Η θρησκεία είχε ανέκαθεν τη δική της δυναμική στις ζωές των πιστών, καθώς ήταν πάντα ένας πανίσχυρος θεσμός.
Πολλά και διάφορα έχουν γίνει στο όνομά της κατά το διάβα των αιώνων, αν και εμείς θα μιλήσουμε για τους πιστούς που ξέκοψαν από την πεπατημένη και μετατράπηκαν οι ίδιοι σε μέσο μεταφοράς του θεϊκού μηνύματος στη Γη.
Ιδιαίτεροι χαρακτήρες και προσωπικότητες με τα όλα τους, οι σύγχρονοι «Μεσσίες» διεκδίκησαν το μερίδιο δημοσιότητας που τους αναλογούσε και μάζεψαν τους δικούς τους πιστούς, αφήνοντας παρακαταθήκη ξεχωριστές ιστορίες που αξίζει να ειπωθούν.
Ιδού λοιπόν μια σειρά από άνθρωποι που ξέκοψαν από τα παραδοσιακά θρησκευτικά δόγματα και ισχυρίστηκαν ότι ήταν ο προθάλαμος για τη Δευτέρα Παρουσία…
Ο Μεσσίας και η Θεά
Γεννημένος στην Καλλίπολη της τότε Οθωμανικής Αυτοκρατορίας κατά τον 18ο αιώνα, ο εβραίος Ιακώβ Φρανκ μεταστράφηκε στο πλαίσιο των πνευματικών αναζητήσεών του στον καθολικισμό. Κάτι που πάλι δεν ήταν αρκετό, κι έτσι ίδρυσε τη δική του θρησκεία, ένα μείγμα ιουδαϊσμού και χριστιανισμού που ονόμασε «Φρανκισμό». Σύμφωνα με το νέο δόγμα, το ανώτατο ον ήταν τώρα γυναίκα, μια γυναικεία θεότητα που είχε πάρει την ανθρώπινη μορφή δηλαδή, και δεν ήταν άλλη από την κόρη του «προφήτη», Εύα!
Μέχρι να κλείσει η Εύα τον έκτο μήνα της ζωής της, οι πιστοί ήξεραν ήδη ότι η Εύα ήταν η θεϊκή βασίλισσα που θα τους οδηγούσε στην αιώνια σωτηρία, καθώς ο πατέρας της ήταν ο «Μεσσίας» αλλά και η μετενσάρκωση του βιβλικού πατριάρχη Ιακώβ.
Μέχρι τα 15 της, η Εύα διέθετε τη δική της σέχτα πιστών και για να γίνει κάποιος μέλος όφειλε να μάθει τα ιεροτελεστικά στην εντέλεια, να της φιλά τα πόδια και να μην την κοιτά ποτέ στα μάτια.
Οι Φρανκ έφτιαξαν τη δική τους ουτοπική κοινότητα, όπου δεν υπήρχε καθεστώς ιδιοκτησίας ή αποκλειστικότητα στους ερωτικούς συντρόφους, όταν και άρχισαν να κυκλοφορούν οι φήμες για αιμομικτικό δεσμό πατέρα-κόρης. Ο Ιακώβ φυλακίστηκε για τα ανατρεπτικά κηρύγματά του ως αιρετικός και μετά τον θάνατό του το 1791, η Εύα πήρε τη μεσσιανική θέση του, φιγουράροντας πια ως μετενσάρκωση της Παρθένου Μαρίας αλλά και ως η μόνη γυναίκα Μεσσίας που ξεπήδησε ποτέ από την εβραϊκή παράδοση. Η Εύα πέθανε το 1816, αν και οι «Φρανκιστές» συνέχισαν να τη λατρεύουν ως θεά αλλά και αγία μέχρι να πεθάνει τουλάχιστον και ο τελευταίος των πιστών της…
Ο Επιτηρητής Όλων των Πραγμάτων
Γεννημένος στη Σκοτία, ο ιερωμένος Τζον Αλεξάντερ Ντάουι έδρασε στην Αυστραλία. Εκκεντρικός από τα γεννοφάσκια του, αφού παντρεύτηκε την ξαδέρφη του το 1876 αποφάσισε να κάνει το θεϊκό του κήρυγμα πανανθρώπινο, όταν και ήρθε σε επαφή με τους Μορμόνους προσπαθώντας να τους προσηλυτίσει στο δόγμα του. Όταν απέτυχε, μετακόμισε στα περίχωρα του Σικάγου, όπου ίδρυσε τη δική του κοινότητα, τη «Σιών».
