Το 2009 ο Χουάν Χοσέ Καμπανέγια δημιούργησε την ταινία «el secreto de sus ojos», το μυστικό στα μάτια τους. Βασισμένη στο βιβλίο του Εδουάρδο Σατσέρι, ο οποίος συμμετείχε στο γράψιμο του σεναρίου, η ταινία αφορά μια δίκη του 1974 για βιασμό και φόνο, η οποία μετατρέπεται σε ψύχωση για όλους όσοι συμμετέχουν. Το φιλμ πήρε Όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας, όμως μια σκηνή του αμφισβητήθηκε για το κατά πόσο μπορεί να συμβεί στην πραγματικότητα. Το αν δηλαδή ένας καταζητούμενος μπορεί να είναι τόσο αφελής ώστε να πάει γήπεδο, για να δει την αγαπημένη του ομάδα, ρισκάροντας αναγνώριση και σύλληψη, με τους ντετέκτιβ να βρίσκονται στο κατόπι του. Και τελικά να τον καταδιώκουν και να τον συλλαμβάνουν μέσα στον αγωνιστικό χώρο.
Η πραγματικότητα στην Αργεντινή, για μια ακόμα φορά, ξεπερνά την μυθοπλασία. Ο θάνατος του 22χρονου Εμανουέλ Μπάμπο στην Κόρδοβα πριν από μερικούς μήνες έκανε τους πάντες να καταλάβουν ότι η κατάσταση με τη γηπεδική βία έχει φτάσει στο απροχώρητο. Έτσι, η κυβέρνηση εισήγαγε μια νέα σειρά μέτρων, μεταξύ των οποίων και η άμεση εφαρμογή της «ασφαλούς κερκίδας», μέτρο το οποίο είχε σχεδιαστεί ήδη από πέρυσι, αλλά εφαρμόστηκε πιλοτικά. Αυτό απαιτεί από τον οπαδό που θα πάει γήπεδο να έχει μαζί του, πέραν του εισιτηρίου και την ταυτότητα. Αστυνομικοί στις εισόδους, πέραν της ταυτοπροσωπίας, σκανάρουν με ειδικό λογισμικό που έχει τοποθετηθεί στα κινητά τους την κάθε ταυτότητα και το σύστημα, το οποίο είναι συνδεδεμένο με τις βάσεις δεδομένων, χτυπάει όταν ο οπαδός βρίσκεται στους τιμωρημένους για πράξεις εντός και εκτός γηπέδου. Πέραν δηλαδή από εκείνους που έχουν τιμωρηθεί για πράξεις βίας και χουλιγκανισμού, φαίνονται και εκείνοι που καταζητούνται για αδικήματα του κοινού ποινικού δικαίου. Σε περίπτωση που το μηχάνημα «χτυπήσει», ο οπαδός αναγκάζεται να περάσει την ώρα του αγώνα συν δύο ακόμα ώρες σε συγκεκριμένα σημεία, στα οποία εξετάζονται οι λόγοι για τους οποίους κατηγορείται κι αν χρειάζεται να ληφθεί περαιτέρω δράση. Οι πρώτοι που πιάστηκαν ήταν οπαδοί της Μπόκα, πρωτοπαλίκαρα της διαβόητης “12”. Όμως δεν ήταν οι μόνοι. Στο γήπεδο της Ρίβερ πιάστηκε ένα κατηγορούμενος για διπλή ανθρωποκτονία. Μολονότι το πρόγραμμα σχεδιάστηκε για να εντοπίσει τους περίπου 3.500 σκληροπυρηνικούς, που τους έχει απαγορευθεί η είσοδος στο γήπεδο λόγω παρελθόντος, βρίσκει κι αλλού εφαρμογή. Η ατάκα «ένας άνθρωπος μπορεί να αλλάξει πρόσωπο, σπίτι, οικογένεια, γκόμενα, θρησκεία. Ένα πράγμα δεν μπορεί να αλλάξει μόνο: Το πάθος του», που ακούγεται στην ταινία βρίσκει άμεση εφαρμογή στα γήπεδα της Αργεντινής. Σύμφωνα με την El Pais, πάνω από 200 καταζητούμενοι έχουν πιαστεί στη φάκα του νέου συστήματος, αφού δεν αντιστέκονται