Το βαρύ πυροβολικό των κινηματογραφικών καλλονών, Ανίτα Έκμπεργκ

Πολύ πρόσφατα, την Κυριακή 11 Ιανουαρίου 2015, μια παγκόσμια είδηση ήρθε να κάνει τη ζωή λιγότερο γλυκιά: η πρωταγωνίστρια της ταινίας «Dolce Vita» («Γλυκιά Ζωή») του Φελίνι δεν είναι πια στη ζωή. Η 83χρονη και αποτραβηγμένη από τη δημόσια ζωή Ανίτα Έκμπεργκ έχασε τη μάχη με τη ζωή, όχι όμως και με τον χρόνο, καθώς είναι σίγουρο ότι τόσο η ιστορία του σινεμά όσο και οι κινηματογραφόφιλοι που είχαν την τύχη να την απολαύσουν στη σκοτεινή αίθουσα δεν πρόκειται να την ξεχάσουν ποτέ. Η νεαρότατη Μις Σουηδία έπιασε τον κόσμο του παγκόσμιου σινεμά εξαπίνης, καθώς κανείς δεν ήταν έτοιμος για τον ακαταμάχητο ερωτισμό και την απαράμιλλη αισθαντικότητα που απέπνεε, αξίες που θα την έκαναν αστέρι πρώτου μεγέθους. Τα 50 χρόνια κινηματογραφικής παρουσίας και οι 20 ταινίες στο ενεργητικό της το προσυπογράφουν εξάλλου αυτό. Παγκόσμιο σύμβολο του σεξ στη δεκαετία του 1960, η Έκμεργκ έγινε ντίβα όταν έσπασε την απαγόρευση και βούτηξε στο σιντριβάνι της Φοντάνα ντι Τρέβι για τις νυχτερινές κινηματογραφικές ανάγκες της αριστουργηματικής «Dolce Vita», αφήνοντας παρακαταθήκη μια εμβληματική σκηνή του σινεμά. Ακόμα και ο σπουδαίος Φεντερίκο Φελίνι δεν μπόρεσε να αντισταθεί στη γοητεία της και την έκανε έτσι μούσα του σε μια σειρά από φιλμ, χαρακτηρίζοντας την ομορφιά της εκθαμβωτικής Σουηδής «όμοια με νεαρής θεάς», σπεύδοντας να σημειώσει: «Το λαμπερό δέρμα, τα κρυστάλλινα γαλανά της μάτια, τα χρυσαφένια μαλλιά και η ζωτικότητά της τη μετέτρεπαν σε ένα μεγαλειώδες πλάσμα, εξωγήινο και ταυτόχρονα συγκινητικό και ακαταμάχητο». Η ζωή δεν φέρθηκε ωστόσο ως όφειλε στον θρύλο του κινηματογραφικού πανιού με το μοναδικό σεξαπίλ, καθώς τα τελευταία χρόνια της ζωής της ήταν μόνη και άπορη, ζώντας από ιταλικά επιδόματα σε οίκους απορίας. Ο λογιστής της Massimo Morais είχε αποκαλύψει ότι η μεγάλη ντίβα του χθες ήταν σήμερα χωρίς φράγκο στην τσέπη. Με τις ένδοξες μέρες να είναι πια παρελθόν, η Ανίτα Έκμπεργκ δεν έσκυψε ωστόσο ποτέ το κεφάλι: «Αισθάνομαι κάπως μόνη, αλλά δεν μετανιώνω για τίποτα. Ερωτεύτηκα, έκλαψα, ένιωσα τρελή ευτυχία. Στη ζωή μου έχασα και κέρδισα», είχε δηλώσει η άλλοτε εκρηκτική ξανθιά καλλονή πριν από 3 χρόνια, όταν γιόρταζε τα 80ά της γενέθλια… Πρώτα χρόνια Η Κέρστιν Ανίτα Μαριάν Έκμπεργκ γεννιέται στις 29 Σεπτεμβρίου 1931 στο Μάλμε της Σουηδίας ως το μεγαλύτερο κορίτσι από τα 8 παιδιά μιας αστικής