Υπήρξε κάποτε ένα γυναικείο κίνημα που ήθελε να απαγορεύσει το φλερτ και τις πιο θρασείες εκδηλώσεις του.
Αντ-φλερτ ακτιβίστριες δήλωναν αυτές οι γυναίκες στις αρχές του 20ού αιώνα στις ΗΠΑ που αν περνούσε τελικά το δικό τους, σήμερα τα σφυρίγματα και το πείραγμα θα ήταν ολότελα απαγορευμένα.
Άρθρο της εφημερίδας «Washington Post» με ημερομηνία 28 Φεβρουαρίου 1923 μας πληροφορεί πως «10 κοπέλες ξεκίνησαν πόλεμο κατά του φλερτ»! Προβεβλημένο μέλος του κλαμπ της Ουάσιγκτον ήταν η Helen Brown, η οποία είχε στο στόχαστρο τους οδηγούς που προσφέρονταν να πάρουν οτοστόπ τις κυρίες, έχοντας πάντα άλλους σκοπούς κατά νου.
Στις 4 Μαρτίου 1923 το κλαμπ διαμήνυσε, διά στόματος της προέδρου του Alice Reighly, πως εγκαινιάζει μια σειρά εκδηλώσεων και πορειών διαμαρτυρίας. Ακόμα και φυλλάδια κυκλοφόρησαν, όπου έγραφαν «μη φλερτάρετε στον δρόμο», «μην αποδέχεστε κούρσες με αυτοκινητιστές που φλερτάρουν», «μη χρησιμοποιείτε τα μάτια σας για ‘‘κάρφωμα’’», «μην κάνετε ματιές», «μη χαμογελάτε σε αγνώστους που φλερτάρουν» και τέτοια πράγματα.
Η «Post» μιλούσε για ένα μικρό αλλά δραστήριο φεμινιστικό κίνημα που γεννιόταν στο περιθώριο της κοινωνίας έχοντας στο στόχαστρο το φλερτ. Και είχε δίκιο, καθώς σύντομα αρκετές τέτοιες λέσχες θα εμφανίζονταν στις ΗΠΑ, από τη Νέα Υόρκη και το Σικάγο ως και τις περισσότερες μεγάλες πόλεις τελικά.
Όπως το γράφουν οι «New York Times» στις 21 Νοεμβρίου 1922: «Η οργάνωση σκοπεύει, μέσω δημοσιότητας, να εκπαιδεύσει την κοινή γνώμη ως το σημείο όπου μια γυναίκα θα το θεωρεί χρέος της να ασκήσει δίωξη στον δανδή που προσπαθεί να επιβάλει τις προθέσεις του πάνω της. Ο σύνδεσμος σκοπεύει να έχει τη δική του νομική εκπροσώπηση, ώστε να καταδιώκει δικαστικά όλους όσοι πειράζουν γυναίκες».
«Φυλακίστε το φλερτ» ήταν πράγματι το σλόγκαν της νεοϋορκέζικης λέσχης. Όσο για το έμβλημα της οργάνωσης, ήταν μια σαύρα που την τρυπούσε μια διακοσμητική καρφίτσα! Όσο κι αν ο Τύπος έχασε γρήγορα το δημοσιογραφικό του ενδιαφέρον για τις κινήσεις των λεσχών, πολλοί ήταν αυτοί που προσπάθησαν να εξαργυρώσουν την προσωρινή απήχηση του κινήματος.
Ακόμα και θεατρική παράσταση ανέβηκε στη Νέα Υόρκη και διαφημιζόταν στην εφημερίδα ως εξής: «Οι σταυροφόροι του αντι-φλερτ – Δεν ξέρετε ούτε τα μισά»! Η εφημερίδα «Chicago Tribune» φιλοξένησε κάποια στιγμή και μια φωτογραφία ενός άντρα να σέρνεται στα χέρια από ένα πλήθος μανιασμένων γυναικών. Δεν είχε επεξηγηματικό κείμενο, παρά μια ιντριγκαδόρικη λεζάντα: «Η πολεμική κραυγή της εταιρίας αντι-φλερτ».
Κάποιες από τις κυρίες είχαν εκπαιδευτεί και στο ζίου ζίτσου για να τα βάζουν ευκολότερα με τους ερωτύλους. Το κίνημα κατάφερε κάποια στιγμή να πείσει μερικούς νομοθέτες να σκαρώσουν ένα σχέδιο νόμου που να απαγορεύει το φλερτ στα μέσα μεταφοράς, αν και κανείς δεν φάνηκε τελικά διατεθειμένος να προτείνει όντως κάτι τέτοιο.
Η αστυνομία άρχισε πάντως να συλλαμβάνει άντρες που πείραζαν γυναίκες στον δρόμο, δείχνοντας μια προτίμηση στους οδηγούς αυτοκινήτων. Τον μεγάλο εχθρό των λεσχών αντι-φλερτ δηλαδή.
Η εφημερίδα «Chicago Defender» μιλούσε ακόμα για το ιδιαίτερο αυτό φεμινιστικό κίνημα ως τον Ιούλιο του 1938, αν και πλέον με σκωπτικό τρόπο. Ως τα τέλη της δεκαετίας ήταν πια παρελθόν, έχοντας αφήσει ωστόσο το δικό του στίγμα στους αγώνες των γυναικών…
