Η Κάθριν Ράιλι είναι η πρώτη τρανς καθηγήτρια στην Ελλάδα, σύμφωνα με τα λεγόμενά της. Διδάσκει αγγλικά σε φροντιστήριο στην Αττική καιόπως λέει η ίδια, οι μαθητές της γνωρίζουν ότι είναι τρανς και την στήριξαν με την αγάπη τους.
Η Κάθριν Ράιλι, που γεννήθηκε στις ΗΠΑ, αναφέρθηκε στη φυλομετάβαση και τις δυσκολίες που αντιμετώπισε στην οικογένειά της αλλά και στον φόβο που αισθάνθηκε όταν η ταυτότητά της αποκαλύφθηκε στη δουλειά.
Μιλώντας στο «Πρωϊνό» του ANT1 τη Δευτέρα (13/12), ανέφερε: «όταν έκανα την φυλομετάβαση μου, πάρα πολλοί συγγενείς με έκαναν πέρα. Είπα θα πρέπει να βάλω πίσω το παράπονο μου και να συνεχίσω. Είχα ένα παιδικό φίλο που με στήριξε πάρα πολύ, σε περίοδο που είχα υποστεί μεγάλο bullying. Σκοτώθηκε σε τροχαίο και ουσιαστικά πήρα την ευχή των γονιών του και πήρα το επώνυμο τους, το Ράιλι δεν είναι το οικογενειακό μας όνομα».
«Δεν είχα ανοιχτεί στους δικούς μου ανθρώπους»
«Σε ηλικία 8-9 ετών αισθάνθηκα διαφορετικά, όχι μόνο τι ρούχα ήθελα να φορέσω ή με τι παιχνίδια θα παίξω, αλλά πως αισθανόμουν μέσα μου. Την εποχή εκείνη είχα μπερδέψει την ταυτότητα μου. Σε μικρή ηλικία η μαμά μου με κούρευε και έλεγα θέλω να έχω μακριά μαλλιά, όπως τα κορίτσι. Ήθελα να φορέσω ένα ωραίο φόρεμα που έβλεπα και γενικώς να κάνω ότι κάνουν τα κορίτσια.
Αυτό είναι η ταυτότητα φύλου. Σε ότι αφορά τον σεξουαλικό προσανατολισμό, θα μπορούσαν να μου αρέσουν οι άνδρες ή οι γυναίκες ή να μου αρέσουν και τα δύο φύλα. Εμένα μου αρέσουν οι άνδρες και είμαι straight. Θα μπορούσαν να μου αρέσουν οι γυναίκες και να είμαι λεσβία», συμπλήρωσε η Κάθριν Ράιλι.
«Δεν είχα ανοιχτεί καθόλου στους δικούς μου ανθρώπους. Φοβόμουν να ανοιχτώ, ήταν άλλα τα στερεότυπα τότε. Έλεγα «να απογοητεύσω» τον μπαμπά μου και την μητέρα μου. Η μητέρα μου είχε καταλάβει κάτι. Δεν θα έλεγα ότι είχα τα καλύτερα σχολικά χρόνια, υπέστην πολύ bullying», ανέφερε.
«Όταν έμαθαν ότι είμαι τρανς, τα παιδιά με στήριξαν»
«Ήμουν 30 ετών όταν το έμαθαν οι γονείς μου και το έμαθαν με βίαιο τρόπο. Έκανα «διπλή ζωή» τότε, το έμαθαν κάποια ξαδέλφια μου και το είπαν στους γονείς μου. Η μαμά μου το πήρε πιο βαριά, για έξι μήνες ήταν σε κατάθλιψη. Με αγαπάει πολύ. Φοβόταν πολύ για μένα, πως θα με αντιμετωπίσει η κοινωνία. Ο μπαμπάς μου με στήριξε, αλλά με ρώτησε «τι δουλειά θα κάνεις; Πως θα ζήσεις;» και αυτό προβλημάτισε και μένα. Αλλά ευτυχώς δεν αντιμετώπισα πρόβλημα να βρω δουλειά».
Σε ότι αφορά την αποδοχή της από τα παιδιά, είπε «Το χειρότερο που έχω ακούσει από παιδιά είναι γιατί η φωνή μου είναι τόσο χοντρή και τους το έχω εξηγήσει. Όλα τα παιδιά ξέρουν ότι είμαι τρανς. Με αγαπούν πολύ. Όταν αποκαλύφθηκε σε όλους ότι είμαι τρανς, φοβήθηκα ότι θα χάσω την δουλειά μου, αλλά αμέσως τα παιδιά ήρθαν κοντά μου και μου είπαν “εμείς σας αγαπάμε γιατί είστε καλή κυρία”».