στην έλξη της κερκίδας, στην τζούρα της αγαπημένης τους ομάδας. Εγκληματίες όπως δολοφόνοι, ληστές, βιαστές που μπορεί να κρύβονται σε όλες τις υπόλοιπες στιγμές της ζωής τους, αποφασίζουν να ρισκάρουν τα πάντα μόνο και μόνο για να δουν την ομάδα τους, πιστεύοντας ότι θα τη σκαπουλάρουν και θα βρεθούν στην κερκίδα χωρίς να τους καταλάβει κανείς. Κάποιοι δεν παίρνουν μαζί ταυτότητα και δίνουν αριθμό, ο οποίος αντιστοιχεί σε άλλο μέλος της οικογένειας. Ένας πιτσιρικάς που ήταν «κομμένος» για χουλιγκανισμό, έδωσε τον αριθμό ταυτότητας του θείου του, ο οποίος όμως καταζητούταν για ληστεία. Τον κάλεσαν για να έλθει να παραλάβει τον ανιψιό του από το γήπεδο και τον τσάκωσαν. Ο διευθυντής των φυλακών του Έντρε Ρίος προσπάθησε να σώσει τον αδερφό του που κατηγορούταν για κακοποίηση της πρώην συζύγου του και κατέληξε να συλληφθεί κι ο ίδιος. «Είμαστε η ομάδα που εντοπίζει τους περισσότερους καταζητούμενους. Είναι δύσκολο να καταλάβεις πώς κάποιος που καταζητείται αποφασίζει να πάει σε ένα Ρίβερ-Μπόκα, στο οποίο βρίσκονται 1.300 αστυνομικοί. Αλλά έτσι γίνεται. Ο Αργεντινός έχει τόσο πάθος, που όταν αποφασίζει να πάει να δει ποδόσφαιρο, τίποτα δεν τον σταματά. Όταν τους πιάνουμε, παραδίδονται αμέσως. Ένας αστυνομικός μου είπε πως όταν ζητάς ταυτότητα σε τέτοιου τύπου παραβάτες, είναι σαν να τους ξεγυμνώνεις», δήλωσε ο ο Γκιγιέρμο Μαδέρο, επικεφαλής του προγράμματος «ασφαλούς κερκίδας» στην El Pais. Το πρόγραμμα ξεκίνησε να εφαρμόζεται στις κερκίδες όπου αντιστοιχούν φτηνά εισιτήρια και πηγαίνουν οι «barrabravas», οι σκληροπυρηνικοί ultras, όμως πλέον έχει επεκταθεί και σε άλλες θύρες. Κάθε αγωνιστική, 5-10 καταζητούμενοι καταλήγουν στα χέρια της αστυνομίας. Για τον Σατσέρι, συγγραφέα του βιβλίου και συν-σεναριογράφο, η αιτία που οδηγεί τους καταδικασμένους σαν ποντικούς στη φάκα είναι βαθύτερη: «Είναι ένα κοκτέιλ πάθους που ξεχειλίζει, κάτι που δεν μπορούν να ελέγξουν. Επίσης δείχνει ότι οι θεσμοί δεν μας προκαλούν ούτε φόβο, ούτε εμπιστοσύνη, ούτε σεβασμό. Οι άνθρωποι θεωρούν ότι δεν θα τους πιάσουν ποτέ σε ένα γήπεδο. Τα προάστια του Μπουένος Άιρες έχουν χειροτερέψει τόσο πολύ τα τελευταία 50 χρόνια, ώστε η ταυτότητα των ανδρών να έχει απογυμνωθεί από άλλα στοιχεία που παλιότερα την καθόριζαν, όπως η κλάση, το εργασιακό προφίλ. Κάθε ιδέα προόδου έχει αραιωθεί; και η ομάδα είναι αυτή που διατηρεί περισσότερο την ταυτότητα. Τι κάνεις στη ζωή σου; Είσαι οπαδός της Μορόν. Γι’ αυτό υποπίπτουν σε τόσο χοντρό λάθος και πάνε στο γήπεδο με ένταλμα σύλληψης…». Μια ακόμα περίπτωση που η περίφημη ρήση του Μπιλ Σάνκλι ότι το ποδόσφαιρο «το ποδόσφαιρο δεν είναι ζήτημα ζωής ή θανάτου, αλλά κάτι πολύ πιο σοβαρό», βρίσκει πλήρη εφαρμογή… Πηγή: gazzetta.gr
