«Σαμπάνιες άνοιξαν στη Μόσχα όταν ο Ντόναλντ Τραμπ κέρδισε τον Λευκό Οίκο το 2016. Οκτώ χρόνια αργότερα, με δύο εκλογικές αναμετρήσεις και μια επίθεση στην Ουκρανία, η αλήθεια είναι ότι κανένας από τους δύο πιθανούς μελλοντικούς προέδρους δεν είναι πιθανό να προσφέρει όλα όσα θέλει η Ρωσία», γράφει σε ανάλυσή του το Politico.
Από την πρώτη του εκστρατεία, ο Ρεπουμπλικανός υποψήφιος, Ντόναλντ Τραμπ, απολαμβάνει ένα ορισμένο επίπεδο θαυμασμού από τη Μόσχα. Πιο συγκεκριμένα, ο ρώσος πρόεδρος, Βλαντίμιρ Πούτιν, θαυμάζει τον θαυμασμό του Τραμπ για τον… Πούτιν.
«Ο Πούτιν είναι ένας κοντός, ματαιόδοξος άνθρωπος», λέει η Νίνα Χρούστσεβα, καθηγήτρια στο New School της Νέας Υόρκης και δισέγγονη του πρώην σοβιετικού πρωθυπουργού, Νικίτα Χρουστσόφ.
«Στο Κρεμλίνο αρέσει το γεγονός ότι ο ψηλός, πλούσιος Τραμπ τρέφει απόλυτο δέος για τον Πούτιν», πρόσθεσε. «Αυτό δίνει στον Πούτιν το πάνω χέρι».
Σύμφωνα με το Politico, το μεγαλύτερο δέλεαρ για το Κρεμλίνο όσον αφορά τον Τραμπ είναι φυσικά η στάση του στην Ουκρανία. Ο υποψήφιος των Ρεπουμπλικανών έχει δεσμευτεί να τερματίσει τον πόλεμο σε μία μέρα, προφανώς αναγκάζοντας το Κίεβο να κάνει εδαφικές παραχωρήσεις. Ο υποψήφιος συνεργάτης του, Τζέι Ντι Βανς, είναι σφοδρός επικριτής της παροχής μεγαλύτερης βοήθειας στην Ουκρανία.
«Ο Πούτιν χρειάζεται απεγνωσμένα μια νίκη», δήλωσε ο Αμπάς Γκαλιάμοφ, πρώην λογογράφος του Κρεμλίνου. «Μια παρατεταμένη σύγκρουση, την οποία δεν είναι σε θέση να κερδίσει, δεν βοηθάει στη νομιμοποίησή του».
Υπάρχει, ωστόσο, και ένα μειονέκτημα για τον Τραμπ. «Όπως έμαθε η Μόσχα με τον δύσκολο τρόπο κατά τη διάρκεια της πρώτης θητείας του, ο Τραμπ δεν τηρεί πάντα τις υποσχέσεις του. Συγκεκριμένα, δεν τήρησε τις υποσχέσεις του σχετικά με την αποκατάσταση των σχέσεων με τη Ρωσία και την άρση των δυτικών κυρώσεων για την κατάληψη της Κριμαίας και της ανατολικής Ουκρανίας. Οκτώ χρόνια αργότερα, καθώς το σχέδιο εισβολής του Πούτιν φτάνει προς το τέλος του τρίτου έτους του, η Μόσχα αμφιβάλλει ότι η εχθρότητα της Ουάσινγκτον θα διαλυθεί ακόμα και από τον πιο φιλικό προς το Κρεμλίνο πρόεδρο», προστίθεται στην ανάλυση.
«Οι αμερικανικές εκλογές δεν θα αλλάξουν τίποτα για τη Ρωσία, επειδή οι υποψήφιοι αντικατοπτρίζουν πλήρως τη διακομματική συναίνεση ότι η χώρα μας πρέπει να ηττηθεί», υποστήριξε ο Ντμίτρι Μεντβέντεφ, ο αναπληρωτής πρόεδρος του Συμβουλίου Ασφαλείας της Ρωσίας, σε ανάρτησή του στο Telegram. Ο ίδιος, μάλιστα, χαρακτήρισε τα λόγια του Τραμπ για τον τερματισμό του πολέμου και την καλή σχέση του με τη Ρωσία ως «κοινοτοπίες».
