Ο Βραζιλιάνος μύθος Ρονάλντο Ναζάριο δεν πίστεψε ποτέ στο «false 9» και όπως λέει «κοίτα, τώρα, ο Πεπ είναι ερωτευμένος με ένα 9άρι», θεωρεί τον Κιλιάν Μπαπέ ως τον παίκτη που του μοιάζει περισσότερο, κι υποστηρίζει ότι υπάρχει μια ιδιαίτερη κατηγορία παικτών που είναι πάνω από κάθε σύγκριση. Θα ήθελε ο Λιονέλ Μέσι να πάρει το Παγκόσμιο Κύπελλο μόνο αν έπαιρνε ισπανική υπηκοότητα και τονίζει με ταπεινοφροσύνη ότι «θα υπάρξουν κι άλλοι Ρονάλντο, καλύτεροι από εμένα, σε όλα»!
Ο τελικός του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1998 και η επιληπτική κρίση δεν μπορούσε να λείπει από τη συνέντευξη στον «Guardian», παρότι το «Φαινόμενο» δεν θυμάται σχεδόν τίποτα από τα γεγονότα εκείνης της μέρας, αλλά ποτέ δεν θα ξεχάσει όσα ένιωσε. «Δεν καταλάβαινα γιατί μου συνέβαιναν τόσα πολλά άσχημα πράγματα», λέει. «Αν όλοι με αγαπούν, είμαι καλός άνθρωπος, ειλικρινής, αστείος μερικές φορές, γιατί; Ήταν τόσο δύσκολο. Τις αποφάσεις που έπρεπε να πάρει κάποιος τόσο νέος, μόλις 22 ετών. Όλη η πίεση, και χωρίς ψυχολογική βοήθεια. Δεν ήταν κάτι που συζητήθηκε πραγματικά. Στις μέρες μας μιλάμε πολύ για την ψυχική υγεία των αθλητών. Εκείνη την εποχή, ήμασταν μονομάχοι: μας πετούσαν στην αρένα και ας δούμε ποιος θα βγει ζωντανός. Η πίεση με έσπρωξε όλο και πιο κάτω. Είσαι τόσο νέος που δεν ξέρεις πώς να το διαχειριστείς», δήλωσε.
Τέσσερα χρόνια μετά ήταν παρών και σε άλλον τελικό. Η Βραζιλία είχε αντιμετωπίσει την Αγγλία καθ’ οδόν προς τη λύτρωση. «Τα φαντάσματα του 98 με στοίχειωσαν», παραδέχεται ο Ρονάλντο στην ταινία, αλλά στη Γιοκοχάμα σκόραρε δύο φορές, κάνοντας τη Βραζιλία παγκόσμια πρωταθλήτρια.
Στα 90 λεπτά αποσύρθηκε, τα πάντα πλημμύρισαν πίσω. Ο Ροναλντίνιο τον αγκάλιασε κρατώντας σφιχτά. «Δεν θυμάμαι τι είπε», αστειεύεται ο Ρονάλντο. «Θα μπορούσα να επινοήσω κάτι αν θέλετε, κάτι σαν: «Τι κάνουμε αργότερα;» Ήταν πολύ συγκινητικό και θυμάμαι τι είπα στον Ροντρίγκο [Πάιβα, διευθυντή επικοινωνίας της ομάδας]. Ήταν μαζί μου κατά τη διάρκεια της ανάρρωσης, με είδε να υποφέρω και δεν μπορούσα να συγκρατήσω άλλο τα συναισθήματά μου. Αγκαλιαστήκαμε, θυμόμαστε όλα όσα είχαμε περάσει».
«Ο Θεός ήταν καλός μαζί μου, έτσι δεν είναι;» του είπε ο Ρονάλντο. Έκλεισε έναν κύκλο και όχι μόνο για αυτόν. Αυτή ήταν η τελευταία φορά που η Βραζιλία ή οποιοδήποτε μη ευρωπαϊκό έθνος κέρδισε το Παγκόσμιο Κύπελλο, αλλά ο Ρονάλντο είναι ενθουσιασμένος με το Κατάρ τώρα, αισιόδοξος ότι η seleção μπορεί να πετύχει ξανά!
