Η ιστορία θα μπορούσε να είναι σημερινή, να παίζει στα δελτία ειδήσεων. Η γνωριμία έγινε σε στρατόπεδο προσφύγων στην Ακρα. Εκεί στην πρωτεύουσα της Γκάνας είχε βρεθεί η Μαρία για να σωθεί από τον εμφύλιο που μάστιζε την δική της πατρίδα, τη Λιβερία. Στο στρατόπεδο εθελοντής για να βοηθήσει, εργαζόταν ο Γκανέζος, Φέλιξ. Ερωτεύτηκαν, αγάπησαν και η Μαρία έμεινε έγκυος. Μελλοντικός πατέρας ο Φέλιξ ήξερε ότι θα έπρεπε πλέον να αναζητήσει μία καλύτερη ζωή για την οικογένεια. Μόνο που θα έπρεπε να φύγουν μακριά, να ρισκάρουν. Και το έκαναν…. Μέτρησε τις οικονομίες, τις έδωσε στον δουλέμπορο και πήραν θέση στο καραβάνι της ελπίδας μέχρι την βόρεια ακτή του Μαρόκου. Εκεί τους περίμενε μία φουσκωτή βάρκα. Μπήκαν με φόβο και ήταν από τους τυχερούς που έφτασαν απέναντι, στο Γιβραλτάρ. Πέρασαν στο Κάδιθ και έφτασαν μέχρι τα βόρεια σύνορα της Ισπανίας, το Μπαρακάλδο της Χώρας των Βάσκων ήταν ο περίεργος προορισμός. Ενα μήνα αργότερα γεννήθηκε ο Ινιάκι Ουίλιαμς. Δουλειά όμως υπήρχε αλλού. Μετακόμισαν ξανά και βρέθηκαν στην Παμπλόνα. Το προσφυγάκι ξεκίνησε να κλωτσάει το τόπι στην Ναταθιόν, μία μικρή ομαδούλα της περιοχής της Ναβάρα. Ξεχώρισε με το καλημέρα. Και όχι μόνο για το παρουσιαστικό του. Βλέπετε άλλος μαύρος μπόμπιρας που να καλπάζει σαν ελάφι με τη μπάλα, δεν υπήρχε στην κατηγορία γενικότερα. Τον είδαν από την Παμπλόνα και τον πήραν δικό τους. Μόνο που έμενε μακριά και δεν μπορούσε να πηγαίνει στις προπονήσεις. Ηταν η στιγμή που εμφανίστηκαν δύο ευκατάστατοι γονείς-παράγοντες και υποσχέθηκαν ότι θα πλήρωναν καθημερινά το ταξί για τα πήγαιν’ έλα. Η καριέρα ξεκινούσε… Παρά το ότι ήταν διαφορετικός σε μία περιοχή όπου υπάρχει ρατσισμός, τον αποδέχτηκαν και τον βοήθησαν. Καθώς άρχισε να σκοράρει κατά βούληση, οι συμπαίκτες του χάρισαν και το πρώτο παρατσούκλι: τον είπαν Μπαλοτέλι! Ο Ινιάκι περνούσε όλη την ημέρα του στο γήπεδο. Οταν τελείωνε τις δικές του υποχρεώσεις, καθόταν και έβλεπε τον μικρότερο αδερφό του, Νίκολας. Μάλιστα έκανε και τον διαιτητή στα φιλικά διπλά. Το έκανε και με άλλα κλιμάκια και έτσι έβγαζε κοντά στα 15 ευρώ την εβδομάδα. Τα πρώτα του χρήματα από το ποδόσφαιρο, έστω και με τη σφυρίχτρα και όχι με τα γκολ. Και αυτά βέβαια δεν θα αργούσαν να έρθουν. Και θα ήταν πολλά. Με το που βρέθηκε στην «Λεθάμα», την ακαδημία της Αθλέτικ, έβγαλε μάτια, σκοράροντας την πρώτη του σεζόν (2012-’13) με τη Β’ ομάδα 31 φορές σε ισάριθμα ματς. Την επόμενη ξεκίνησε με οκτώ γκολ σε 14 αγώνες και τότε ήρθε η προαγωγή για τους Ανδρες. Τον Δεκέμβριο του 2014 έκανε το ντεμπούτο του με τους μεγάλους και έγινε ο δεύτερος μαύρος που φορούσε τα ερυθρόλευκα μετά τον Γιόνας Ραμάλιο (σ.σ.: αυτός δεν τα κατάφερε να μείνει). Σταδιακά άρχισε να παίρνει παιχνίδια, καθώς ο Ερνέστο Βαλβέρδε δήλωνε σε συνέντευξη τύπου «εθισμένος» μαζί του. Έχει μετρηθεί ότι είναι ο πιο ταχύς παίκτης αυτή τη στιγμή στην Primera Division. Ο νεαρός επιθετικός τρέχει με 35,71 χλμ./ώρα και ξεπερνάει τον Κριστιάνο Ρονάλντο (33,6) και φυσικά τον Λιονέλ Μέσι (32,5). Αυτό είναι το μεγάλο όπλο του, μα όχι το μοναδικό. Στα 21 του ο Ινιάκι αποδεικνύει από ματς σε ματς ολοένα και περισσότερο το πόση καλή μπάλα ξέρει. Τακτικά είναι άρτιος, αλλά πλέον έδειξε ότι μπορεί να κάνει τη διαφορά αγωνιζόμενος στην κορυφή. Αφού ξεπέρασε έναν σοβαρό τραυματισμό που κουβαλούσε από το καλοκαίρι (είχε σπάσει το πόδι του), τον Νοέμβριο μπήκε με τρελή φούρια. Στο πέρασμα με 3-1 από τη Μπέτις έβαλε δύο γκολ, το ένα με υπέροχο τακουνάκι και πρόσθεσε άλλα τόσα λίγες μέρες αργότερα στο 5-1 επί της Παρτιζάν. Για να έρθει το 2-1 επί της Εσπανιόλ με την απίστευτη γκολάρα του. Πέρασε τη μπάλα αλά Ιμπραΐμοβιτς πάνω από τον αντίπαλο και γύρισε το κορμί 180 μοίρες για να πυροβολήσει πριν αυτή σκάσει στο χόρτο!
Πηγή: gazzetta.gr
