Οι μέρες πέρασαν. Έγραψαν σχεδόν όλοι. Σίγουρα όμως όλοι είχαν άποψη. Διαφώνησαν, συμφώνησαν, στην ίδια αέναη κουβέντα που ανοίγει κάθε αρχές Δεκέμβρη. Και εάν από το 2007 το δίλημμα ήταν Μέσι ή Κριστιάνο, φέτος η αλήθεια είναι ότι υπήρξε πιο οριακό ακόμα και από τη μεγάλη αυτή ποδοσφαιρική διαμάχη. Λογικό κι επόμενο και αποτυπώνεται πλήρως στο απόλυτα ιστορικό καταπίστευμα. Ουδέποτε από καταβολής του θεσμού η “Χρυσή Μπάλα” κρίθηκε με τόσο μικρή διαφορά. Πώς να αποφύγεις επομένως, την ίντριγκα;

Ο Λιονέλ Μέσι έλαβε 689 ψήφους (24,4%) και ο Βίρτζιλ (ή Βίρχιλ) Φαν Ντάικ μόλις επτά λιγότερες (679, 24,1%). Ποιος την άξιζε;. Γιατί την έδωσαν πάλι σε εκείνον; Επειδή είναι ο καλύτερος της γενιάς του ή όλων των εποχών. Επειδή έκανε μία υπέροχη σεζόν, που όμως δεν συνδυάστηκε με την κατάκτηση του Champions League; Και γιατί δεν την έδωσαν στον Ολλανδό, ο οποίος απογείωσε το αμυντικό παιχνίδι, δεν έφαγε ντρίμπλα και οδήγησε τη Λίβερπουλ σε ένα σκασμό ρεκόρ και τη μεγάλη κούπα;

Η συζήτηση μπορεί να γίνεται για έναν αιώνα. Κανείς όμως δεν θα μπορέσει να απαντήσει ποτέ στα θεμελιώδη ερωτήματα. Τι ακριβώς ορίζεται ως έξωθεν κοινή μαρτυρία; Τι μετράει τελικά; Οι τίτλοι ή η αγωνιστική εικόνα; Πόσο βοηθήθηκε ο καθένας από τη συνολική λειτουργία της ομάδας του ή του προπονητή του; Γιατί να έχουν προβάδισμα οι επιθετικοί; Μήπως επειδή βρίσκονται μόνιμα στα highlights μετά τα ματς; Επειδή εκείνοι είναι που δημιουργούν και οι αμυντικοί-τερματοφύλακες είναι εκεί για να χαλάνε το παιχνίδι; Αυτοί οι δόλιοι καταστροφείς του θεάματος; Αλήθεια, ο Μέσι έκανε μυθικές εμφανίσεις και χάρισε ανεπανάληπτες στιγμές. Ο Φαν Ντάικ έμοιαζε να βρήκε τρόπο να αλλάξει το αμυντικό δόγμα της σύγχρονης εποχής.

Απάντηση περί δικαιοσύνης στη βράβευση δεν υπάρχει. Αποτελούν υποκειμενικές, ατομικές επιλογές όσως έχουν δικαίωμα ψήφου. Ο,τι πουν οι περισσότεροι. Ο καθένας με το δικό του κριτήριο. Τι είναι δίκαιο, τι είναι άδικο; Σε αυτόν τον κόσμο των μεγάλων δεν φαίνεται να υπάρχει ξεκάθαρη διαφορά. Υπήρξε ωστόσο, κάτι πιο υπέροχο που προέκυψε μέσα από αυτή τη διαδικασία. Και που μόνο και μόνο γι’ αυτό ο Φαν Ντάικ θα έπρεπε να κληθεί ξανά, να του κάνουν μία τελετή για πάρτη του και να του δώσουν ένα άλλο βραβείο, αυτό του πιο εκπληκτικού και φιλοσοφημένα cool τύπου στον κόσμο της μπάλας.

Κανείς, ποτέ στην ιστορία των “ηττημένων” της βράβευσης, δεν αποθέωσε με τέτοιον τρόπο τον νικητή. Αρκετό καιρό ή και λίγο πριν την τελετή, ο Φαν Ντάικ εξηγούσε με βεβαιότητα ότι: «Θεωρώ ότι ο Μέσι είναι ο καλύτερος στον κόσμο». Το έλεγε από πέρσι πριν τις αναμετρήσεις Μπαρτσελόνα-Λίβερπουλ στα ημιτελικά του Champions League. Λίγες ώρες πριν το γκαλά, πρόσθετε με βεβαιότητα πως: «Οσοι ψηφίζουν, παίρνουν μία απόφαση και εμείς οφείλουμε να τη σεβόμαστε. Εννοείται ότι δεν γίνεται να με συγκρίνετε με τον Μέσι. Είμαστε διαφορετικοί, αλλά είναι κορυφαίος. Εγώ νιώθω μόνο υπερηφάνεια που βρίσκομαι εδώ».

Ωστόσο, το πιο σημαντικό ήταν αυτό που ανέφερε με έναν παροιμιώδη ήρεμο τρόπο θαυμασμού μπροστά στην κάμερα, αμέσως μετά τις βραβεύσεις: «Μόλις πήρε την 6η του “Χρυσή Μπάλα” και όλοι μας οφείλουμε σεβασμό σε αυτό. Οσον αφορά εμένα, ήμουν πολύ κοντά, αλλά κάποιος ήταν καλύτερός μου»!

Οταν ο ίδιος ο πρωταγωνιστής αναγνωρίζει αυτόν που τον νίκησε, τότε όλοι οι υπόλοιποι απλά έχουμε για να λέμε. Ο Ολλανδός αμυντικός αποτύπωσε με πρωτόγνωρο τρόπο ακόμα και τον εγωισμό των σούπερ σταρ του αθλήματος. Οπως αναφέρθηκε και με σπάνια ειλικρίνεια όταν αναφέρθηκε για τον Κριστιάνο Ρονάλντο, θέλοντας να δείξει ότι δεν του άρεσε που ο CR7 δεν είχε πάει στην τελετή, δείχνοντας ασέβεια στους συναδέλφους του. Στην ερώτηση: «Πώς αισθάνθηκε που ένας διεκδικητής δεν εμφανίστηκε”, είπε το ωραίο και αυτονόητο: «Ηταν διεκδικητής;».

Ακόμα λοιπόν και εάν έμεινε ελάχιστα πίσω για επτά τύπους που δεν μπορούσαν να ξεκολλήσουν τα μάτια τους από τα μαγικά του Μέσι, ο Φαν Ντάικ απέδειξε ότι εσωτερικά και εγκεφαλικά είναι ακόμα ψηλότερος από το τρελό μπόι του που δεσπόζει και κυριαρχεί στα μετόπισθεν των Reds.

Πηγή: gazzetta.gr