Σε άρθρο του ο Economist περιγράφει με μελανά χρώματα τις συνθήκες κράτησης των παράνομων μεταναστών στη χώρα μας. Αναφέρει την απόφαση του Ευρωπαϊκου Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων με την οποία χαρακτηρίζονται άθλιες οι συνθήκες. Σημειώνει βεβαίως πως ο λόγος είναι ο μεγάλος αριθμός των παράνομων μεταναστών για τον οποίο η Ελλάδα δεν μπορούσε να είναι προετοιμασμένη. Κάποτε περνούσαν από τη Ιταλία και την Ισπανία αλλά τώρα προτιμούν την Ελλάδα, αναφέρει.
Το πρόβλημα της Ελλάδας είναι και της Ευρώπης, συνεχίζει ο Economist. Με τη Frontex να έχει μόνιμη παρουσία και τη συνεργασία των Τούρκων έχει βελτιωθεί η κατάσταση. Όμως μόλις κλείνει ένας δρόμος ανοίγει άλλος, όπως φάνηκε με τους 5.000 Τυνήσιους που κατέφτασαν στην Ιταλία.
Τα δύο προβλήματα της Ελλάδας είναι το ευρώ και το Σένγκεν, αναφέρεται στο άρθρο. Και τα δύο θέλουν εμπιστοσύνη από όλες τις πλευρές, πράγμα που έχει χαθεί λόγων των κακών δημοσίων οικονομικών και των κακών ελέγχων στα σύνορα. Οι Ευρωπαϊκες χώρες πρέπει να δέσουν πιο σφιχτά τις πολιτικές του στο θέμα του ασύλου με έμφαση στην επιστροφή των παράνομων μεταναστών. Οι νότιες χώρες θέλουν να μπορούν να σταματήσουν την επιστροφή των παρανόμων στο πρώτο σημείο εισόδου τους στην Ευρώπη.
Μια μέση λύση θα ήταν αν η Ελλάδα θέλει να μην είναι στο Δουβλίνο ΙΙ να μείνει και εκτός Σένγκεν το οποίο σημαίνει να επαναφέρει τους ελέγχους στα σύνορα της. Θα βοηθούσε επίσης να υπήρχε πιο μεγάλη συνεργασία με τους γείτονες της Ευρώπης. Τωρα με τη Τυνησία ώστε να ξανααρχίσει τους ελέγχους στα δικά της σύνορα. Η Τουρκία πάλι επιτρέπει την είσοδο στα εδάφη της χωρίς βίζα για κάποιους γείτονες της.
Οι πρόσφυγες δεν θα έπρεπε να μπερδεύονται με τους οικονομικούς μετανάστες, καταλήγει ο Economist. Όσο υπάρχει πολέμος και αυταρχικός, οφείλει να υπάρχει και καταφύγιο. Ο Γιώργος Παπανδρέου οφείλει να το καταλάβει αυτό καλύτερα από άλλους καθώς στη δικατορία η οικογένεια του βρήκε άσυλο στη Σουηδία.