Προσπαθεί να «καθαρίσει» το μυαλό της και να σκεφτεί, να βρει μια λύση και μια δουλειά για να συντηρηθεί. Δεν είναι εύκολο, πόσο μάλλον όταν η ησυχία είναι άγνωστη λέξη για εκείνη πια. Την ίδια ώρα φωνές και πανηγυρισμοί ακούγονται από την Αρένα ντας Ντούνας της Βραζιλίας και καταλαβαίνει ότι κάποια ομάδα έχει σκοράρει στο Παγκόσμιο Κύπελλο. Οι ήχοι του γηπέδου και οι φωνές 40.000 κόσμου μεταφέρονται στα αυτιά της Μαρία Ιβανίλντε Ολιβέιρα, η οποία ζει λίγο πιο μακριά από το στάδιο του Νατάλ. Η πρώτη της σκέψη είναι πως τα χρήματα που δαπανήθηκαν για το χτίσιμο του, τα 450 εκατ. δολάρια, θα βοηθήσουν τους φτωχούς κατοίκους της πόλης, όπως διακηρύσσει η ΦΙΦΑ.
Το ετοιμόρροπο σπίτι της είναι το καταφύγιο της, παρά το γεγονός ότι έχει έναν πολυχρησιμοποιημένο καναπέ και μια μεταλλική βιβλιοθήκη και καλώδια κρέμονται από το ταβάνι. Το ηλεκτρικό δεν… την επισκέπτεται πάντα. «Για ένα χρόνο δεν είχα ρεύμα» λέει και κάποιες φορές το άκουσμα του εθνικού ύμνου των χωρών και οι φωνές των οπαδών φτάνουν μέχρι το σπίτι της με εκείνη να κάθεται υπό το φως ενός κεριού.
Η 62χρονη γυναίκα, που φιλοξενείται σε ρεπορτάζ των Τάιμς, δεν έχει δουλειά, χρήματα και ως εκ των πραγμάτων προσπαθεί να ζήσει. Μέχρι πρότινος έβγαινε έξω από το σπίτι της, στεκόταν εκεί και πουλούσε πάγο στους περαστικούς που κατευθύνονταν στην παραλία. Για… χάρη του Μουντιάλ όμως ένας αυτοκινητόδρομος που φτιάχτηκε έχει κάνει τον κόσμο να πηγαίνει από άλλο δρόμο και όχι από εκείνον που περνά από το σπίτι της.
Είναι μία από τις περιπτώσεις των κατοίκων της χώρας που τα βάζουν με την απονιά των πολιτικών –και όχι μόνο. Που ξόδεψαν ένα πακτωλό χρημάτων για να χτιστούν γήπεδα, την ώρα που η Παγκόσμια Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία στον οδηγό 420 σελίδων για τα στάδια κάνει λόγο για το «πώς ένα καινούργιο στάδιο βοηθά στην ανάπτυξη της τοπικής κοινότητας» και αυξάνει την περηφάνια της. Μάλιστα, τονίζεται ότι τα νέα γήπεδα έχουν γυμναστήρια, καταστήματα και άλλες ανέσεις για τους κατοίκους. Αυτούς που δε διαθέτουν ούτε τα απαραίτητα για το προς το ζην. «Η Ολιβέιρα είναι η ζωντανή απόδειξη ότι το χτίσιμο μιας τέτοιας κατασκευής δε βελτιώνει το βιοτικό επίπεδο των κατοίκων», αναφέρει το ρεπορτάζ.
Η Βραζιλιάνα προσπαθεί να βρει χρήματα να πληρώσει το «ακριβό» -όπως τονίζει- ηλεκτρικό ρεύμα και να κάνει το ταβάνι της να σταματήσει να στάζει και να γεμίζει το σπίτι της υγρασία και κουνούπια. «Δεν μας φταίει το Μουντιάλ. Οι πολιτικοί μας είναι οι μόνοι φταίχτες. Θα μπορούσαν να έχουν βοηθήσει τον κόσμο που έχει μεγάλη ανάγκη με τα λεφτά που έδωσαν για να φιλοξενηθεί η διοργάνωση στη Βραζιλία», λέει και με το δίκιο της.
Δώδεκα γήπεδα φιλοξενούν τους αγώνες του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Τα επτά από αυτά είναι νεόκτιστα και τα υπόλοιπα πέντε πρόσφατα ανακαινισμένα. Πολλά εκατομμύρια σπαταλήθηκαν, μερικά εκ των οποίων θα μπορούσαν να βοηθήσουν σημαντικά ανθρώπους όπως η Μαρία Ιβανίλντε Ολιβέιρα που έχει πίεση και κάθε μήνα ψάχνει να βρει χρήματα για να αγοράσει τα φάρμακα της. Κι όλα αυτά, την ώρα που και το όφελος του τουρισμού… εξαφανίστηκε. Το Νατάλ έχει ήδη αδειάσει αρχίζει να αδειάζει, καθώς οι αγώνες εκεί τελείωσαν και όλοι αναρωτιόνται «τι θα τα κάνουμε μετά τα στάδια». Με τος Τάιμς να συγκρίνουν την περίπτωση με αυτή της Αθήνας, που πολλά από τα γήπεδα που φτιάχτηκαν για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004 έμειναν ανεκμετάλλευτα.
«Τελικά, ούτε η ΦΙΦΑ, ούτε η Βραζιλία έμαθαν από λάθη του παρελθόντος», γράφει το ρεπορτάζ, αναφερόμενο ξανά στην περίπτωση της Ελλάδας.
Η 62χρονη Μαρία Ολιβέιρα στην πόρτα του σπιτιού της.
Μέσα από τα χαλάσματα ενός φτωχόσπιτου φαίνεται η πανάκριβη Αρένα ντας Ντουένας του Νατάλ.
Ένα άλλο… πολυτελές στάδιο, η Αρένα ντα Αμαζόνια στο Μανάου.
Πολύς ο κόσμος έξω από το γήπεδο στην πρωτεύουσα της Βραζιλίας, που μετά τη λήξη του Μουντιάλ θα αδειάσει κι αυτή.