οικογένειας. Η απίστευτη ομορφιά της από μικρή θα τη φέρει σύντομα στον χώρο του μόντελινγκ, οργώνοντας τις πασαρέλες ήδη από έφηβη μαθήτρια! Κι έτσι δεν θα μπορούσε να μην πάρει μέρος στα καλλιστεία ομορφιάς του Μάλμε, τα οποία κέρδισε φυσικά, όπως έκανε και λίγο αργότερα με τον εθνικό διαγωνισμό ομορφιάς της Σουηδίας: ήταν το 1950 όταν στέφθηκε Μις Σουηδία, ένα διαβατήριο που ερχόταν ολοταχώς να της ανοίξει διάπλατα όλες τις πόρτες! Με τις πιέσεις της μητέρας της, πήρε μέρος στα Καλλιστεία Μις Υφήλιος, στα οποία δεν έμελλε βέβαια να κερδίσει, αυτό όμως θα την έφερνε στις ΗΠΑ, καθώς ο διαγωνισμός φιλοξενούνταν στην Ατλάντα. Κανένα πρόβλημα που έχασε, αφού εξασφάλισε αμέσως παχυλά συμβόλαια για να ποζάρει σε αμερικανικές πια πασαρέλες. Ταυτοχρόνως, κλείνει και κινηματογραφικό συμβόλαιο με τη Universal Pictures, όταν θα φανεί για πρώτη φορά η δύναμη του χαρακτήρα της… Πρώτες κινηματογραφικές δουλειές Η Έκμπεργκ είναι πια στο Χόλιγουντ, έχει κάνει μερικές εμφανίσεις σε νυχτερινά κέντρα ως τραγουδίστρια και χορεύτρια αλλά και μια χούφτα μικρορόλων παίζοντας κατά κανόνα την αισθησιακή λολίτα, μπαίνοντας έτσι στο στόχαστρο του μεγιστάνα και κινηματογραφικού παραγωγού Χάουαρντ Χιουζ! Αυτός της προτείνει σοβαρό συμβόλαιο στο στούντιό του (το φοβερό RKO), φτάνει να κάνει μερικές μικροεπεμβάσεις στα μάτια και τα δόντια της και να αλλάξει φυσικά το δυσκολοπρόφερτο επίθετό της. Η Έκμπεργκ αρνείται σθεναρά και παραμένει στη Universal, όπου συνεχίζει τα κομπαρσιλίκια χωρίς καν να εμφανίζεται το όνομά της στις ταινίες που γυρίζει. Κι έτσι δεν ξέρει κανείς αν το ντεμπούτο της στο σινεμά, που έγινε το 1953, ήταν στην κωμωδία των Άμποτ και Κοστέλο «Abbott and Costello Go to Mars» ή στον «Τυχοδιώκτη του Μιζούρι» του Ρούντολφ Ματέ. Την επόμενη χρονιά γίνεται διασημότητα στην Αμερική όταν αντικαθιστά τη Μέριλιν Μονρόε στο σόου του Μπομπ Χόουπ (1954). Αυτή της η εμφάνιση θα της φέρει αρκετή φήμη, τόση όση χρειαζόταν για να εξασφαλίζει πια καλύτερους ρόλους στο Χόλιγουντ. Κι έτσι το 1955 εμφανίζεται δίπλα στον Τζον Γουέιν και τη Λορίν Μπακόλ στο «Blood Alley» (ελληνικός τίτλος «Κίτρινος Χείμαρρος»), αλλά και στη σπαρταριστή κωμωδία των Ντιν Μάρτιν και Τζέρι Λιούις «Artists and Models», στην οποία ενσαρκώνει το πανέμορφο μοντέλο. Ακολουθούν κι άλλοι ρόλοι, ενσαρκώνοντας πάντα τη μοιραία σεξοβόμβα, όπως στην περιπέτεια «Zarak» (1956) και στην «Πριγκίπισσα της Ανατολής» (δίπλα