Η Λάιζα Μινέλι είχε την τύχη να γεννηθεί κόρη της περίφημης χολιγουντιανής σταρ Τζούντι Γκάρλαντ και του γνωστού σκηνοθέτη Βινσέντε Μινέλι. Οι διάσημοι γονείς της τη βοήθησαν καθοριστικά στα πρώτα της βήματα στο σανίδι και τον κινηματογράφο, η ίδια ωστόσο συνέχισε από κει και πέρα μόνη, με όπλα τη φωνή και την υποκριτική της δεινότητα. Δεν θα ήταν μάλιστα καθόλου εύκολο για την ίδια να ξεπεράσει το μειωτικό «κόρη της Γκάρλαντ» και να μετατραπεί σε σταρ διεθνούς βεληνεκούς, τα κατάφερε όμως με το σπαθί της! Η πολυσχιδής δραστηριότητά της στη μουσική βιομηχανία, το θεατρικό σανίδι και τα κινηματογραφικά πλατό θα της έφερνε όλα τα περίβλεπτα βραβεία του κόσμου (Όσκαρ, Έμι, Γκράμι και Τόνι!), εγκαθιδρύοντάς τη στις συνειδήσεις του κοινού μια και καλή. Και βέβαια ποιος μπορεί να ξεχάσει τη μνημειώδη ερμηνεία της στο «Cabaret», που στοίχειωσε γενιές και γενιές; Πρώτα χρόνια Η Λάιζα Μινέλι γεννιέται στις 12 Μαρτίου 1946 στο Λος Άντζελες της Καλιφόρνια ως κόρη του διάσημου καλλιτεχνικού ζευγαριού της πασίγνωστης ηθοποιού Τζούντι Γκάρλαντ και του χολιγουντιανού σκηνοθέτη Βινσέντε Μινέλι. Μωρό ακόμα κάνει την πρώτη της εμφάνιση στη μεγάλη οθόνη στο πλευρό της μητέρας της, στο μιούζικαλ «In the Good Old Summertime» (1949). Παρά το γεγονός ότι θα παίξει ως παιδί-θαύμα σε πολυάριθμες παραγωγές τόσο της Γκάρλαντ όσο και του Μινέλι, η καριέρα της δεν θα ξεκινήσει στην πλήρη δυναμική της παρά χρόνια αργότερα, όταν και θα έβγαινε από τη σκιά της μητέρας της. Οι γονείς της πήραν διαζύγιο το 1951 και η μικρή Λάιζα μοίραζε πλέον τον χρόνο της μεταξύ των δυο τους. Η Γκάρλαντ ξαναπαντρεύτηκε το 1952 τον παραγωγό Sid Luft, με τις σχέσεις των δύο γυναικών να είναι πλέον ταραγμένες, καθώς το πρόβλημα εξάρτησης και η χρόνια κατάθλιψη της Γκάρλαντ έκαναν τη μικρή Λάιζα να ανησυχεί για τη ζωή της από πολύ νεαρή ηλικία. Στη δεκαετία του 1950 ο Μινέλι ξαναπαντρεύεται επίσης και αποκτά μια δεύτερη κόρη, με τη Λάιζα να διατηρεί ωστόσο στενές σχέσεις με τον πατέρα της καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του… Δειλά βήματα στη showbiz Στην εφηβεία της πλέον, η Μινέλι εγκαταλείπει το σχολείο και μετακομίζει στη Νέα Υόρκη για να κυνηγήσει το όνειρο της υποκριτικής, ακολουθώντας τα βήματα της ντίβας μητέρας της. Σε ηλικία 17 ετών, το 1963, αναλαμβάνει τον πρώτο της θεατρικό ρόλο σε παράσταση εκτός Μπρόντγουεϊ, στο μιούζικαλ «Best Foot Forward», λαμβάνοντας διθυραμβικές κριτικές για την ερμηνεία της. Την ίδια εποχή εμφανίζεται στη βραχύβια τηλεοπτική σειρά της μητέρας της «The Judy Garland Show», κλέβοντας τις εντυπώσεις… Λίγο αργότερα ακολουθεί τη μητέρα της και στα σόου που δίνει η περίφημη ηθοποιός στο Λονδίνο, εντυπωσιάζοντας κοινό και κριτικούς με τις φωνητικές της ικανότητες. Ο δυσκολότερος κριτής της πορείας της, η Τζούντι Γκάρλαντ, πείθεται για το ταλέντο της κόρης της. Η Μινέλι δηλώνει σχετικά στους Times της Νέας Υόρκης: «Ήταν σαν να συνειδητοποίησε η μαμά για πρώτη φορά ότι ήμουν καλή»… Η φήμη της ήταν πλέον ικανή να της εξασφαλίσει τον πρώτο πρωταγωνιστικό της ρόλο στο Μπρόντγουεϊ: παίζει στο μιούζικαλ «Flora, The Red Menace» το 1965 κερδίζοντας βραβείο Τόνι για την ερμηνεία της. Ήταν πράγματι η νεότερη ηθοποιός (19 χρονών) που κέρδιζε ως πρωταγωνίστρια το περίφημο βραβείο! Σειρά είχε κατόπιν ο κινηματογράφος, με την ίδια να πρωταγωνιστεί στη δραματική κομεντί «Charlie Bubbles» (1967), ενώ δύο χρόνια αργότερα θα αποσπάσει την πρώτη υποψηφιότητά της για Όσκαρ Α’ Γυναικείου Ρόλου για την ερμηνεία της στην ταινία «The Sterile Cuckoo» (1969).

