Τη δεκαετία του 1940, ορισμένοι επιχειρηματίες προκειμένου να προωθήσουν τα προϊόντα τους, βρήκαν μια νέα χρήση για τις ακτίνες Χ. Τα χρησιμοποίησαν σε καταστήματα υποδημάτων προκειμένου ο πελάτης να βρίσκει με ευκολία το υπόδημα που ταιριάζει κάθε φορά στο πόδι του.
Ο πελάτης αφού φορούσε τα παπούτσια της αρεσκείας του, τοποθετούσε τις πατούσες του σε μία τρύπα που υπήρχε στο κάτω μέρος ενός μηχανήματος. Χάρη σε μια εσοχή που ήταν ενσωματωμένη στο πάνω μέρος του μηχανήματος, αλλά και στις Ακτίνες Χ που διαπερνούσαν το πόδι και «χτυπούσαν» πάνω σε λάμπα φθορισμού, ο χρήστης μπορούσε να δει ξεκάθαρα το πόδι του μέσα στο παπούτσι.
Τα χρόνια εκείνα η χρήση ενός τέτοιου μηχανήματος ήταν αρκετά διαδεδομένη. Υπολογίζεται ότι υπήρχαν 10.000 μηχανήματα με Ακτίνες Χ σε διάφορα καταστήματα με υποδήματα σε όλη την Αμερική.
Η λειτουργία τους ωστόσο απαγορεύτηκε στη δεκαετία του 1970 διότι αποδείχτηκε ότι η ακτινοβολία που υπήρχε στις οθόνες και στο σημείο όπου έμπαιναν τα πόδια διαχεόταν στον περιβάλλοντα χώρο.
