Με τη συμμετοχή προσωπικοτήτων και διανοούμενων από το χώρο της οικονομίας, της πολιτικής και της φιλοσοφίας, αλλά και πλήθος νέων ανθρώπων πραγματοποιήθηκε σειρά εκδηλώσεων και συζητήσεων στη πρωτεύουσα της Κροατίας, Ζάγκρεμπ. Αντικείμενο προβληματισμού τα κοινωνικά κινήματα που ολοένα και συχνότερα εμφανίζονται στις χώρες των Βαλκανίων καθώς και το οικονομικό και πολιτικό μέλλον των χωρών αυτών.
Αίσθηση προκάλεσε η διαπίστωση ότι τον τελευταίο καιρό, για πρώτη φορά μετά την πτώση του κομμουνιστικού καθεστώτος, η νεολαία των χωρών αυτών δείχνει αγωνιστική διάθεση έχοντας θέσει πολιτικούς στόχους. Αν και δόθηκε σημασία στο ρόλο που έπαιξαν τα νέα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για τις κοινωνικές αναταραχές, οι περισσότερες απόψεις που ακούστηκαν υπογράμμιζαν ως βασική αιτία την ολοένα και διογκούμενη φτώχια και τη χειροτέρευση της ζωής των πολιτών.
Ενδεικτικό της άσχημης οικονομικής κατάστασης των χωρών αυτών είναι ότι το ΑΕΠ τους δεν έχει καταφέρει ακόμη να φτάσει τα επίπεδα του 1989! «Παρά τις δημοκρατικές υποσχέσεις μετά την πτώση των σοσιαλιστικών καθεστώτων, τα τελευταία χρόνια πολλοί χάσανε τις δουλειές τους και τις κοινωνικές παροχές. Οι πολίτες χρωστάνε τώρα τα μαλλιοκέφαλά τους στις ξένες τράπεζες που έχουν κυριαρχήσει στον χρηματοπιστωτικό τομέα των Βαλκανίων» σημειώνει χαρακτηριστικά ένας εκ των ομιλητών.
Θέτοντας ως παράδειγμα την κατάσταση στην Κροατία, οι περισσότεροι πλέον πολίτες, σύμφωνα με τους συζητητές, έχουν αρχίσει να δυσφορούν με το ισχύον οικονομικό σύστημα και να αντιμετωπίζουν την ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας τους με μεγαλύτερη δυσπιστία απ’ ότι παλαιότερα. Στα πλαίσια του σκεπτικισμού αυτού, αναπτύχθηκαν και τα νέα κοινωνικά κίνημα, αρχικά από τους φοιτητές και αργότερα και από τους πολίτες που πήραν τη μορφή επαναλαμβανόμενων συγκεντρώσεων σε πλατείες. Ο κόσμος διαμαρτυρόταν για τη διαφθορά και την αναποτελεσματικότητα των πολιτικών, έχοντας ως σύνθημα την «Άμεση Δημοκρατία». Παρόμοια κατάσταση, κατά την κρίση των παρευρισκομένων, υπάρχει και στις υπόλοιπες χώρες των Βαλκανίων και το μοναδικό ερώτημα που τίθεται είναι πότε η συσσωρευμένη αγανάκτηση θα εκδηλωθεί με τρόπο ανεξέλεγκτο.