«Δεν μπορεί να σταματήσει τον πόλεμο. Ούτε σε μία μέρα, ούτε σε τρεις μέρες, ούτε σε τρεις μήνες. Και αν πραγματικά προσπαθήσει, θα μπορούσε να γίνει ο νέος JFK», πρόσθεσε ο Μεντβέντεφ.
Και ο υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας, Σεργκέι Λαβρόφ δήλωσε: «Όποιος κι αν κερδίσει τις εκλογές, δεν βλέπουμε καμία προοπτική να αλλάξει η Αμερική τη ρωσοφοβική της πορεία».
Η περίπτωση της Κάμαλα Χάρις
Υπάρχει φυσικά και η Κάμαλα Χάρις. Ο πρόεδρος Τζο Μπάιντεν ήταν «ο αγαπημένος μας, αν μπορεί να το πει κανείς έτσι», είχε δηλώσει ο Πούτιν κατά τη διάρκεια ενός πάνελ στο Ανατολικό Οικονομικό Φόρουμ στο Βλαδιβοστόκ, μια εκδήλωση που έχει σχεδιαστεί για να ενθαρρύνει τις επενδύσεις στις ανατολικές περιοχές της Ρωσίας.
Όταν ο Μπάιντεν αποσύρθηκε από την κούρσα των αμερικανικών εκλογών, ο Πούτιν δήλωσε ότι η Ρωσία θα κάνει ό,τι είχε ζητήσει ο πρόεδρος των Δημοκρατικών από τους οπαδούς του και θα «υποστηρίξει» τη Χάρις. «Έχει ένα τόσο εκφραστικό και μεταδοτικό γέλιο, που δείχνει ότι τα πάει καλά», είχε πει προκαλώντας γέλια στο ακροατήριό του.
«Πρόκειται για μια παραδοσιακή επιχείρηση κάλυψης της KGB που έχει σκοπό να ωφελήσει τον Τραμπ», εξήγησε ο Γκαλιάμοφ. Η Χρούστσεβα υποστήριξε, πάντως, ότι τα λόγια του Πούτιν θα μπορούσαν να περιέχουν ένα ψήγμα αλήθειας.
Η υπόσχεση του Τραμπ για ένα γρήγορο τέλος του πολέμου στην Ουκρανία, ακόμη και ενός που θα εξασφάλιζε εδάφη για τη Μόσχα, μπορεί να μην είναι το προτιμώμενο αποτέλεσμα για τον Πούτιν. «Έχει κάνει τον πόλεμο το επίκεντρο της υστεροφημίας του και έτσι θα τον διεξάγει για όσο καιρό χρειάζεται, θέλει και μπορεί», εξηγεί η Χρούστσεβα.
Η Χάρις θα μπορούσε να βοηθήσει σε αυτό, παρατείνοντας ένα status quo που η Μόσχα πιστεύει ότι είναι υπέρ της, καθώς η αποφασιστικότητα της Δύσης εξασθενεί απέναντι στην αδυσώπητη επίθεση της Ρωσίας.
Ως υπέρμαχος του κατεστημένου της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ, η Χάρις προσφέρει επίσης στον Πούτιν ένα τέλειο αντίπαλο δέος, καθώς και μια δικαιολογία για τον πόλεμό του εναντίον αυτού που αποκαλεί «αμερικανική ηγεμονία».
«Αν το Κρεμλίνο ψήφιζε, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι θα ψήφιζε υπέρ του χάους, της πόλωσης και της απογοήτευσης από την αμερικανική δημοκρατία. Από σήμερα, φαίνεται να έχει πολλές πιθανότητες να κερδίσει», καταλήγει το Poltico.
