Το 1884 ένας φιλόδοξος εφευρέτης κατέθεσε την ευρεσιτεχνία του που σύμφωνα με τον ίδιο θα έδινε λύση στο θέμα των ανεπιθύμητων ποντικιών.
Η «εφεύρεσή» του ήταν ένα χάρτινος γάτος βαμμένος με έντονα φωτεινά χρώματα και την κεφαλή του ελαφρά στραμμένη προς τα δεξιά. Τα μάτια του διέθεταν ένα παχύ στρώμα φωσφόρου ώστε να ξεχωρίζουν στο σκοτάδι από το υπόλοιπο σώμα. Διέθετε και ένα επιπλέον όπλο αφού ήταν διαποτισμένος με άρωμα μέντας, την οποία απεχθάνονται οι αρουραίοι και οι ποντικοί με αποτέλεσμα να τρέπονται σε φυγή.
Χάρη σε ένα ρυθμιζόμενο στήριγμα, ο γάτος μπορεί να σταθεί οπουδήποτε στο έδαφος. Σύμφωνα με τον εφευρέτη, επειδή πρόκειται για ένα ιδιαίτερα ελκυστικό έκθεμα, μπορούσε να τοποθετηθεί όχι μόνο σε μέρη όπου περνούσαν τα ποντίκια αλλά και ως διακοσμητικό.
