Μπορεί οι υπολογιστές να ξεπερνούν τους ανθρώπους στις περισσότερες μαθηματικές εργασίες και μπορεί να είναι σε θέση να εκτελούν πολύπλοκους υπολογισμούς που οι άνθρωποι δεν θα μπορούσαν να κάνουν ποτέ, ωστόσο… υπάρχει ένας τομέας όπου οι μηχανές δεν έχουν καταφέρει (ακόμη;) να «κατακτήσουν»: τη συναισθηματική νοημοσύνη.
Σύμφωνα με ένα δημοσίευμα του Live Science, ένα νέο πρόγραμμα υπολογιστή μπορεί να αναγνωρίσει τα συναισθήματα των ανθρώπων… από τον τρόπο με τον οποίο πληκτρολογούν.
Αυτό –σημειώνει το δημοσίευμα- σημαίνει ότι ίσως έχει ανοίξει ο δρόμος για τη δημιουργία υπολογιστών πιο… έξυπνων από τους ανθρώπους, μια ιδέα που ονομάζεται «η μοναδικότητα» (the singularity).
Στο πλαίσιο μιας νέας έρευνας, ερευνητές ζήτησαν από μια μικρή ομάδα εθελοντών να πληκτρολογήσουν μερικά δείγματα κειμένου και στη συνέχεια ανέλυσαν τα «χτυπήματα» και άλλα χαρακτηριστικά, για να δουν αν μπορούσαν να αναγνωρίζουν κάποιο από τα επτά διαφορετικά, συναισθηματικά στάδια: χαρά, φόβο, θυμό, λύπη, αηδία, ντροπή ή ενοχή.
Τα συναισθήματα που το πρόγραμμα αναγνώρισε με μεγαλύτερη ακρίβεια ήταν η χαρά (σε ποσοστό 87%) και ο θυμός σε ποσοστό 81%.
«Αν μπορούσαμε να κατασκευάσουμε ένα σύστημα, το οποίο θα είναι αρκετά έξυπνο για να αλληλεπιδρά με τους ανθρώπους και το οποίο θα συμπεριλαμβάνει και τα συναισθήματα –δηλαδή να “ανιχνεύει” τα συναισθήματα των χρηστών και να αλλάζει τη συμπεριφορά του ανάλογα- τότε η χρήση των μηχανών/υπολογιστών θα μπορούσε να γίνει ακόμη πιο αποτελεσματική και φιλική» αναφέρουν οι ερευνητές από το Ισλαμικό Πανεπιστήμιο Τεχνολογίας στο Μπαγκλαντές.
Οι ερευνητές σημειώνουν ακόμη, ότι τα συστήματα ανίχνευσης συναισθημάτων, θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για παράδειγμα σε εφαρμογές διαδικτυακής διδασκαλίας (online teaching).
«Δεν πρόκειται για μια επαναστατική ιδέα, ωστόσο η προσπάθεια των ερευνητών για την ενσωμάτωση των υφιστάμενων μεθόδων φαίνεται δίκαιη, θετική και πολλά υποσχόμενη» σχολίασε ο επίκουρος καθηγητής Εφαρμοσμένων Γνωστικών Επιστημών στο Τεχνολογικό Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν, Myounghoon Jeon, ο οποίος δε συμμετείχε στην έρευνα.
Ο ίδιος σχολίασε ακόμη, ότι η μέθοδος που χρησιμοποιήθηκε έχει ορισμένους περιορισμούς. Για παράδειγμα, σε αντίθεση με τις τεχνολογίες αναγνώρισης φωνής, ή τα συστήματα που ανιχνεύουν εκφράσεις του προσώπου, «αυτή βασίστηκε σε κάτι που έκανε κάποιος, που του είπε να κάνει κάποιος άλλος. Επομένως, αν το άτομο είναι πραγματικά λυπημένο ή θυμωμένο, ίσως να μην είναι σε θέση ή να μην έχει διάθεση να πληκτρολογήσει κάτι, επειδή του το λέει κάποιος, ακριβώς λόγω των συναισθημάτων που βιώνει».
«Ωστόσο, το νέο αυτό σύστημα θα μπορούσε να είναι ένα πολύτιμο εργαλείο για διαδικτυακές, συμβουλευτικές συνεδρίες», παραδέχτηκε ο καθηγητής.
Η έρευνα δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Behavior & Information Technology.
