Το Γολγοθά που βίωσε ως μια γυναίκα εθισμένη στο σεξ αφηγείται στη Sun η Ρεμπέκα Μπάρκερ, μια 37χρονη μητέρα τριών παιδιών που ζει στην πόλη Βιέν της Γαλλίας με τον 54χρονο σύντροφό της Ζαν Μαρκ.
«Πάντα είχα μεγάλη διάθεση για σεξ. Έχασα την παρθενιά μου στα 15 μου και γνώρισα τον πατέρα των δύο πρώτων παιδιών μου στα 16 μου. Ήταν τότε που η αγάπη μου για το σεξ εκτοξεύτηκε.
Κάναμε έρωτα κάθε μέρα, αλλά καθώς τα χρόνια περνούσαν και γέννησα τα δυο μας παιδιά, η ζωή πήρε τον έλεγχο.
Ήμουν 24 όταν αποφάσισα ότι ήθελα να αφήσω τον γάμο μου και μετακόμισα στη Γαλλία για να ζήσω με τη μητέρα μου. Η μητέρα μου, Ζανίν, είχε μια φάρμα στη Βιέν, στην κεντρική Γαλλία. Έξι μήνες αργότερα ήμουν έξω με τη μητέρα μου όταν γνώρισα έναν τύπο σε μπάρμπεκιου. Ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά.
Ήμασταν και οι δυο τρελά ερωτευμένοι και δεν μπορούσα να μείνω στιγμή μακριά του. Κάναμε σεξ τις περισσότερες ημέρες και το 2010 αποκτήσαμε μια κόρη.
Μετακόμισα μαζί του και αρραβωνιαστήκαμε, αλλά καθώς εγκατασταθήκαμε με τα τρία παιδιά μας, άρχισα να αισθάνομαι ανασφαλής και ανήσυχη. Ήμουν επικριτική με τον εαυτό μου και όταν προσπάθεια να μιλήσω στο σύντροφό μου, δεν με καταλάβαινε.
Τελικά είδα το γιατρό μου και μου συνταγογράφησε φάρμακο για το άγχος. Ήταν εκεί γύρω στο 2014 που η σεξουαλική μου επιθυμία εξελίχθηκε σε εθισμό.
Κάθε λεπτό που ήμουν ξύπνια έκανα έμμονες σκέψεις για το σεξ. Όταν υπέκυπτα στον πειρασμό αισθανόμουν καλύτερα για λίγο, είχα λιγότερο στρες και άγχος, αλλά και πάλι υπήρχε το αίσθημα του ανικανοποίητου, οπότε το μόνο που μπορούσα να σκεφτώ ήταν να το ξανακάνω.
Προφανώς ο σύντροφός μου δεν μπορούσε να μείνει στο κρεβάτι μαζί μου όλη μέρα και όταν έφευγε για τη δουλειά εγώ έκλαιγα και τον εκλιπαρούσα να μείνει. Η ψυχική μου υγεία είχε φτάσει σε τέτοιο σημείο που υπέφερα από σοβαρή κατάθλιψη.
Κοιτάζοντας πίσω, μπορώ να δω το γιατί – μετακόμισα στη Γαλλία. Είχα ένα νήπιο με τον νέο μου σύντροφο, καθώς κι άλλα δύο παιδιά. Ωστόσο δεν είχαμε τον δικό μας χώρο και ζούσαμε με τους γονείς του.
Η ανασφάλεια και η απόγνωση με έκαναν να σκέφτομαι μόνο το σεξ. Με είχε οδηγήσει στην τρέλα.
Δυσκολευόμουν ακόμα και να συζητήσω με κάποιον καθώς κοίταζα τα χείλη του. Όλα μου υπενθύμιζαν πως θέλω να κάνω σεξ.
Θεωρούσα τον εαυτό μου αποτυχημένο. Χρειαζόμουν την αποδοχή του συντρόφου μου και λαχταρούσα το σεξ όλη την ώρα. Και οι δύο λειτουργούσαμε τη φάρμα από το σπίτι και του ζητούσα επίμονα να κάνουμε σεξ πολλές φορές μέσα στη μέρα.
Παρότι ήταν εξοντωτικό, ήταν ενθουσιασμένος στην αρχή.
Τον τρέλανα. Κάναμε σεξ πέντε φορές τη μέρα για να ικανοποιήσω τις ανάγκες μου και παρ’ όλα αυτά δεν ήταν αρκετό. Ήμουν σαν ναρκομανής που ψάχνει απεγνωσμένα τη δόση του. Όταν την έπαιρνα ήθελα κι άλλη.
Το σεξ ήταν το μέσο για να φτάσω στο σκοπό μου, κάτι που χρειαζόμουν για να ανακουφίσω τις εμμονικές σκέψεις στο μυαλό μου. Οι μήνες περνούσαν και γω κάθε μέρα τον παρακαλούσα για σεξ. Ήμουν τόσο πωρωμένη με το σεξ. Δεν είναι περίεργο που ο σύντροφός μου πίστευε πως είχα και εξωσυζυγική σχέση.
