Ακόμη κι αν κάποιος δεν τρελαίνεται για τον στίβο και δεν βρίσκει νόημα στο να παρακολουθήσει τις μεγάλες διοργανώσεις, τον τελικό των 100μ. θέλει να τον δει, αφού η αδρεναλίνη που μεταφέρεται από τους αθλητές σε θεατές και τηλεθεατές είναι απίστευτη. Ποτέ, λοιπόν, αυτή η αδρεναλίνη δεν ήταν πιο έντονη από τον τελικό των Ολυμπιακών Αγώνων του 1988 στη Σεούλ, όπου η τεράστια κόντρα του Μπεν Τζόνσον με τον Καρλ Λιούις οδήγησε τελικά στην πιο βρώμικη κούρσα όλων των εποχών, όπως έμεινε στην ιστορία…
Καναδός ο ένας και Αμερικανός ο άλλος, οι δυό τους δεν συμφωνούσαν ποτέ και σε τίποτα. Ούτε καν στο… στυλ τους στο τρέξιμο, με τον Τζόνσον να είναι… σφαίρα στην εκκίνηση και στα πρώτα μέτρα ενώ ο Λιούις ανέβαζε ταχύτητα καθώς πλησίαζε προς τον τερματισμό. Έχοντας πει διάφορα ο ένας για τον άλλο τα προηγούμενα χρόνια, οι Ολυμπιακοί Αγώνες της Σεούλ ήταν η τέλεια ευκαιρία για να λύσουν τις διαφορές τους. Αυτό που θα ακολουθούσε, όμως, θα ήταν ένα μεγάλο σοκ για όλους…
Στις 24 Σεπτεμβρίου 1988 οι 8 πιο γρήγοροι άνθρωποι του πλανήτη ήταν έτοιμοι για την εκκίνηση στον τελικό των 100 μέτρων. Μια κούρσα που κρίθηκε σε μόλις 9 δευτερόλεπτα και 79 εκατοστά αφού αυτός ήταν ο χρόνος στον οποίο τερμάτισε ο Μπεν Τζόνσον: Χρυσό μετάλλιο και παγκόσμιο ρεκόρ. Ο άσπονδος εχθρός Καρλ Λιούις ήταν 2ος με 9.92 και ο πλανήτης ήταν σε ντελίριο για τον απίθανο χρόνο του νικητή αλλά το ντελίριο θα γινόταν σοκ δύο μέρες μετά…
Η ανακοίνωση ότι ο Καναδός βρέθηκε θετικός σε χρήση απαγορευμένων ουσιών και συγκεκριμένα στη στανοζολόλη παγώνει τους πάντες εκτός από τον ίδιο, ο οποίος σε έξαλλη κατάσταση θα κάνει λόγο για συνωμοσία, για ακόμη μία προσπάθεια να προστατευθεί το προφίλ του Κάρλ Λιούις. Ο Αμερικανός ήταν ο καλός της υπόθεσης και ο Καναδός ο κακός. Και επειδή αυτοί ήταν οι ρόλοι που τους είχαν αποδοθεί, ο Τζόνσον τιμωρήθηκε αμέσως με αποκλεισμό και αφαίρεση του χρυσού μεταλλίου, το οποίο δόθηκε στον Λιούις.
Αν η ιστορία σταματούσε εδώ, τα πράγματα θα ήταν ξεκάθαρα, ο Μπεν Τζόνσον θα ήταν ο… κλέφτης που ατίμασε το πνεύμα των Ολυμπιακών Αγώνων. Η ιστορία, όμως, συνεχίστηκε και υπήρχε πολύ σοβαρός λόγος: Μέσα στα επόμενα πέντε χρόνια, μέχρι και το 1993 δηλαδή, βρέθηκαν ντοπαρισμένοι άλλοι τέσσερις αθλητές που είχαν τρέξει στον τελικό του 1988. Ο Βρετανός Λίνφορντ Κρίστι που είχε τερματίσει 3ος, ο Αμερικανός Ντένις Μίτσελ που είχε τερματίσει 5ος, ο Καναδός Ντεσάι Γουίλιαμς που είχε τερματίσει 7ος και ο Τζαμαϊκανός Ρέι Στιούαρτ που είχε τερματίσει 8ος.
