Το Κάστρο της Μεθώνης αδιαμφισβήτητα είναι ένα ένα από τα αξιοθέατα- σύμβολα της Μεσσηνίας, με την εικόνα του να εντυπωσιάζει όσους βρεθούν κοντά του, καθώς πρόκειται και για ένα από τα μεγαλύτερα και πιο επιβλητικά οχυρωματικά έργα, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά σε ολόκληρη τη Μεσόγειο.
Ένα εντυπωσιακό κτίσμα που στέκει αγέρωχο στο πέρασμα του χρόνου, εντυπωσιάζει και προκαλεί δέος τόσο με τη μεγαλοπρέπεια που το χαρακτηρίζει, όσο και με την ξεχωριστή ιστορία του.
Κατασκευασμένο το 1209 από τους Ενετούς, στο νοτιοδυτικότερο άκρο της Πελοποννήσου, το Κάστρο της Μεθώνης καταλαμβάνει μια έκταση περίπου 93 στρεμμάτων. Χτισμένο στη χερσόνησο του Αγίου Νικολάου βρέχεται από τη θάλασσα, ενώ η βόρεια πλευρά του είναι εκείνη που το συνδέει με την ξηρά, η οποία μάλιστα είναι ισχυρά οχυρωμένη από μία ακρόπολη. Πρόκειται για ένα εξαιρετικό φυσικό λιμάνι, το οποίο κατά την διάρκεια του Μεσαίωνα αποτελούσε σταθμό για το ταξίδι των προσκυνητών προς τους Αγίους Τόπους.
Για να προσεγγίσει κανείς το κάστρο θα πρέπει να διαβεί την άκρως εντυπωσιακή πέτρινη γέφυρα με τα 14 τόξα (οι Ενετοί με την συγκεκριμένη αντικατέστησαν την προϋπάρχουσα, ξύλινη γέφυρα), ενώ η εντυπωσιακή πύλη του κάστρου είναι διακοσμημένη με ανάγλυφα, με χαρακτηριστικότερο όλων το εντοιχισμένο λιοντάρι του Αγίου Μάρκου, συμβόλου της Βενετίας.
Στα σημαντικότερα αξιοθέατα του κάστρου συγκαταλέγονται, επίσης, οι προμαχώνες Loredan και Bembo, τμήματα της βυζαντινής εκκλησίας της Αγίας Σοφίας, το εκκλησάκι της Αγίας Σωτήρας -χτισμένο το 1830 από το γαλλικό απελευθερωτικό σώμα, λειτουργεί μέχρι και σήμερα-, η στήλη Μοροζίνι, οικόσημα, επιγραφές, θυρεοί καθώς και λείψανα δύο οθωμανικών λουτρών.
Κάστρο Μεθώνης: Το νησάκι Μπούρτζι
Στη νότια άκρη του κάστρου εντοπίζεται το οχυρωμένο νησάκι Μπούρτζι, το οποίο προσεγγίζεται από έναν πλακόστρωτο δρόμο που ξεκινάει από την αναστυλωμένη Πύλη της Θάλασσας. Το κτίσμα που βρίσκεται στο νησάκι είναι οκταγωνικό, διώροφο και δημιουργήθηκε από τους Ενετούς το 1500 προκειμένου να λειτουργήσει ως προπύργιο για την προστασία του λιμανιού. Κατά τη διάρκεια της τουρκοκρατίας ο πύργος λειτούργησε ως φυλακή και τόπος εκτελέσεων.
