαίικης ακμής.».
Χαρούμενος δήλωσε ο Πατριάρχης και για τη συνάντηση του με τη νέα γενική πρόξενο της Ελλάδας στη Σμύρνη Αργυρώ Παπούλια. Δεν παρέλειψε όμως, να πει για μια ακόμα φορά πως «ενώ ασφαλώς είμεθα ιδιαιτέρως χαρούμενοι δια την ευλογίας της συναντήσεως δεν είναι δυνατόν να μη ενθυμούμεθα ότι ο πλησίον μας χώρος τον Αιγαίου έχει γίνει ο υγρός και άκλαυτος τάφος εκατοντάδων αδελφών μας, οι οποίοι άφησαν τας εστίας των διά να σωθούν από τα δεινά του πολέμου, ακριβώς όπως οι ομογενείς μας προ 100 περίπου ετών από άλλας αλλ’ εξ ίσου τραγικὰς συνθήκας».
Η δεύτερη για φέτος Πατριαρχική και Ποιμαντική επίσκεψη στην περιοχή της Σμύρνης και γενικότερα στην περιοχή της Ιωνίας, που πραγματοποίησε ο Οικουμενικός Πατριάρχης περιλάμβανε:
– Χοροστασία στην Πατριαρχική θεία λειτουργία στην παλαιοχριστιανική εκκλησία της Εφέσου επί του τάφου του Αποστόλου και Ευαγγελιστή Ιωάννη του Θεολόγου.
– Θυρανοίξια του ανακαινισμένου ναού του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου στον Κιρκιντζέ, το σημερινό χωριό Σιρίντζε τόπο καταγωγής της Διδούς Σωτηρίου.
– Χοροστασία στον εσπερινό, στα ερείπια του ναού της Γ΄ Οικουμενικής Συνόδου (Διπλή Εκκλησιά) μέσα στον αρχαιολογικό χώρο της Εφέσου.
– Χοροστασία στην Πατριαρχική Θεία λειτουργία στο ναό των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης στη Μαινεμένη.
– Συναντήσεις με πολιτικούς και κοινωνικούς παράγοντες της περιοχής και συμμετοχή σε σειρά πολιτιστικών εκδηλώσεων.
Λίγο πριν αναχωρήσει για την Κωνσταντινούπολη, ο Πατριάρχης παρακάθησε σε δείπνο που του παρέθεσε η Ορθόδοξη Κοινότητα Σμύρνης στον αύλειο χώρο του ναού της Αγίας Φωτεινής στη Σμύρνη. Εκεί ο πατριάρχης κρατώντας ένα βρέφος λίγων μηνών στην αγκαλιά του, σήμανε για πρώτη φορά τη μεγάλη καμπάνα που προσέφερε στο ναό η Μητρόπολη της Νέας Σμύρνης. Σημαίνοντας ταυτόχρονα «το χαμόγελο, ελπίζομεν και προσδοκώμεν του καλύτερου αύριον, χωρὶς προσφυγιά, χωρὶς διωγμούς, χωρίς πόνον και εις την περιοχὴν αυτήν. Τὸ χαμόγελο, ότι κλείνει μία ἑκατονταετὴς περίπου περίοδος διαιρέσεως καὶ καχυποψίας, και ανοίγει μία νέα σελὶς φιλίας, συνεργασίας, ενότητος, διαλόγου και προσεγγίσεως. Αληθώς, αδελφοί κι τέκνα, έαρ μυρίζει δια την καθ’ ημάς Ορθόδοξον Ανατολήν, εις κάθε χώρον και λαγκάδι και σπηλιὰ της οποίας θα συναντήσεις να αναγαλιάζουν κόκκαλα και λείψανα ορθοδόξων, προσδοκώντων επί αιώνα την ημέραν αυτήν, δια να ακούσουν από τα πήλινα χείλη μας το Χριστό Ανέστη και ότι Άδης εσκυλεύθη».
