Τη συστηματική χρήση προνομίων από τους ανώτατους κρατικούς λειτουργούς καταδικάζει ο γαλλικός Τύπος μετά τις σφοδρές αντιδράσεις που προκάλεσαν στη Γαλλία οι διακοπές του πρωθυπουργού Φρανσουά Φιγιόν τα Χριστούγεννα στην Αίγυπτο, με έξοδα του Χόσνι Μουμπάρακ, αμέσως μετά το επεισόδιο με τις διακοπές της υπουργού Εξωτερικών Μισέλ Αλιό-Μαρί στην Τυνησία.
«Το σύνδρομο του ιδιωτικού τζετ χτύπησε πάλι» γράφει η Liberation. «Μετά την ΜΑΜ, ο ίδιος ο Φρανσουά Φιγιόν κατηγορείται ότι εκμεταλλεύτηκε- αυτή τη φορά απευθείας- την εύνοια ενός δικτάτορα που χρησιμοποιεί ωμές μεθόδους και διαθέτει μία ύποπτης προέλευσης περιουσία».
Οι κυβερνήσεις συγχρωτίζονται και αλληλοβοηθούνται στα μικρά και στα μεγάλα πράγματα, σαν να ανήκουν σε μία αδελφότητα που τελικά αγνοεί τους ηθικούς κανόνες των θνητών και αντιμετωπίζει ως κακοτυχία το ενοχλητικό θέμα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, γράφει η Liberation. «Και όταν οι χορηγοί αυτών των προνομίων είναι ληστρικοί πρόεδροι και γαλονάτοι βασανιστές, καταλαβαίνει κανείς γιατί η κοινή γνώμη συγκλονίζεται».
Η Humanite δεν εκπλήσσεται από τις πρακτικές αυτές αφού «η σύγκρουση συμφερόντων είναι κατά κάποιον τρόπο μία από τις ιδρυτικές αρχές του σαρκοζισμού», που «αρχίζει στου Φουκέ…συνεχίζεται στο γιοτ του δισεκατομμυριούχου φίλου Βενσέν Μπολορέ… συνεχίζεται με την υπόθεση Βερτ-Μπετανκούρ».
Η Sud Ouest υιοθετεί περισσότερο ειρωνικό τόνο: «για να μάθουμε πού θα ξεσπάσει επανάσταση, αρκεί πλέον να κοιτάξουμε πού θα περάσουν τις διακοπές τους τα μέλη της κυβέρνησης. Αυτή η δίδυμη υπόθεση θέτει τουλάχιστον δύο ερωτήματα: ως προς την έννοια της ηθικής που αμβλύνεται ανάλογα με την παράταση του χρόνου παραμονής στην εξουσία. Και αυτή η διαρκής συνενοχή της ηγεσίας μας με τους δεσποτικούς άραβες ηγέτες, θλιβερό υπόλειμμα μίας αραβικής πολιτικής της Γαλλίας που λίγο ενδιαφέρθηκε για τους λαούς».
