Τις μεγάλες αντιφάσεις της επικεφαλής του ΔΝΤ, Κριστίν Λαγκάρντ, σε σχέση με αυτά που έλεγε ως υπουργός Οικονομικών της Γαλλίας και με αυτά που υποστηρίζει σήμερα για την οικονομική ανάπτυξη, αναδεικνύει με άρθρο του στην New York Times ο Matthew Dalton.
«Το Σαββατοκύριακο η επικεφαλής του ΔΝΤ Κριστίν Λαγκάρντ ευθέως άσκησε κριτική στις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις για το ότι κάνουν τόσα λίγα για να δώσουν ώθηση στην οικονομική ανάπτυξη», σχολιάζει ο κ. Dalton. «Έφτασε μάλιστα στο σημείο να υιοθετήσει μία ξεκάθαρα κεϋνσιανή θέση ότι, δηλαδή, η κατάλληλη στρατηγική για να βελτιώσει η Ευρώπη τα δημοσιονομικά της μεγέθη υπαγορεύει την υιοθέτηση περισσότερων βραχυπρόθεσμων δημοσιονομικών κινήτρων», τονίζει ο αρθρογράφος.
«Δεν σημαίνει απαραίτητα, εκ των προτέρων, δραστική σύσφιξη του ιμάντα – εάν οι χώρες διευθετήσουν τα μακροπρόθεσμα δημοσιονομικά ρίσκα όπως την αύξηση του κόστους συνταξιοδότησης ή τις δαπάνες υγείας, τότε θα έχουν περισσότερα περιθώρια σε βραχυπρόθεσμο επίπεδο να ενισχύσουν την ανάπτυξη και την εργασία», φέρεται να δήλωσε η κα. Λαγκάρντ.
Ωστόσο η Κριστίν Λαγκάρντ, είναι η αρχιτέκτονας του προϋπολογισμού της Γαλλίας, που στοχεύει να περιορίσει το δημόσιο έλλειμμα της χώρας από το 7% του ΑΕΠ το 2010 στο κάτω από το 3% του ΑΕΠ το 2013. «Με το ποσοστό ανεργίας της Γαλλίας να βρίσκεται στο 9.5% και την ανάπτυξη να είναι ανεμική, αυτός ο στόχος κάθε άλλο παρά με κεϋνσιανή προσέγγιση μπορεί να επιτευχθεί», υποστηρίζει ο Matthew Dalton.
Στο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ στο Νταβός, μάλιστα, τον Ιανουάριο, υποστήριξε μπροστά στη συγκεντρωμένη παγκόσμια ελίτ ότι «η ευρωζώνη έχει αλλάξει κατεύθυνση και τώρα τα 17 μέλη της ζώνης του ευρώ έχουν αρχίσει να περιορίζουν τα ελλείμματα τους», υπενθυμίζει η NYT. «Οπότε, πώς μπορεί κάποιος να εξηγήσει αυτή την αντίφαση;», αναρωτιέται ο Dalton.
«Ποια Λαγκάρντ είναι η πραγματική Λαγκάρντ;», συμπληρώνει.