στον Ροκ Χάντσον), εμφανίσεις που θα την κάνουν σχετικό όνομα, τόσο δηλαδή ώστε να εγγυηθούν τη μακροημέρευση της καριέρας της. Καλή στιγμή ήταν πάλι το 1956, όταν επανενώθηκε με το θεότρελο δίδυμο Ντιν Μάρτιν-Τζέρι Λιούις στο «Hollywood or Bust», αν και η καθοριστική στιγμή θα έρθει λίγο αργότερα εκείνη τη χρονιά, όταν ο σπουδαίος σκηνοθέτης Κινγκ Βίντορ την επιλέγει για τον ρόλο της πριγκίπισσας Έλενα Κουράγκινα στη διάσημη κινηματογραφική μεταφορά του έργου «Πόλεμος και Ειρήνη» του Τολστόι. Η ταινία έκανε γνωστή τη σεξοβόμβα στην Ευρώπη (όπως και τα άλλα φιντάνια Όντρεϊ Χέπμπορν και Χένρι Φόντα), όπου τελικά θα ανθούσε η καριέρα της Έκμπεργκ. Οι ρόλοι της στο Χόλιγουντ βελτιώθηκαν σαφώς καθώς πλέον είχε αποδείξει ότι μπορούσε πράγματι να παίξει. Παίζει έτσι στο «Pickup Alley» (1957) αλλά και στο γουέστερν της ίδιας χρονιάς «Valerie», καθώς δεν προλάβαινε πια να κλείνει συμβόλαια. Το στούντιο την πλάσαρε ως τη δική του Μέριλιν Μονρόε, την ίδια στιγμή που τα αντρικά περιοδικά των ΗΠΑ είχαν βρει στις καμπύλες της το νέο pin-up girl. Η Έκπμεργκ ανησυχούσε ωστόσο πολύ για την τυποποίηση στον ρόλο της μοιραίας ξανθιάς που επιφύλασσε συνήθως γι’ αυτή η αμερικανική κινηματογραφία, γι’ αυτό και αποδέχτηκε την πρόταση του ιδιοσυγκρασιακού ιταλού μαέστρο Φεντερίκο Φελίνι, ο οποίος ερχόταν ως σανίδα σωτηρίας για την κινηματογραφική της καριέρα… Η «Γλυκιά Ζωή» Ήταν το 1960 όταν γυρίστηκε η ταινία «La Dolce Vita» που θα την έκανε αστέρι πρώτου μεγέθους. Έκμπεργκ και Μαστρογιάνι γράφουν κινηματογραφική αισθησιακή ιστορία όταν η σουηδή σεξοβόμβα βουτά στα νερά της Φοντάνα Ντι Τρέβι καλώντας δίπλα της τον γοητευτικό σταρ. Παρά το γεγονός ότι ο ρόλος της στην ταινία δεν ήταν μεγάλος, ο αντίκτυπος που είχε η σκηνή στο παγκόσμιο σινεμά ήταν κατακλυσμιαία. Ένα παγκόσμιο σύμβολο του σεξ είχε γεννηθεί και το όνομά του ήταν Ανίτα Έκμπεργκ! Η θρυλική σκηνή στη Φοντάνα Ντι Τρέβι συζητήθηκε όχι μόνο για την εμφάνιση της ηθοποιού, αλλά και για την παραβίαση της αυστηρής απαγόρευσης για βουτιές στο μνημείο. Το έργο βραβεύτηκε μεν στις Κάνες, αλλά η προβολή του έγινε μετ εμποδίων: η σκηνή με τη μεταφορά του αγάλματος του Χριστού πάνω από τη Ρώμη θεωρήθηκε βλάσφημη από την καθολική εκκλησία και καθώς χαρακτηρίστηκε διακωμώδηση της Δευτέρας Παρουσίας, η προβολή του φιλμ απαγορεύτηκε στην Ισπανία. Τελευταία χρόνια Μετά την τεράστια επιτυχία του έργου, η Έκμπεργκ συνεργάστηκε και πάλι