«Υπήρξε μια ευρωπαϊκή κυριαρχία: να κερδίζεις και να παίζεις καλά. Δυναμικό, επιθετικό ποδόσφαιρο, οργανωμένο τακτικά, σκοράροντας ακόμα και γκολ στη Βραζιλία. Ποδόσφαιρο arte», λέει. «Γαλλία, Ισπανία. Η Γερμανία είναι πάντα εκεί. Η Αγγλία έβγαλε ένα σπουδαίο ευρώ. Αλλά η Αργεντινή είναι 35 ματς αήττητη. Η Βραζιλία φαίνεται πολύ καλή, σούπερ-φαβορί, αν και αυτό δεν μετράει σε τίποτα. Στη Βραζιλία θέλουμε να κερδίσουμε. Ο κόσμος μιλάει πολύ για το 82, που έπαιξε πολύ καλά, αλλά δεν κέρδισε. Το 94, ο κόσμος λέει ότι δεν παίξαμε καλά και, καλά, ποιος νοιάζεται; Ας δούμε τι κάνει ο Τίτε. Έχει επιλογές μπροστά, πολύ καλές. Ο Βινίσιους πρέπει να ξεκινήσει – θα ξεκινούσε σε οποιαδήποτε ομάδα στον κόσμο. Στα δεξιά, ο Ραφίνια παίζει απίστευτα, αλλά έχουμε τον Ροντρίγκο, που θα έμπαινε οπουδήποτε. Μετά είναι ο Νεϊμάρ. Έχει την επιθυμία, είναι οξύς και σε καλή κατάσταση».
Αναφορικά στον σταρ της Παρί Σεν Ζερμέν, ο Ρονάλντο σπεύδει να τονίσει πως «ο κόσμος τον αγαπάει πολύ. Αν μιλάμε για συγκεκριμένα το ποδόσφαιρο, αμφιβάλλων ότι υπάρχει κάποιος που δεν τον αγαπά. Η ιδιωτική του ζωή ξεπερνά το ποδόσφαιρο, αλλά δεν με ενδιαφέρει. Είναι τολμηρός, έχει ικανότητα, ποικιλία, είναι γρήγορος, σκοράρει, έχει προσωπικότητα. Θα μπορούσατε να τον συγκρίνετε με τον Μέσι και τον Κριστιάνο Ρονάλντο, παρόλο που είναι από διαφορετικό πλανήτη. Στο γήπεδο ο Νεϊμάρ είναι ένα πράγμα, μετά οι άνθρωποι ανακατεύουν κι όλα τα άλλα». Αυτό περιλαμβάνει τη δημόσια υποστήριξη του Μπολσονάρο στις εκλογές. Ο πρόεδρος υιοθέτησε με επιτυχία, ακόμη και οικειοποιήθηκε τη φανέλα της Βραζιλίας – πολιτικοποιώντας την σε βαθμό που κάποιοι πρότειναν στην εθνική ομάδα να σταματήσει να φοράει κίτρινα!
Ο Ρονάλντο ερωτηθείς σε ποιον ανήκει η φανέλα, απαντά: «Σε όλους τους Βραζιλιάνους». «Όποιος θέλει να το χρησιμοποιήσει, το χρησιμοποιεί. Δεν υπάρχει οικειοποίηση. Υπάρχει ένας πολιτικός πόλεμος στη Βραζιλία τώρα, όπως στην Ισπανία, στις ΗΠΑ, παντού. Βρισκόμαστε σε μια πολύ πολωμένη στιγμή, πολύ μισαλλόδοξη. Διαλέγεις μια πλευρά, η άλλη σε μισεί. Μας ζητώ να είμαστε πιο ανεκτικοί σε διαφορετικές ιδέες. Λιγότερο ριζοσπαστικοί. Μόνο διάλογος, βελτίωση μπορεί να υπάρξει, χωρίς εξτρεμιστές. Δεν έχω δηλώσει την ψήφο μου ακριβώς λόγω του πού βρίσκεται ο λαός της Βραζιλίας. Είμαι πιο ήρεμος, αποδέχομαι τις επιλογές των ανθρώπων. Όλοι χρειάζονται η Βραζιλία να είναι καλύτερη χώρα», σημειώνει γυρνώντας την κουβέντα και πάλι στην ομάδα του Τίτε που θα «έχει πρόβλημα» να επιλέξει ανάμεσα σε Γκαμπριέλ Ζεσούς, Ριτσάρλισον και Άντονι.
