Eάν ο Άρης καταφέρει να ξαναγίνει στο κοντινό μέλλον μεγάλη ομάδα, θα έχει να θυμάται το μάθημα που πήρε, δώρο άδωρο, μία κρύα νύχτα του Φλεβάρη, στην παγερή Κλαϊπέντα. Στα τελευταία 3,5 λεπτά ενός αγώνα τον οποίο κρατούσε σφιχτά στα χέρια του, έδειξε συμπεριφορά μικρής ομάδας και άφησε να του ξεγλιστρήσει το όνειρο μίας απρόσμενης ευρωπαϊκής διάκρισης. Η επιτυχημένη απόπειρα αυτοχειρίας ξεκίνησε μετά το 57-63, όταν δύο αστεία λάθη (των Ουότερς, Μούρτου) και ένα αχρείαστο φάουλ έδωσαν στη Νεπτούνας 4 πολύτιμους πόντους, πραγματικό φιλί ζωής, εν ριπή οφθαλμού. Στις δύο κρισιμότερες επιθέσεις του, αμέσως μετά, ο Άρης κόντεψε να μείνει με τη μπάλα στα χέρια και τελικά έκανε μία τρύπα στο νερό, με μπροστάρη τον αρνητικό μετά την ανάπαυλα Ουάιτ. Όταν οι Λιθουανοί έψαξαν το σουτ που θα τους έδινε προβάδισμα, το βρήκαν από μία αμυντική γκάφα του Ουότερς (64-63 στα 1:03). Στην επόμενη κατεβασιά του, ο Άρης βρήκε δύο ανοιχτά σουτ και τα μετέτρεψε σε τούβλα (ΜακΝηλ, Ουότερς). Η Νεπτούνας έφυγε στον αιφνιδιασμό σαν να μην υπήρχε αντίπαλος στο γήπεδο και πέτυχε έμμεσο τρίποντο με τον Μαζέικα, 35 δευτερόλεπτα πριν το φινάλε (67-63). Ο ΜακΝηλ δοκίμασε άλλο ένα σουτ της πυρκαγιάς και η σεμνή τελετή έλαβε τέλος, με εύστοχες βολές των Λιθουανών. Στην τελική ευθεία του αγώνα, η Νεπτούνας έκανε σερί 16-2, ευγενική χορηγία της μεθοδικής και ψύχραιμης μέχρι το 36ο λεπτό ομάδας του Άρη. Οι μισοάδειες από το ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ μπαταρίες είναι μία εύκολη δικαιολογία, αλλά δεν χρειαζόταν πολλή καύσιμη ύλη στο σημείο που είχε φτάσει το παιχνίδι. Μία απαλή σπρωξιά θα εξοστράκιζε τους Λιθουανούς στον γκρεμό. Ο Άρης την κατάφερε στον εαυτό του, πάνω που είχε βάλει το νερό στο αυλάκι. Πήγαν έτσι χαμένα τα αμυντικά ρεκόρ των 35 λεπτών. Στη β’ περίοδο, ο Άρης έκλεψε 6 φορές τη μπάλα πριν η Νεπτούνας φτάσει τη σέντρα. Στην γ΄ περίοδο, το ελληνικό καλάθι έμεινε παρθένο επί 6 λεπτά. Στο πρώτο μισό της δ’ περιόδου, οι Λιθουανοί έβαλαν ένα τρίποντο και άλλο ουδέν. Πώς στην ευχή έχασε αυτό το ματς ο Άρης; Το τρίποντο του κορυφαίου Βασίλη Ξανθόπουλου μετά το 56-60 θα έπρεπε να είναι χαριστική βολή για τον «Ποσειδώνα» της Κλαϊπέντα, αλλά η τρίαινα τρύπησε τον ίδιο τον Άρη, στα μαλακά του μόρια. Και κάπως έτσι, το γιορτινό ντέρμπι από τα παλιά με την Ολύμπια Μιλάνο πάει να μετατραπεί σε νεκρό γράμμα. Ο Άρης τελείωσε την 5η αγωνιστική ισόβαθμος με τις Άλμπα, Νεπτούνας, αλλά υστερεί σε πιθανή ισοβαθμία με τους Γερμανούς, αφού δεν μπόρεσε να ισοσκελίσει