Είχα φτάσει σε σημείο που δεν έβγαινα έξω από το σπίτι, κινδύνευα να γίνω αντικοινωνική.
Ένα χρόνο αργότερα, ξεκίνησα να βλέπω ψυχίατρο για την κατάθλιψη. Όταν της ανέφερα τον εθισμό μου στο σεξ, άλλαξε τον συνδυασμό φαρμάκων.
Ήταν τότε που ανακάλυψα γιατί το σώμα μου λαχταρούσε το σεξ. Είναι ένας από τους ευκολότερους τρόπους να ελέγξεις τις ορμόνες.
Αλλά τα νέα φάρμακα δεν σταμάτησαν τη διάθεσή μου για σεξ. Απλά εξασθένισαν τις αισθήσεις μου.
Εν τέλει απευθύνθηκα στη μητέρα μου και πήρε τα παιδιά να μείνουν μαζί της. Έπρεπε να ξεφύγω από την εμμονή που είχα και εστίασα στο να αισθάνομαι καλύτερα για τον εαυτό μου. Έψαξα αρκετά στο διαδίκτυο σχετικά με τη δίψα μου για το σεξ και κατέληξα στο συμπέρασμα πως είμαι νυμφομανής.
Τελικά το 2014 άφησα τον σύντροφό μου. Μακριά του, η σεξουαλική μου επιθυμία ηρέμησε.
Τότε όμως είχα μια σχέση που ήταν πολύ έντονη. Όταν του εξήγησα πως είμαι νυμφομανής, γέλασε. Του είπα πως δεν είναι αστείο να θέλεις σεξ συνέχεια και να μην αισθάνεσαι ποτέ καλυμμένος.
Και αυτός όμως είχε ισχυρή σεξουαλική επιθυμία, με αποτέλεσμα κάποιες φορές να κάνουμε έρωτα επτά ώρες την ημέρα.
Δεν ήμασταν όμως συμβατοί έξω από την κρεβατοκάμαρα και έτσι χωρίσαμε.
Μήνες αργότερα, γνώρισα άλλον έναν περιπετειώδη άνδρα. Και αυτή η σχέση δεν ήταν σοβαρή – βασιζόταν στο σεξ. Και στις δύο σχέσεις δοκίμασα ανταλλαγές συντρόφων αλλά δεν μου έκανε τίποτα.
Το καλοκαίρι του 2015 κάτι έκανε κλικ μέσα μου κι άρχισα να απογαλακτίζομαι από τα αντικαταθλιπτικά. Ταυτόχρονα καταλάγιαζε και η επιθυμία μου για σεξ.
Επισκέφθηκα δύο ψυχιάτρους που μου είπαν πως η εμμονή μου με το σεξ ήταν μια ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή.
Παρά το γεγονός ότι αισθάνομαι άβολα με την ταμπέλα της “εθισμένης στο σεξ”, ανακουφίστηκα που υπήρχε επιτέλους μια διάγνωση.
Συνειδητοποίησα ότι δεν χρειαζόμουν το σεξ για επιβεβαίωση. Μπορούσα να αγαπηθώ και να είμαι επιθυμητή χωρίς να χρειάζεται να κάνω συνέχεια σεξ.
Τον Μάιο του 2015 μετακόμισα από το σπίτι της μητέρας μου σε ένα κοντινό σπίτι που νοίκιασα. Σπιτονοικοκύρης μου ήταν ο Ζαν Μαρκ. Ευθύς εξ αρχής υπήρχε έλξη μεταξύ μας. Μέσα σε ένα μήνα μου ζήτησε να βγούμε ραντεβού.
Τους πρώτους έξι μήνες κάναμε σεξ τρεις φορές την ημέρα και τώρα κάνουμε μια φορά τη μέρα.
Επιτελούς βρίσκομαι σε μια σταθερή σχέση, οι διαθέσεις μου έχουν ηρεμήσει και δεν επιζητώ συνέχεια το σεξ. Αν έχω προβλήματα άγχους τα συζητώ με τον Ζαν Μαρκ με τον οποίο παντρευόμαστε το καλοκαίρι.
Όταν κοιτάζω πίσω σε εκείνη την περίοδο της ζωής μου, σκέφτομαι πως αισθανόμουν τόσο χαμένη. Ο εθισμός στο σεξ είναι μια παρεξηγημένη ιατρική κατάσταση και οι άνθρωποι μπορούν να πάρουν βοήθεια για να την αντιμετωπίσουν».
Από τον Ιούλιο ο εθισμός στο σεξ έχει αναγνωριστεί επίσημα από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας ως κατάσταση ψυχικής υγείας.
Ο Οργανισμός ορίζει τη διαταραχή ως μια αδυναμία ελέγχου έντονων σεξουαλικών ορμών.
Αυτή η εξέλιξη μπορεί να οδηγήσει στην υιοθέτηση θεραπείας από τα εθνικά συστήματα υγείας της εκάστοτε χώρας, ανάλογη με αυτή που παρέχεται στους αλκοολικούς και τους χρήστες ναρκωτικών.