Ο οικισμός έφτασε να αριθμεί 8.000 μέλη και διέθετε τα πάντα: από δομές υγείας και δικό του εκπαιδευτικό σύστημα μέχρι και ναό που μπορούσε να φιλοξενήσει 25.000 πιστούς. Ο Ντάουι δεν ισχυριζόταν ότι ήταν ο Ιησούς, αλλά έβλεπε τον εαυτό του ως το όχημα μέσα από το οποίο θα αποκαλυπτόταν η Δευτέρα Παρουσία. Κι έτσι αυτό-αποκαλούνταν «Γενικός Επίσκοπος της Χριστιανικής Καθολικής Εκκλησίας», «Αγγελιοφόρος της Διαθήκης» και «Επιτηρητής Όλων των Πραγμάτων», πιστεύοντας ότι είναι η ενσάρκωση του προφήτη Ηλία, κάτι που τον μετέτρεπε στον πρώτο απόστολο της εκκλησίας του.
Ο Ντάουι δίδασκε ότι η Ημέρα της Κρίσης ήταν προ των πυλών και η ύπαρξή του ήταν η απόλυτη απόδειξη αυτού. Η ζωή στην κοινότητά του χαρακτηριζόταν από ατέλειωτους κανόνες και εντολές, τις οποίες έπρεπε το ποίμνιο να ακολουθεί ευλαβικά. Τίποτα όμως δεν ήταν κοπιαστικό για τον πιστό που ακολουθούσε τον άνθρωπο που είχε στείλει ο Θεός στη Γη για να ανοίξει τις πύλες της Δευτέρας Παρουσίας. Σύντομα το κήρυγμά του βρήκε πιστούς σε πολλές γωνιές της Γης και οι εκκλησίες του ξεφύτρωναν πια η μία πίσω από την άλλη.
Αν και το θεάρεστο έργο του δεν ολοκληρώθηκε ποτέ: το 1905 υπέστη σοβαρό εγκεφαλικό επεισόδιο, πάνω που ήταν έτοιμος να μεταστρέψει τους Μορμόνους στο δόγμα του. Τα προβεβλημένα μέλη της κοινότητάς του δεν συμφώνησαν όμως με το όραμά του και αφαίρεσαν κάθε εξουσία από τον προφήτη τους(!), αφήνοντας τον Ντάουι να πεθάνει μόνος και ψυχικά μαραμένος δύο χρόνια αργότερα…
Ο Αρχάγγελος Μιχαήλ που ήταν ταυτοχρόνως ο Αδάμ, ο Αβραάμ και ο Δαυίδ
Ο Γουίλιαμ Ντέιβις δεν ισχυρίστηκε ποτέ ότι είναι ο Χριστός. Είπε μόνο πως ο γιος του ήταν η μετενσάρκωση του Ιησού! Γεννημένος το 1833, ο Ντέιβις μεταστράφηκε στον μορμονισμό σε ηλικία 13 ετών. Στα 21 του εγκατέλειψε τη γενέτειρά του στην Ουαλία και μετακόμισε στις ΗΠΑ για να βρεθεί κοντά στους Μορμόνους, αν και δεν έμεινε ικανοποιημένος από το επίπεδο της πίστης τους.
Κι έτσι εντάχθηκε σε ένα σκληροπυρηνικό παρακλάδι του μορμονισμού στη Γιούτα, το οποίο εξωθήθηκε ωστόσο σε φυγή από τη μήνη των Μορμόνων. Η σέχτα βρήκε καταφύγιο στην Ουάσιγκτον το 1867, όπου και ίδρυσε το «Βασίλειο των Ουρανών» ή -όπως το ήξεραν οι πιστοί- «Το Μέρος». Το 1868 ο Ντέιβις απέκτησε τον πρώτο του γιο, τον Άρθουρ, τον οποίο οι πιστοί γνώρισαν ως μετεμψύχωση του Ιησού. Την επόμενη χρονιά υποδέχτηκε τη γέννηση του δεύτερου γιου του, Ντέιβιντ, που δεν ήταν άλλος από το «Πνεύμα του Θεού Πατέρα», την ίδια ώρα που ο Ντέιβις ήταν πια το «Άγιο Πνεύμα». Όσο για τη σύζυγο, αυτή δεν είχε κανέναν ρόλο στην αίρεση.
Η θρησκευτική κοινότητα μοιραζόταν τα πάντα και όλοι κρέμονταν από τα χείλη του Ντέιβις για την καθημερινή ζωή, αφού κάθε φορά που μιλούσε οι πιστοί άκουγαν απλώς τα λόγια του Θεού. Όλα ωστόσο κατέρρευσαν όταν ο μικρός Ιησούς και ο αδελφός του πέθαναν δυστυχώς από διφθερίτιδα το 1880 (όπως και η μητέρα τους), κάτι που εγκαθίδρυσε τη δυσπιστία για τη θεϊκή φύση του Ντέιβις. Η κοινότητα διαλύθηκε και οι ελάχιστοι πιστοί απομακρύνθηκαν από το «Άγιο Πνεύμα» όταν κατηγορήθηκε ως αιρετικός και πέρασε από δίκη. Το 1881 ο Ντέιβις ξαναπαντρεύτηκε μια δασκάλα, η οποία ήταν φυσικά η μετενσάρκωση της αδικοχαμένης συζύγου του…
Ο Μεσσίας που δεν πίστεψε κανείς
Στο πιο αναπάντεχο ίσως μέσο για την επανεμφάνιση του Θεανθρώπου στη Γη, ο Τζόουνς Βέρι ήταν απόφοιτος του Χάρβαρντ και γιος μάλιστα μιας γυναίκας που είχε εγκαταλείψει τη θρησκεία μετά τον πρόωρο θάνατο του άντρα της (που ήταν ταυτοχρόνως και πρώτος της ξάδερφος). Παρά την καταραμένη φτώχεια της οικογένειας, ο Βέρι έγινε δεκτός στο φημισμένο πανεπιστήμιο, αποφοίτησε δεύτερος στην τάξη του το 1836 και έγινε κατόπιν δάσκαλος ελληνικών.
