Ο Γιώργος Μαζιάς γράφει στο sday.gr για την πικρή γεύση που άφησε ο αποκλεισμός του Ολυμπιακού, τον τρόπο που αγωνίστηκαν οι «ερυθρόλευκοι» και την επόμενη μέρα.

Οι φίλοι του Ολυμπιακού ψύχραιμα δεν μπορούν να το δουν. Δεν γίνεται. Είναι τεράστια η πίκρα ενός τέτοιου αποκλεισμού.

Την αλήθεια την είπε ο Βαλβέρδε. Δεν ήταν στο χέρι του Ολυμπιακού. Σαράντα – μηδέν να κέρδιζε, η Μαρσεϊγ κρατούσε την τύχη στα δικά της χέρια. Το πως την πήρε την πρόκριση χωράει ανάλυση όπως όλες οι ανατροπές αυτού του είδους σε κάθε άθλημα. Δεν έχει σημασία να μείνουμε σε αυτό. Άλλωστε αυτή είναι η μπάλα. Κλειδί στο Ντόρτμουντ ήταν το γκολ των Γάλλων στο φινάλε του ημιχρόνου.

Εκεί έχασαν το ενδιαφέρον τους οι Γερμανοί. Αν είχαν σκοράρει οι Γάλλοι π.χ. στο 55′ και 70′ δεν θα ενοχλούσε τόσο. Ήταν όμως τόσο κοντά στο τέλος που σε γεμίζει οργή και απογοήτευση το φινάλε.

Αυτή τη φορά μάλιστα δεν μπορείς να τα βάλεις με κανέναν δικό σου. Ούτε λάθος στην άμυνα, μήτε στραβοκλωτσιά. Δεν υπάρχει Κόντε, Σούκερ, Τζέραρντ.

Εσύ στο τέλος όλα καλά τα έκανες. Δεν του έγινε το χατήρι από τους Γερμανούς. Ο Ολυμπιακός έζησε έναν ακόμη αποκλεισμό που προκαλεί ψυχολογικό τραύμα. Τι έφταιξε; Δεν μπορείς να χαρακτηρίσεις κακή την πορεία. Έπαιζε με τρία πολύ καλά ευρωπαϊκά ονόματα στον όμιλο. Έκανε τρεις νίκες.

Για την ακρίβεια τις νίκησε και τις τρεις από μια φορά. Με 9 βαθμούς μπορεί να είναι ικανοποιημένος. Έπρεπε να είχε πάρει κάτι παραπάνω στο Ντόρτμουντ για να περάσει.

Αρκούσε μια ισοπαλία στη Γερμανία; Αν όλα τα αποτελέσματα τα υπόλοιπα ήταν ακριβώς ίδια τότε θα κρινόταν στην καλύτερη επίθεση. Εκεί θα περνούσε.

Αν κι αν κι αν. Δεν είναι ώρα για θεωρίες. Με τα “αν” δεν χτίζεις πραγματικότητες. Αν ήταν καλύτερα στο πρώτο ματς; Ίσως να μην έχανε. Και πάλι όμως είναι άτοπο. Αν δεν είχε κερδίσει η Μαρσεϊγ στο Φάληρο ίσως έπαιζε καλύτερα στη Μασσαλία. Δεν βγάζεις άκρη σε τέτοιες καταστάσεις.

Ο Ολυμπιακός πρέπει να είναι ευχαριστημένος. Είχε εξαιρετική παρουσία, έπαιξε μπάλα και συνεχίζει στην Ευρώπη. Ο πρώτος στόχος άλλωστε μετά την κλήρωση ήταν να πάει στο Γιουρόπα Λιγκ.

Το κατάφερε. Ήθελε κάτι παραπάνω. Να, ξέρεις πέρασε ο ΑΠΟΕΛ και η Λεβερκούζεν, μπορεί να περάσει η Τραμπζονσπορ. Εμείς; Ναι, αλλά έμεινε έξω η Πόρτο, η Σαχτιάρ, η Βαλένθια (κάτοχοι του ΟΥΕΦΑ αμφότερες), η πρωταθλήτρια Γερμανίας Ντόρτμουντ είναι εκτός Ευρώπης ενώ είναι σε άμεσο κίνδυνο αποκλεισμού από τη 16αδα η Μάντσεστερ Σίτι, η Μάντσεστερ Γιουναϊτεντ, η ΤΣΣΚΑ Μόσχας, η Λιόν.
 

Δεν μπορείς να τα έχεις όλα στη ζωή. Επίσης παίζουν και οι άλλοι μπάλα. Το σίγουρο είναι ότι ο Ολυμπιακός ανέβηκε επίπεδο. Πάλεψε στα ίσια την πρόκριση με ομάδες από ανώτατα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα.

Κλαίει αντί να πανηγυρίζει την 3η θέση και έπαιξε σπουδαίο ποδόσφαιρο στα 5 από τα 6 παιχνίδια. Είχε απουσίες σε όλα τα ματς, αλλά στάθηκε έξοχα. Να κερδίζει παντού και πάντα δεν γίνεται.

Φέτος το κάνει μόνο η Ρεάλ Μαδρίτης. Ακόμη και η Μπαρτσελόνα γκελάρει. Από τη στιγμή που στον Ολυμπιακό είναι απογοητευμένοι από τη μη πρόκριση στους 16 (παρά το δύσκολο του ομίλου) δείχνει ότι βάζουν ψηλά τον πήχη. Και καλά κάνουν…

Πηγή: sday.gr