το καταδικαστικό -15 του Βερολίνου. Το μοναδικό σενάριο που στέλνει τους «κιτρινόμαυρους» της Θεσσαλονίκης στα πλέι-οφ του Γιούροκαπ εαπαιτεί διπλό των Λιθουανών στη Γερμανία και παράλληλα δική του νίκη επί της Αρμάνι. Τότε το εντός έδρας 3-0 θα είναι αρκετό. Όπως κι αν έχει το πράγμα, το πιστό κοινό του Άρη οφείλει να γεμίσει ξανά το «Νίκος Γκάλης» και να επιβραβεύσει αυτή την άγουρη, αλλά γενναία και καλοδουλεμένη ομάδα για την προσπάθειά της. Η πορεία για την ενηλικίωση περνάει και μέσα από παιδικές ασθένειες, όπως αυτές που εμφανίστηκαν χθες στη «Σβιτούριο Αρένα». Την επόμενη φορά, ο Άρης θα ταξιδέψει εφοδιασμένος με εμβόλιο. O ΠΑΟΚ πέτυχε άλλο ένα μικρό θαύμα, από αυτά που σκαρώνει όταν όλοι -ακόμα και οι δικοί του οπαδοί- κοιτάζουν αλλού. Η Βαλένθια δεν έχει χάσει ούτε μισό παιχνίδι στο ισπανικό πρωτάθλημα, αλλά ήρθε στη Θεσσαλονίκη για να δώσει κρίσιμο ματς και υποκλίθηκε σε έναν αντίπαλο που έπαιξε χωρίς τον ηγέτη του, σε ολόαδειο γήπεδο. Παράξενο καροτσάκι, αλήθεια, αυτός ο ΠΑΟΚ. Κατατροπώνει χρυσοποίκιλτους αντιπάλους στην Ευρώπη, φέρνει τον Παναθηναϊκό στο αμήν μέσα στο ΟΑΚΑ, αλλά χάνει το ματς της χρονιάς από ομάδα της ελληνικής Α2 (Φάρος) και δίνει δικαιώματα σε όποιον οπαδό θέλει να παίξει το παιχνίδι της πικρίας και της απογοήτευσης. Διαβάζεται και αλλιώς όμως η εξίσωση. Η ομάδα τραβάει τον μοναχικό της δρόμο εντελώς αβοήθητη και πετυχαίνει περισσότερα απ’όσο θα περίμενε ο κυνικός παρατηρητής. Φεβρουάριος μήνας και ο ΠΑΟΚ είναι ακόμη ζωντανός στην Ευρώπη, μολονότι αναπνέει τεχνητό οξυγόνο. Οι επιτυχίες ανήκουν αποκλειστικά στους παίκτες, στον προπονητή και στη διοίκησή του. Οι αποτυχίες, όμως, βαρύνουν ολόκληρο τον οργανισμό “ΠΑΟΚ”. Οι ευθύνη μοιράζεται όχι μόνο στους παρόντες, αλλά και στους απόντες. Για να προκριθεί ο “Δικέφαλος” στους 16 της διοργάνωσης, θα πρέπει να τελειώσουν με διπλό και οι δύο αγώνες της τελευταίας αγωνιστικής: Λιμόζ-ΠΑΟΚ, Βαλένθια-Ολντενμπουργκ. Μοιάζει απίθανο, αλλά οι Ισπανοί παίζουν σαν να κάνουν μούτρα στον Μπερτομέου που τους άφησε εκτός νυμφώνος. Εάν συνεχίσουν τη λευκή απεργία των τελευταίων εβδομάδων, θα βρεθούν στην αγκάλη της FIBA νωρίτερα απ’όσο υπολόγιζαν. Και ο ΠΑΟΚ με τον Άρη, βέβαια, προς την ίδια κατεύθυνση προσανατολίζονται. Αλλά και γιατί να προκριθεί ο ΠΑΟΚ στα πλέι-οφ του Γιούροκαπ; Για να παίξει νοκ-άουτ αγώνα μεταξύ συγγενών και βαριεστημένων φίλων; Στην περίπτωσή του, κάθε βήμα μπροστά μοιάζει με βήμα προς τα πίσω.
- Το άρθρο του Νίκου Παπαδογιάννη δημοσιεύτηκε στο gazzetta.gr
