Ο Huang Yung-fu καλωσορίζει τους επισκέπτες στο χωριό του, στην κεντρική Ταϊβάν, έχοντας τα χέρια του λερωμένα με μπογιές. Πιτσιλιές από χρώματα διακρίνει κανείς και στα παπούτσια του, ένα σημάδι της καθημερινής ασχολίας του με την πολύχρωμη αυτή παραγκούπολη που γλίτωσε από τις μπουλντόζες.
Ο άνθρωπος που συντηρεί το «ζωγραφισμένο» χωριό είναι 93 ετών και σαν στρατιώτης σηκώνεται καθημερινά στις 3 το πρωί προκειμένου να ασχοληθεί με τις ώρες με το έργο του. Ζωγραφίζει στους τοίχους «ζωντανές» φιγούρες, από πουλιά και ζώα μέχρι τραγουδιστές και αθλητές.
Ο 93χρονος, γνωστός και ως «ο παππούς ουράνιο τόξο», διατηρεί το χωριό ανέπαφο με τις ζωγραφιές που είναι όλες στο χέρι. Περπατά κουτσαίνοντας ελαφρά, εξαιτίας της τριβής στο πόδι του, από τις ώρες που περνά γονατισμένος στο έδαφος, ζωγραφίζοντας. Αλλά ο ίδιος, είναι αποφασισμένος να συνεχίσει το έργο του, να προσθέτει ζωντανές τοιχογραφίες που διακοσμούν τους τοίχους και τα μονοπάτια του «στρατιωτικού χωριού»-μια κοινότητα που χτίστηκε στα τέλη της δεκαετίας του 1940 προκειμένου να χρησιμεύσει ως προσωρινή στέγαση για τους Εθνικιστές στρατιώτες, μόνο που τελικά λειτούργησε ως οικισμός για μόνιμους κατοίκους.
«Λάβαμε μια επιστολή από τη κυβέρνηση που έλεγε ότι ήθελαν να κατεδαφίσουν το μέρος, και να χτίσουν κάτι νέο. Είπαν ότι παίρναμε κάποια χρήματα ως αποζημίωση», είπε ο Yung-fu στο Γαλλικό Πρακτορείο. «Αλλά δεν ήθελα να μετακομίσω. Είναι το μοναδικό αληθινό σπίτι που έχω και ξέρω στην Ταϊβάν», προσθέτει
Ο οικισμός στην περιοχή Nantun της πόλης Taichung, διέθετε κάποτε 1.200 σπίτια για τους βετεράνους και τις οικογένειές τους. Αλλά με την πάροδο των ετών, ο τόπος εγκαταλείφθηκε και μετατράπηκε σε παραγκούπολη. Ο υπερήλικος, έχει ζήσει εδώ 37 χρόνια και όπως δηλώνει, ακόμα και οι γείτονές του εγκατέλειψαν το σπίτι τους. Τότε ήταν που αποφάσισε να πιάσει τα πινέλα του: «Όταν έμεινα ο μοναδικός κάτοικος του χωριού, άρχισα να βαριέμαι. Ο πατέρας μου με έμαθε να ζωγραφίζω όταν ήμουν σε ηλικία πέντε ετών και είχα να ζωγραφίσω από τότε. Το πρώτο που ζωγράφισα, ήταν ένα πουλί, έξω από το σπίτι μου». Πλέον, ο τόπος έχει μετατραπεί σε ένα δυναμικό τουριστικό αξιοθέατο.
