Η λογοτεχνία υποτίθεται ότι ξυπνά στον αναγνώστη αισθήματα ηρωισμού, φιλίας, σεβασμού και ανοχής, καλά πράγματα δηλαδή και καλοδεχούμενα από τις περισσότερες κοινωνίες. Οι συγγραφείς κάνουν εξάλλου ό,τι μπορούν για να αποκτήσουν οι ιστορίες τους, πέρα από απήχηση, και διδακτικό περίβλημα, με τον ηθοπλαστισμό να είναι συχνά ο άμεσος στόχος του πονήματος. Κι έτσι το τελευταίο πράγμα που περιμένει ένας συγγραφέας είναι να μετατραπεί το βιβλίο του σε πηγή έμπνευσης για κακοποιούς και λοιπούς εγκληματίες, πυροδοτώντας πράξεις αποτρόπαιες και κατακριτέες. Σταθμός εδώ είναι «Ο φύλακας στη σίκαλη» του Σάλιντζερ, το αριστούργημα της λογοτεχνίας με το οποίο είχε ψύχωση ο δολοφόνος του Τζον Λένον, Μαρκ Τσάπμαν! Ο τύπος ήθελε μέχρι Κι το όνομά του να αλλάξει υιοθετώντας το λογοτεχνικό όνομα του ήρωα του μυθιστορήματος, ενώ αντίτυπο του βιβλίου βρέθηκε στα προσωπικά του αντικείμενα τη στιγμή που συνελήφθη, αφότου πυροβόλησε το «Σκαθάρι» τέσσερις φορές. Αλλά δεν είναι φυσικά το μόνο…
Η σειρά του «Θεμελίου» – Ισαάκ Ασίμοφ
«Ο μυστικός πράκτορας» – Τζόζεφ Κόνραντ
«To Howard Hughes: A Modest Proposal» – Joe Haldeman
«Stranger in a Strange Land» – Robert Heinlen
«Το κουρδιστό πορτοκάλι» – Άντονι Μπέρτζες
«The Camp of the Saints» – Jean Raspail