Ως ο γηραιότερος παίκτης που φόρεσε ποτέ τη φανέλα των «Λιονταριών», ο 42χρονος θρύλος του παγκοσμίου ποδοσφαίρου έκανε τον όρο «βετεράνος» να φαντάζει γελοίος!
Ταυτοχρόνως, υπήρξε ο μόνος παίκτης που έγινε ιππότης ενώ έπαιζε ακόμα μπάλα, την ίδια στιγμή που ήταν ο πρώτος ποδοσφαιριστής που του απονεμήθηκε το νεοσύστατο βραβείο της Χρυσής Μπάλας ως ο κορυφαίος ευρωπαίος παίκτης της χρονιάς.
Ο ακούραστος εργάτης και ταυτοχρόνως σημαία μιας ολόκληρης χώρας, ο άνθρωπος που έτρεχε 90 λεπτά χωρίς σταματημό και περνούσε τους αντιπάλους σαν να ήταν ακινητοποιημένοι, θα μπορούσε να είχε κάνει μια σαφώς καλύτερη καριέρα αν δεν επέμενε στην επιλογή του να παίζει σε μεσαίας δυναμικότητας ομάδες.
Όσο για την ταχύτητα και τις ικανότητές του, σήμαιναν ότι «σχεδόν κανείς δεν μπορούσε να τον σταματήσει στον αγωνιστικό χώρο», όπως έλεγε ο Φραντς Μπεκενμπάουερ, την ίδια στιγμή που ο Τζον Τσαρλς τον περιέγραφε ως «τον καλύτερο κυνηγό που έχω δει ποτέ».
Παρά το γεγονός λοιπόν ότι σερ Μάθιους έπαιζε μπάλα σε χρόνια δύσκολα, καθώς την πλέον παραγωγική του περίοδο την πέρασε όχι στα αγαπημένα του ποδοσφαιρικά γήπεδα αλλά στα χαρακώματα του Β’ Παγκοσμίου, την ίδια στιγμή που η αποχώρηση της Αγγλίας από τη FIFA του στέρησε τη δυνατότητα να παίξει σε παγκόσμιες διοργανώσεις στην προπολεμική περίοδο, κατάφερε να γίνει ένας μύθος της μπάλας, καθώς το ταλέντο δεν κρύβεται ό,τι κι αν γίνει!
Το διεθνές ντεμπούτο του σερ του ποδοσφαίρου έγινε το 1934, όταν σκόραρε για λογαριασμό των «Λιονταριών» στη νίκη με 4-0 κατά της Ουαλίας.
Τρία χρόνια αργότερα, ο Μάθιους σκόραρε το πρώτο του χατ-τρικ κατά της Τσεχοσλοβακίας, παρά το γεγονός ότι οι Άγγλοι έπαιζαν με 10 παίκτες.
Μεταξύ λοιπόν 1937 και 1957, ο Μάθιους έπαιξε 54 φορές για την Αγγλία, παίρνοντας μέρος στα Παγκόσμια Κύπελλα του 1950 και του 1954, με την τελευταία φορά που θα φορούσε τη φανέλα με το εθνόσημο να έρχεται στα 42 του χρόνια ζωής, κάτι που τον κάνει τον γηραιότερο βρετανό διεθνή όλων των εποχών. Μιλάμε εξάλλου για έναν παίκτη με τέτοια φυσική κατάσταση που έπαιζε μπάλα στην πρώτη κατηγορία μέχρι τα 50 του!
Στο Μουντιάλ του 1950 βέβαια έπαιξε μόλις σε έναν αγώνα, στην ήττα με 1-0 από την Ισπανία. Συνολικά, στις 54 διεθνείς συμμετοχές του σκόραρε 11 γκολ, σημειώνοντας ακόμα ένα ρεκόρ: αυτό που παίκτη με τη μακροβιότερη καριέρα στην Εθνική Αγγλίας! Από τις 29 Σεπτεμβρίου 1934, όταν και έκανε το ντεμπούτο του στα «Λιοντάρια», ο Μάθιους ήταν μέλος της εθνικής μέχρι και τις 15 Μαΐου 1957, κάπου 23 χρόνια αργότερα δηλαδή…
Όσο για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1954 στην Ελβετία, ο Μάθιους δεν θα είχε κανένα πρόβλημα να αλλάξει θέση μέσα στο γήπεδο, κι αυτό για να βοηθήσει τα «Λιοντάρια» που πάλευαν για διάκριση. Κι έτσι το 1956 στέφθηκε Ευρωπαίος Παίκτης της Χρονιάς, στην πρώτη ποτέ απονομή του βαρύτιμου ποδοσφαιρικού βραβείου της Χρυσής Μπάλας, όντας 41 ετών.
Το 1956, ο Μάθιους έγινε ο πρώτος ποδοσφαιριστής που χρίστηκε ιππότης για τη συνεισφορά του στο ποδόσφαιρο, τέτοιος ήταν ο αντίκτυπός του τόσο μέσα όσο και έξω από τα γήπεδα.
Ο «Μάγος της Ντρίμπλας», όπως ήταν το παρατσούκλι του, προπονούταν τρέχοντας κάθε πρωί στην παραλία με παπούτσια που περιείχαν μόλυβδο, ώστε να νιώθει τα πόδια του ελαφρύτερα μέσα στο γήπεδο…
