Επτά χρόνια αφότου η άνοδος του Εμανουέλ Μακρόν μεταμόρφωσε το πολιτικό τοπίο της χώρας, οι βουλευτικές εκλογές του περασμένου Σαββατοκύριακου άλλαξαν και πάλι τα χαρακτηριστικά του. Πέρα από τους τίτλους των μέσων για «ήττα της ακροδεξιάς», ή «ανάκαμψη της αριστεράς» – η γαλλική πολιτική αρχίζει να επαναπροσδιορίζεται σε ένα πιο οικείο μοτίβο αριστεράς εναντίον δεξιάς, όπως γράφει σε άρθρο του το «Politico».
«Βραχυπρόθεσμα, μια περαιτέρω διάσπαση των συμμαχιών έχει αφήσει την Εθνοσυνέλευση χωρίς προφανή πλειοψηφία -ή ακόμη και με μια κυρίαρχη μειοψηφία- για πρώτη φορά στα 60 χρόνια της πέμπτης δημοκρατίας», αναφέρει χαρακτηριστικά.
Οι Γάλλοι, όπως όλα δείχνουν, θα πρέπει να μάθουν τον τρόπο των Βέλγων, των Γερμανών ή των Ελβετών που κατέχουν την παράξενη τέχνη της δημιουργίας συμμαχιών. «Ωστόσο», τονίζει το άρθρο, «υπάρχει ένα ερώτημα που ξεχωρίζει». «Μήπως η ήττα της ακροδεξιάς της Μαρίν Λεπέν -για τρίτη φορά μέσα σε επτά χρόνια- είναι όντως ένα σημαντικό πλήγμα; Με δεδομένο, δηλαδή, ότι οι ψηφοφόροι έχουν απορρίψει την αντιευρωπαϊκή, φιλορωσική Λεπέν τρεις φορές (ή μάλλον τέσσερις φορές, συμπεριλαμβανομένης της αδύναμης επίδοσής της το 2012), είναι πιθανό να την εκλέξουν ποτέ;» διερωτάται ο αρθρογράφος.
Το αποτέλεσμα των γαλλικών εκλογών, εν μέρει, δεν θα μπορούσε να θεωρηθεί μια ήττα της Λεπέν, αλλά μέρος μιας διαφορετικής πορείας προς τη νίκη. Το ακροδεξιό μπλοκ στην Εθνοσυνέλευση αυξήθηκε από έξι έδρες το 2017 σε 88 το 2022 και 143 το περασμένο Σαββατοκύριακο. Με την επιτυχία του, ο Εθνικός Συναγερμός της Λεπέν είναι σαν να κέρδισε το τζακ ποτ, που συνήθιζε να πηγαίνει σε πιο κεντρώα κόμματα. Αλλά η ουσία δεν αλλάζει. Η Γαλλία, αφού φλέρταρε με τη Λεπέν στον πρώτο γύρο των βουλευτικών εκλογών, την απέρριψε στον δεύτερο γύρο για τρίτη φορά από το 2017.
Αυτή η απόρριψη μπορεί να αποδειχθεί πιο επιζήμια από τις προηγούμενες. Ο Εθνικός Συναγερμός κατέβηκε στις εκλογές ισχυριζόμενος ότι είναι ένα μετασχηματισμένο κόμμα, το οποίο έγινε πιο επαγγελματικό χάρη στη διετή παρουσία ενός μεγάλου μπλοκ βουλευτών στο κοινοβούλιο και πιο αποδεκτό χάρη στον αποκλεισμό μελών με ρατσιστικές ή ριζοσπαστικά συνωμοσιολογικές απόψεις.
Την εκστρατεία του συνδιοικούσε ένα φρέσκο και δημοφιλές πρόσωπο, ο πρόεδρος του Εθνικού Συναγερμού, Ζορντάν Μπαρντέλα, ο οποίος σε ηλικία 28 ετών έγινε σταρ του TikTok. «Όμως η προσπάθεια να παρουσιαστεί σαν ένα σοβαρό, μετριοπαθές κόμμα δεν έπεισε», γράφει το Politico. Δεκάδες από τους υποψηφίους του αποκαλύφθηκαν -κυρίως από ιστορίες στα περιφερειακά μέσα ενημέρωσης- ως ρατσιστές, αντισημίτες, λάτρεις του Πούτιν και αρνητές του κορονοϊού. Ένας μάλιστα βρέθηκε να έχει ποινικό μητρώο για ένοπλη ληστεία.
Επιπλέον, ο Μπαρντελά και η Λεπέν άλλαζαν σχεδόν καθημερινά το πρόγραμμά τους, καθώς ο Εθνικός Συναγερμός προσπαθούσε να φανεί σοσιαλιστικό – παρεμβατικό κόμμα στους φτωχότερους ψηφοφόρους και φιλελεύθερο – αντιφορολογικό στους επιχειρηματίες και τη μεσαία τάξη. Ένα τοπίο που ευνοεί τόσο τον ακροδεξιό όσο και τον ακροαριστερό λαϊκισμό.
«Παρ’ όλα αυτά, υπάρχουν και άλλοι λόγοι που συνηγορούν στο ότι η Μαρίν Λεπέν θα έχει δύσκολο έργο στις προεδρικές εκλογές του 2027», σημειώνει το δημοσίευμα. Τα αποτελέσματα της περασμένης Κυριακής δείχνουν ότι ο τριπλός, μετά το 2017, διαχωρισμός της γαλλικής πολιτικής -ριζοσπαστική αριστερά, μακρονιστικό κέντρο και σκληρή ακροδεξιά- παραμένει. Αλλά υπήρχαν ενδείξεις, τόσο σε αυτές τις εκλογές όσο και στις ευρωεκλογές του Ιουνίου, ότι η παλιά, μεταρρυθμιστική, φιλοευρωπαϊκή κεντροαριστερά αναβιώνει.
Σίγουρα, απέχει πολύ από τη μεταμόρφωση που πέτυχαν ο Keir Starmer και το νέο κυβερνών Εργατικό Κόμμα στο Ηνωμένο Βασίλειο. Αλλά οι Σοσιαλιστές κατάφεραν να υπερδιπλασιάσουν τον αριθμό των βουλευτών που έχουν, γεγονός που δείχνει ότι είναι πλέον μόνο οριακά πιο χαμηλά από την «Ανυπότακτη Γαλλία».
«Άραγε, είναι λοιπόν αυτή η αρχή μιας ανακατάκτησης του δεξιού εκλογικού σώματος από τους διαδόχους του Σαρλ ντε Γκολ, του Ζακ Σιράκ και του Νικολά Σαρκοζί;», διερωτάται το Politico.
«Η Εθνική Συσπείρωση έχει μπροστά της τρία χρόνια για να ανασυνταχθεί, ωστόσο η προεδρική κούρσα είναι ορθάνοιχτη. Αντιμέτωπη, το 2027, με έναν δεύτερο γύρο και με σχεδόν οποιοδήποτε αντίπαλο απέναντί της (με εξαίρεση την ακροαριστερά), πιθανότατα οι Γάλλοι θα της γυρίσουν εκ νέου την πλάτη», υποστηρίζει το Politico.