με τον Φελίνι, καθώς το Χόλιγουντ δεν φαινόταν διατεθειμένο να της δώσει καλύτερους ρόλους. Τόσο το καλύτερο για τον Φεντερίκο δηλαδή, ο οποίος την εξασφάλισε σε άλλα τρία έργα: «Βοκκάκιος ’70», «Οι Κλόουν» και «Η Συνέντευξη». Επέστρεφε βέβαια συχνά-πυκνά στο Χόλιγουντ για να κάνει αξιομνημόνευτα περάσματα σε αρκετές ταινίες («Call Me Bwana» του 1962, «The Alphabet Murders» του 1965, «The Glass Sphinx» του 1967 κ.λπ.), από τις οποίες ξεχωρίζει η σπαρταριστή κωμωδία-γουέστερν «Τέσσερις για το Τέξας» του 1963. Ήταν όμως πια σαφές ότι στο Χόλιγουντ δεν είχε τύχη, αλλά στην Ευρώπη ήταν ήδη πρωταγωνίστρια (όπως στο «Fangs of the Living Dead» του 1969), γι’ αυτό και αποφάσισε να μετακομίσει μόνιμα σε ένα πιο φιλικό περιβάλλον: την Ιταλία. Όλη την επόμενη δεκαετία έπαιξε σε όχι και πολύ αξιομνημόνευτες ευρωπαϊκές ταινίες αλλά και τηλεοπτικές σειρές. Κάπου 27 χρόνια μετά την «Dolce Vita», η Έκμπεργκ εμφανίστηκε στο ιδιοσυγκρασιακό φιλμ του Φελίνι «Συνέντευξη» (Intervista – 1987), μόνο και μόνο για να σχολιάσουν πικρόχολα οι κριτικοί του σινεμά τα σημάδια του χρόνου στα άλλοτε αψεγάδιαστα χαρακτηριστικά της… Παρά το γεγονός ότι παρέμεινε δραστήρια κινηματογραφικά καθ’ όλη τη διάρκεια της δεκαετίας του 1990, λίγοι ρόλοι της περιόδου έμειναν αξιομνημόνευτοι. Όπως ας πούμε η συμμετοχή της στο βελγικό φιλμ «The Red Dwarf»… Περιγράφοντας τους δύο αποτυχημένους γάμους της με τους σχετικά άσημους ηθοποιούς Anthony Steel (1956-1959) και Rik Van Nutter (1963-1975) ως «δύο γάμοι παραήταν πολλοί», η Έκμπεργκ επέλεξε να ζήσει τα τελευταία χρόνια της ζωής της σε σχετική απομόνωση. Έμενε σε ένα αγροτόσπιτο στις παρυφές της Ρώμης, έξω πλέον από τα φώτα των προβολέων, έχοντας αποσυρθεί από τη showbiz το 2002. Οι εποχές της μεγάλης δόξας και των διαβόητων ειδυλλίων με αστέρες του Χόλιγουντ, όπως οι Έρολ Φλιν, Γκάρι Κούπερ, Γιουλ Μπρίνερ και Φρανκ Σινάτρα, αλλά και ο καιρός που αρνήθηκε την πρόταση γάμου του μεγιστάνα της FIAT, Τζιάνι Ανιέλι, είχαν περάσει πλέον ανεπιστρεπτί. Όπως το έλεγε και η ίδια, είχε επιλέξει συνειδητά να αποκοπεί ακόμα και από παλιούς συναδέλφους της, καθώς «δεν άντεχα τον συχνά απεριόριστο εγωκεντρισμό τους». Τα τελευταία χρόνια ζούσε από το πενιχρό βοήθημα του Ταμείου Άνεργων Καλλιτεχνών Ιταλίας. Και όπως θα την αποχαιρετούσε και ο Φεντερίκο Φελίνι, αντίο «φλογερό παγόβουνο»… Δείτε όλα τα πρόσωπα που φιλοξενούνται στη στήλη «Πορτραίτα» του newsbeast.gr