Όλοι τον αγαπούσαν, αν και τα προβλήματα ξεκίνησαν όταν άρχισε να λέει στους φοιτητές του να πάρουν τα βουνά καθώς το τέλος του κόσμου κοντοζύγωνε. Ο Βέρι πίστευε ότι ο Ιησούς τον χρησιμοποιούσε ως μέσο για να επιστρέψει στη γη και δεν έκρυβε ποτέ την πεποίθησή του. Νοσηλεύτηκε μάλιστα για την κατάστασή του σε ψυχιατρικό ίδρυμα, κρίθηκε ωστόσο ακίνδυνος και επέστρεψε στη θεϊκή του καθημερινότητα.
Και τότε, στις 13 Σεπτεμβρίου 1838, ο Βέρι ισχυρίστηκε ότι κατάφερε να απαλλάξει τον εαυτό του από κάθε μάταιη ανθρώπινη συνθήκη, αγκαλιάζοντας την τέλεια εικόνα που του είχε δώσει ο Θεός. Από κείνη τη μέρα, ο Βέρι μπορούσε να διοχετεύσει την ενέργεια που του εκχώρησε ο Χριστός προς πάσα κατεύθυνση, αλλά και να ανοίγει φυσικά τις πύλες για την έλευση της Δευτέρας Παρουσίας. Ο Βέρι κήρυττε συνεχώς στις ενορίες της Νέας Αγγλίας και παρά την απήχηση των διδασκαλιών του, δεν φάνηκε να αποκτά ποτέ πιστούς.
Πικραμένος από την άρνηση του κόσμου να τον ακολουθήσει, αποσύρθηκε από τη δημόσια σφαίρα για κάνα χρόνο ώστε να γράψει έναν τεράστιο αριθμό ποιημάτων. Εκδότης ήθελε μάλιστα να τα εκδώσει, όταν όμως μίλησε στον Βέρι για τις μικροαλλαγές που έπρεπε να γίνουν, ο Μεσσίας εξοργίστηκε γιατί ποιος είναι αυτός που θα αλλάξει τα λόγια του Θεού; Πέθανε 40 χρόνια αργότερα, όταν πια ο θρησκευτικός του ζήλος είχε καταλαγιάσει…
Ο Δάσκαλος που θέλει να αποκαλείται «Ιησούς της Σιβηρίας»
Ο Σεργκέι Ανατόλιεβιτς Τορόπ άρχισε να διδάσκει το 1991 στην πρώην κομμουνιστική Ρωσία, υιοθετώντας το θρησκευτικό όνομα «Βησσαρίων». Αφού απολύθηκε από τη δουλειά του (εργαζόταν ως τροχονόμος), ένιωσε το κάλεσμα του Θεού, συγκέντρωσε ποίμνιο πάνω από 10.000 ανθρώπους και ίδρυσε έτσι με πάσα επισημότητα την Εκκλησία της Τελευταίας Διαθήκης. Σύντομα έφτιαξε και τη δική του κοινότητα στις παγωμένες στέπες της Σιβηρίας (Πετροπαβλόφκα), η οποία αριθμεί σήμερα περισσότερα από 4.000 μέλη και η λειτουργία της βασίζεται στην αποκλειστική χορτοφαγία, τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας αλλά και την παντελή απουσία χρήματος.
Ο Βησσαρίων κηρύττει καθημερινά τον λόγο του Θεού μοιράζοντας τις εργασίες της κοινότητας πάντα με βάση το φύλο, καθώς στο μεσσιανικό του όραμα γυναίκες και άντρες είναι φτιαγμένοι για άλλες δουλειές. Τι θα συμβεί αν κάνει μια γυναίκα αντρική δουλειά, όπως ας πούμε να θέλει να ηγηθεί ενός σκοπού; «Η αρμονία θα την τιμωρήσει με μια γυναικεία νόσο». Οι οπαδοί του πιστεύουν στους εξωγήινους, καθώς πολλοί εξ αυτών είχαν εξάλλου προσωπικά συναπαντήματα μαζί τους. Μπορεί να είναι άψυχοι οι εξωγήινοι, όπως μας λένε, αλλά θα παίξουν τον δικό τους ρόλο στο τέλος του κόσμου και τη Μέρα της Κρίσης…
