Τα δίδυμα αδέλφια Μίλτος και Χρήστος Χριστοφόρου, αν κι έλαβαν διαταγή να φύγουν, έμειναν κι έδωσαν τη μάχη. Οι συγγενείς ζητούν να τιμωρηθούν οι υπεύθυνοι της τραγωδίας για να δικαιωθούν οι ψυχές των παλικαριών τους.
5:44 ξημερώματα της Δευτέρας 11 Ιουλίου. Τα δίδυμα αδέλφια Μίλτος και Χρήστος Χριστοφόρου, που υπηρετούσαν τη θητεία τους στη ναυτική βάση «Ευάγγελος Φλωράκης» στην Κύπρο, διαβεβαιώνουν τηλεφωνικά τη μητέρα τους πως είναι καλά και δεν χρειάζεται να ανησυχεί.
5:49 ξημερώματα της Δευτέρας 11 Ιουλίου. Τα δύο αγόρια αφήνουν την τελευταία τους πνοή στον τόπο της τραγωδίας.
Οι δύο 19χρονοι ναύτες γεννήθηκαν και πέθαναν μαζί προσπαθώντας να κάνουν το καθήκον τους. Ούτε μια στιγμή δεν σκέφτηκαν να εγκαταλείψουν το πόστο τους. Αντίθετα, σύμφωνα με μαρτυρία ενός αξιωματικού που επέζησε, όταν ο διοικητής τους Ανδρέας Ιωαννίδης διέταξε να φύγουν όλοι, οι δίδυμοι είπαν «κύριε διοικητά, δεν πάμε πουθενά χωρίς εσάς. Θα μείνουμε εδώ μαζί σας».
Η οικογένεια του Μίλτου και του Χρήστου Χριστοφόρου ζει το δικό της δράμα. Οι γονείς, η μητέρα Πόπη και ο πατέρας Μιχάλης, με αξιοπρέπεια εξηγούν πως το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να αποδοθεί δικαιοσύνη.
Ο θείος των διδύμων και αδελφός της μητέρας τους, Πολύδωρος Νεοφυτίδης, η τραγική φιγούρα που κατά τη διάρκεια της κηδείας κράταγε στα χέρια τις φωτογραφίες των παιδιών, ξεσπά: «Πιστεύω ότι τα παιδιά δεν χάθηκαν. Δολοφονήθηκαν. Ελπίζουμε κάποτε να λάμψει η αλήθεια. Να βρεθούν οι ένοχοι και να τιμωρηθούν», λέει στο «Έθνος της Κυριακής».
Τα δίδυμα αδέλφια υπηρετούσαν τη στρατιωτική τους θητεία, των 24 μηνών. Είχαν πετύχει στις εξετάσεις και επρόκειτο να έλθουν στην Ελλάδα για να ξεκινήσουν τις σπουδές τους στο Πελοποννησιακό Πανεπιστήμιο.
Ολοι κάνουν λόγο για δύο παλικάρια πολύ συνδεδεμένα, ευγενικά, χαρούμενα που είχαν αναπτυγμένη την αίσθηση του χιούμορ. Ο Μίλτος ήταν πιο αυθόρμητος, ο Χρήστος πιο συγκρατημένος. Είχαν ήδη συμπληρώσει έναν χρόνο στην Εθνική Φρουρά και ανυπομονούσαν να έρθουν στην Ελλάδα.
Οι συγγενείς όταν περιγράφουν το δέσιμο μεταξύ των δύο αδελφών λυγίζουν. Μας περιγράφουν τις τελευταίες στιγμές των παιδιών πριν από το τραγικό τέλος.
«Ο Μίλτος ήταν οδηγός του βυτιοφόρου και έπρεπε να βρεθεί πρώτος στο σημείο. Αν και είχε ανατεθεί σε κάποιον άλλο ναύτη να πάει μαζί του ο Χρήστος είπε: ”Μείνε εσύ πίσω να πάω με τον αδελφό μου”. Δεν άντεχαν μακριά ο ένας απ’ τον άλλο», αναφέρει συγκινημένος ο ξάδελφος των αδικοχαμένων διδύμων.
Ενώ ο θείος των παιδιών συμπληρώνει: «Δεν σας κρύβω ότι υπάρχει η σκέψη για περαιτέρω ενέργειες. Απλά και μόνο να δικαιωθεί η ψυχή αυτών των παιδιών που έτρεξαν να υπηρετήσουν την Εθνική Φρουρά με την απόδοση δικαιοσύνης».
