Την έκδηλη συμπάθεια για την Ελλάδα και τους Έλληνες, από τους συνέδρους, τους επισήμους αλλά και τους απλούς ανθρώπους στο δρόμο, της οποίας έγινε κοινωνός συμμετέχοντας στο «Διεθνές Συνέδριο για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, Ψυχική Υγεία και Δίκαιο», στην αυστριακή πρωτεύουσα, επισημαίνει, με σημερινές δηλώσεις της στο ΑΠΕ-ΜΠΕ στη Βιέννη, η καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Αθηνών και δικαστηριακή ψυχολόγος, Χριστίνα Αντωνοπούλου.
Στο συνέδριο, στο οποίο συμμετείχαν χιλιάδες δικαστές, ψυχίατροι, ψυχολόγοι, εγκληματολόγοι, και δικηγόροι από όλο τον κόσμο και του οποίου οι εξαήμερες εργασίες στο Πανεπιστήμιο «Ζίγκμουντ Φρόιντ» στη Βιέννη ολοκληρώθηκαν σήμερα, η κ. Αντωνοπούλου, εκπροσωπώντας την Ελλάδα, μαζί με την ιατροδικαστή Λαμίας, Αποστολία Ακριβούση, παρουσίασε έρευνα, σχετικά με το «Trafficking γυναικών στην Ελλάδα», αλλά και τη γνωστή «υπόθεση της εξαφάνισης του Άλεξ», στη Βέροια.
Η ίδια, όπως αναφέρει, ένοιωσε την ανάγκη να ευχαριστήσει δημόσια σε ομιλία της, τόσο στο συνέδριο όσο και στην επίσημη πρόσκληση του δημάρχου και κυβερνήτη Βιέννης Μίχαελ Χόιπλ στο δημαρχείο, τον αυστριακό λαό, αλλά και τον καγκελάριο Βέρνερ Φάιμαν, για τη γενναιόδωρη συμπαράστασή τους σε αυτές τις δύσκολες στιγμές που περνάει η Ελλάδα, ευχαριστίες που έγιναν δεκτές με συγκίνηση και ενθουσιασμό.
Στην παρουσίαση στο συνέδριο της μεγάλης έρευνας, που έγινε με τη συνεργασία του Πανεπιστημίου Αθηνών, για τη σεξουαλική εκμετάλλευση και κακοποίηση των γυναικών τις οποίες εκμεταλλεύονται τα διάφορα κυκλώματα, προσπάθησε να σκιαγραφήσει το προφίλ των γυναικών αυτών, και μέσα από ψυχομετρικά τεστ να είναι δυνατή η κατανόηση εάν αυτές οι γυναίκες διαφοροποιούνται από τις κακοποιημένες γυναίκες, οι οποίες βιώνουν αυτό που στην ψυχολογία ονομάζεται, μετατραυματική εμπειρία του στρες.
Μάλιστα, σε αυτό το σημείο θέλησε να τονίσει ότι μετατραυματική εμπειρία του στρες θα βιώσει και η ελληνική κοινωνία, γιατί, όπως σημειώνει, σε μια κοινωνία που παραδοσιακά σέβεται αρχές, οικογένεια, παραδόσεις, δεν μπορεί να υπάρχει τόσο μεγάλος – μεταξύ 6.000 και 7.000 – αριθμός ανθρώπων που έχουν αυτοκτονήσει. Αυτό, τονίζει, έχει επηρεάσει ευρύτερα τον πληθυσμό και αυτά τα τραύματα της κοινωνίας πρέπει να εξεταστούν και να συζητηθεί η μελλοντική αντιμετώπισή τους, διότι μπορεί ακόμη να μην γίνονται αισθητά, αλλά πολύ σύντομα τα συμπτώματα θα αρχίσουν να εμφανίζονται.
Όπως αναφέρει η κ. Αντωνοπούλου, με αυτή την έρευνα θέλει να επισημάνει στους ειδικούς ότι οι γυναίκες που κακοποιούνται σεξουαλικά και βίαια, οι γυναίκες του Trafficking, πρέπει να αντιμετωπίζονται όχι μόνον με τα συμπτώματα της μετατραυματικής εμπειρίας του στρες, αλλά έχουν και μια ιδιαίτερη παθολογία που χρήζει μιας άλλης αντιμετώπισης, για να μπορούν αυτές να επαναπροσδιορίσουν την προσωπικότητά τους και την ύπαρξή τους για να βρουν το δρόμο στη ζωή.
Η δεύτερη παρουσίασή της στο συνέδριο στη Βιέννη, είχε τίτλο: «Πού είναι ο Άλεξ – Αυτοψία χωρίς πτώμα» και αφορούσε την υπόθεση του παιδιού που είχε εξαφανιστεί στη Βέροια, και που τότε κατηγορήθηκαν πέντε παιδιά, ηλικίας μεταξύ 9,5 και 11 ετών, για τη δολοφονία του.
Θεωρεί πραγματικά ακατανόητη την προσπάθεια που έγινε να συγκαλυφθεί αυτή η υπόθεση – με την οποία η ίδια ασχολείται από το 2006 και για την οποία έχει συγγράψει και βιβλίο – έχοντας συνειδητοποιήσει ότι τα παιδιά αυτά κατηγορήθηκαν στη βάση μιας ιατροδικαστικής παρουσίασης στο δικαστήριο για το πώς βρήκε το θάνατο ο Άλεξ, χωρίς να υπάρχει πτώμα.
Η καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Αθηνών αναφέρει στις δηλώσεις της στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ότι προσπάθησε να εξηγήσει στο συνέδριο πως μέσα από αυτές τις διαδικασίες δεν γίνεται πραγματικά μια σωστή, επιστημονική αντιμετώπιση, και αυτό που προσπαθούν να κάνουν οι δικαστηριακοί ψυχολόγοι σε τέτοιες τις υποθέσεις, είναι ότι υπάρχει περίπτωση να καταδικαστούν άτομα, όπως στη συγκεκριμένη περίπτωση τα πέντε παιδιά, που ποτέ δεν δολοφόνησαν, γιατί η ίδια πιστεύει ότι ποτέ ένα παιδί δεν δολοφονεί και ότι η περίπτωση αυτή είναι μέρος ενός μεγάλου κυκλώματος που ασχολείται με το Trafficking.
Σύμφωνα με την κ. Αντωνοπούλου, έντονο ήταν το ενδιαφέρον και συγκλονιστική η έκπληξη στο συνέδριο, στο οποίο διάβασε την έκθεση της αυτοψίας για το πώς είναι δυνατόν να υπάρχει στην περίπτωση αυτή αυτοψία, ποιος ιατροδικαστής έκανε αυτή την αυτοψία και ποιο δικαστήριο αποδέχθηκε μια τέτοια έκθεση αυτοψίας, χωρίς πτώμα.
Από την πλευρά της απευθύνει έκκληση, ώστε αυτή η υπόθεση να να ξαναέλθει στην επιφάνεια, διότι θεωρεί άδικο να κατηγορούνται τα πέντε παιδιά για έναν φόνο που δεν έκαναν, και επειδή, όπως σημειώνει, πιστεύει πάρα πολύ στην ελληνική Δικαιοσύνη, ελπίζει στην ευαισθητοποίηση κάποιου από το χώρο της, έτσι ώστε αυτή η υπόθεση να φύγει από το αρχείο και να ξεκαθαριστεί για να μην αφήσει ένα στίγμα στη Δικαιοσύνη.