Όλα αυτά αρχίζουν να προκαλούν δεύτερες σκέψεις για το αν στη Σεούλ ο ντοπαρισμένος ήταν μόνο ο νικητής Μπεν Τζόνσον ή αν είχε γίνει κάτι πιο σοβαρό, κάτι χειρότερο, κάτι πιο βαρύ… Ο Καναδός, ο οποίος ένα χρόνο μετά, το 1989, παραδέχθηκε ότι έκανε χρήση απαγορευμένων ουσιών, αρχίζει έναν ανένδοτο εναντίον του Καρλ Λιούις, ο οποίος έχει βγει καθαρός το 1988. Χρόνια αργότερα όμως, το 2003, θα εμπλακεί και το δικό του όνομα σε σκάνδαλο ντόπινγκ ενώ τα πολύ σοβαρά κινητικά προβλήματα που άρχισε να αντιμετωπίζει έφεραν και περίεργες σκέψεις… Ήταν όντως υπεραθλητής, όπως παρουσιαζόταν από τους Αμερικανούς, ή ήταν ένα δημιούργημα της ντόπας;
Το πρόβλημα με τον Λιούις είναι ότι το σκάνδαλο ντόπινγκ στο οποίο ενεπλάκη αφορούσε τους Αμερικανούς αθλητές που είχαν συμμετάσχει στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1988 και του 1992. Ήταν, επομένως, καθαρός στη Σεούλ και δίκαια του δόθηκε το χρυσό μετάλλιο που αφαιρέθηκε από τον νικητή ή ήταν κι αυτός ντοπέ; Ο Μπεν Τζόνσον ακόμη και σήμερα, 36 χρόνια μετά, είναι σίγουρος ότι ο Αμερικανός δεν ήταν καθαρός. Όπως δηλώνει σίγουρος, επίσης, ότι ο ίδιος έπεσε θύμα πλεκτάνης στη Σεούλ.
Γιατί το πιστεύει αυτό; Επειδή σε ένα βιβλίο του που κυκλοφόρησε το 2010 αναφέρει ότι στην αίθουσα που γινόταν ο έλεγχος ντόπινγκ υπήρχε και ένας μυστηριώδης άνδρας που δεν θα έπρεπε να βρίσκεται εκεί, ονόματι Άντρε Τζάκσον. Αυτός, όπως αναφέρει ο Τζόνσον, του έδωσε ένα μπουκάλι που ήπιε καθώς προσπαθούσε με κάθε τρόπο, με νερό ή μπύρες ή οτιδήποτε άλλο, να ουρήσει για να δώσει δείγμα. Σύμφωνα με τον Τζόνσον, όταν τελείωσε η μπύρα που του έδωσε ο Τζάκσον «στο κάτω μέρος του μπουκαλιού βρήκα μια δύσοσμη κίτρινη κολλώδη ουσία».
Η ιστορία μπλέχθηκε ακόμη περισσότερο από τη στιγμή που ο Καρλ Λιούις, πολλά χρόνια μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες 1988, παραδέχθηκε ότι ο Άντρε Τζάκσον ήταν στην αίθουσα ντόπινγκ χωρίς να έχει το δικαίωμα και ότι ήταν… προσωπικός του φίλος. Μια παραδοχή που ήταν ακριβώς αυτό που χρειαζόταν ο Μπεν Τζόνσον για να δηλώσει ότι «τον Καρλ Λιούις τον προστάτευσαν επειδή είναι Αμερικανός. Εγώ, όμως, έχω καθαρή τη συνείδησή μου, αυτός θα πρέπει να ζήσει με το ψέμα του».
Όπως και να έχει, η ουσία είναι ότι οι έξι από τους οκτώ αθλητές του τελικού των 100μ. στους Αγώνες του 1988 βρέθηκαν ή ενεπλάκησαν σε σκάνδαλα ντόπινγκ, με τους Κάλβιν Σμιθ και Ντα Σίλβα να είναι οι μόνοι καθαροί σε μια κούρσα που έμεινε στην ιστορία ως «η πιο βρώμικη όλων των εποχών»…