«Η ιδέα να είμαι προπονητής με σκοτώνει, πάντα με σκότωνε»
Και επί τη ευκαιρία, ξεκαθαρίζει ότι η προπονητική είναι ένα πεδίο που ποτέ δεν τον ενδιέφερε. «Έκανα ντρίμπλα γύρω από την προπονητική, αγόρασα τις ομάδες. Αλλά δεν ανακατεύομαι, ε! Η προπονητική δεν με τράβηξε ποτέ, όχι, όχι, μηδέν, μηδέν, μηδέν. Αγαπώ το ποδόσφαιρο, αλλά η ιδέα του να είμαι προπονητής με σκοτώνει, πάντα με σκότωνε. Ένας παίκτες κάνει ότι πρέπει πάει σπίτι, αυτό είναι. Ένας προπονητής έχει 25 τύπους -μικρούς, καθάρματα, π*&)@ γιους- που θέλουν όλοι να σε ξεγελάσουν. Αδιανόητο. Ποτέ. Αλλά τους θαυμάζω, την αγάπη τους για το ποδόσφαιρο. Λατρεύω το ποδόσφαιρο, αλλά δεν θα το άντεχα αυτό».
«Θα μου άρεσε. Ένας Ευρωπαίος όχι μόνο με την εθνική ομάδα της Βραζιλίας, αλλά με ολόκληρη την ποδοσφαιρική βιομηχανία της Βραζιλίας. Ένας Πεπ ή ένας Αντσελότι θα μπορούσε να είναι ιστορικός, θα μπορούσε να αλλάξει την ιστορία μας για 100 χρόνια», λέει στην προοπτική ένας μη Βραζιλιάνος να έπαιρνε το τιμόνι της «σελεσάο». Ενώ όταν ο δημοσιογράφος τον ρωτά αν θα μπορούσε να τον πείσει (σ.σ. τον Γκουαρδιόλα) να υπογράψει σε Κρουζέιρο ή Βαγιαδολίδ, απαντά αφοπλιστικά «Έχω προβλήματα με τον προϋπολογισμό!»
«Να πάρει ο Μέσι το Παγκόσμιο Κύπελλο; Μόνο αν πολιτογραφηθεί Ισπανός»
Ερωτηθείς για το αν θα ήθελε -σε περίπτωση που δεν τα καταφέρει η Βραζιλία- να πάρει το Μουντιάλ ο Μέσι, απαντά: «Αν πάρει ισπανική εθνικότητα, ναι». Και συμπληρώνει: «Η αντιπαλότητα Βραζιλίας-Αργεντινής είναι τόσο μεγάλη. Είχαμε απίστευτες μάχες, με σεβασμό, και αυτό είναι το πιο όμορφο πράγμα στο ποδόσφαιρο. Αλλά η κατάκτηση του Μουντιάλ από την Αργεντινή δεν αντέχεται να το σκεφτείς. Το αξίζει ο Μέσι; Φυσικά και το αξίζει– αλλά όχι με την υποστήριξή μου. Τον αγαπώ και θα το καταλάβει γιατί είμαι σίγουρος ότι θα ένιωθε ακριβώς το ίδιο. Όταν κερδίζεις υπάρχει και σεβασμός: όπως ο Ντιέγκο, που τον σέβονται τόσο πολύ στη Βραζιλία. Αλλά, όχι.»
Στο δίλημμα Μαραντόνα ή Μέσι; Λέει «Αυτό είναι άδικο. Πιστεύω ότι υπάρχει ένα πολύ, πολύ ιδιαίτερο γκρουπ όπου έχουμε Ντιέγκο, Μέσι, Κρόιφ, Μπεκενμπάουερ, Πελέ, Φαν Μπάστεν, Ροναλντίνιο. Θα περιλάμβανα τον εαυτό μου. Ας το πουν οι οπαδοί, ας το συζητήσουν στα μπαρ. Αλλά δεν μπορείτε να τα κατατάξετε, δεν μπορείτε να συγκρίνετε γενιές. Οι άνθρωποι με αποκαλούν Original Ronaldo, αλλά, διάολε, υπήρχαν και άλλοι – και δεν ήταν ψεύτικοι. Δεν είμαι ο μόνος και θα έρθουν περισσότεροι και θα είναι καλύτεροι από εμένα, σε όλα. Έκανα ό,τι μπορούσα, ό,τι καλύτερο μπορούσα. Κάνω άλλα πράγματα τώρα, σημαντικά πράγματα, και θέλω να συνεχίσω να βελτιώνομαι. Ως ποδοσφαιριστής δεν μπορώ να κάνω περισσότερα τώρα».
Πηγή: gazzetta.gr