Στα γυρίσματα της επόμενης ταινίας της όμως, στο φιλμ του Ότο Πρέμινγκερ «Tell Me That You Love Me, Junie Moon» (1969), η Μινέλι θα βιώσει την απώλεια: επιβεβαιώνοντας τους φόβους μιας ζωής, η μητέρα της πεθαίνει από υπερβολική δόση χαπιών στις 22 Ιουνίου 1969… Εκτόξευση στη δόξα Δύο χρόνια αργότερα, η Μινέλι αναλαμβάνει τον μεγαλύτερο κινηματογραφικό της ρόλο, που θα την εγκαθίδρυε μια για πάντα στις συνειδήσεις του κοινού: ενσαρκώνει την τραγουδίστρια του καμπαρέ Sally Bowles στο εμβληματικό μιούζικαλ «Cabaret» (1972)! Το πασίγνωστο φιλμ του Μπομπ Φόσι δίνει τη δυνατότητα στη νεαρή ηθοποιό να επιδείξει τις φωνητικές της δυνατότητες αλλά και την ποικιλία του υποκριτικού της ρεπερτορίου. Η ίδια είχε μάλιστα δουλέψει σε καμπαρέ στην εφηβεία της, περνώντας από αναρίθμητα νυχτερινά κέντρα σε Νέα Υόρκη, Ουάσιγκτον, Σικάγο και Λος Άντζελες. Η ερμηνεία της δεν θα μπορούσε να αφήσει την Ακαδημία Κινηματογράφου αδιάφορη, που την τίμησε με Όσκαρ Α’ Γυναικείου Ρόλου! Με τις μετοχές της στα ύψη, συνεχίζει την καριέρα της στην τηλεόραση, με το σόου της «Liza with a Z» να βραβεύεται με Έμμι το 1973! Ο κόσμος είναι πλέον στα πόδια της.

Παρά την ασύλληπτη επιτυχία, το μέλλον της στον κινηματόγραφο υπονομεύτηκε από μια σειρά εισπρακτικών και καλλιτεχνικών αποτυχιών που ακολούθησαν αμέσως μετά: πρωταγωνιστεί στα «Lucky Lady» (1975) και «A Matter of Time» (1976), έργα σκηνοθετημένα αμφότερα από τον πατέρα της, τα οποία πατώνουν. Σειρά έχει κατόπιν το μιούζικαλ «New York, New York» (1977), που παρά το γεγονός ότι της έδωσε τη δυνατότητα να δουλέψει στο πλευρό του Μάρτιν Σκορσέζε και του Ρόμπερτ Ντε Νίρο, όχι μόνο καταποντίστηκε εισπρακτικά αλλά της έφερε και ιδιαίτερα πικρόχολες κριτικές.

Η επόμενη συνεργασία της με τον γνωστό σκηνοθέτη έμελλε ωστόσο να την επαναφέρει στο ψηλότερο σκαλί του θεατρικού βάθρου: επιστρέφοντας σε γνώριμα λημέρια, στο Μπρόντγουεϊ, πρωταγωνιστεί στη θεατρική παράσταση «The Act» (1977), σε σκηνοθεσία Μάρτιν Σκορσέζε, με την ερμηνεία της να της εξασφαλίζει το δεύτερο βραβείο Τόνι! Λίγα χρόνια αργότερα, το 1981, θα επιστρέψει και πάλι στην εμπορική κινηματογραφική επιτυχία, πρωταγωνιστώντας στο πλευρό του Ντάντλεϊ Μουρ στη ρομαντική κομεντί «Arthur» (1981).

Μουσική πορεία και προσωπική ζωή Παράλληλα βέβαια με την κινηματογραφική της καριέρα, η ιδιαίτερη φωνή της Μινέλι δεν θα μπορούσε να μην απαθανατιστεί και στη δισκογραφία. Ξεκινώντας από το 1964, κυκλοφορεί μια σειρά από προσωπικά άλμπουμ, τόσο με τα κομμάτια των μιούζικαλ που πρωταγωνιστεί όσο και με νέες δημιουργίες: «Liza! Liza!» (1964), «It Amazes Me» (1965), «There Is a Time» (1966), «Liza Minelli» (1968), «Come Saturday Morning» (1970), «New Feelin’» (1970), «The Singer» (1973), «Tropical Nights» (1977) κ.ά. Η φωνή της και τα κομμάτια που μοιάζουν με τη δουλειά της Μπάρμπρα Στρέιζαντ θα της φέρουν το παρατσούκλι «μικρή αδερφή της Στρέιζαντ»!

Η μουσική της πορεία δεν εξαντλείται βέβαια στους δίσκους αυτούς, με την ίδια να κυκλοφορεί κατόπιν αναρίθμητα σινγκλ, αλλά και μπόλικες ακόμα στουντιακές δουλειές («Gently» – 1996, «Liza’s at the Palace» – 2009, «Confessions» – 2010). Η Λάιζα Μινέλι παραμένει μία από τους μόλις 12 καλλιτέχνες που έχουν βραβευτεί με Όσκαρ, Έμι, Τόνι και Γκράμι! Μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του ’80 βέβαια και η ίδια ήταν υποχρεωμένη να αντιπαρατεθεί με το πρόβλημα εθισμού της στα ναρκωτικά και το αλκοόλ: αφού απεξαρτήθηκε από τις καταχρήσεις, περιόδευσε στον κόσμο με τα τραγούδια της και επέστρεψε στο σινεμά, πρωταγωνιστώντας σε ταινίες που πολλοί έχουν λησμονήσει, όπως το «Rent-A-Cop» του 1987 και το δεύτερο μέρος του «Arthur» («Arthur 2: On the Rocks» – 1988). Το 1986 η Μινέλι χάνει τον πατέρα της από καρδιακό επεισόδιο. Παρά το πένθος, συμμετέχει στο ντοκιμαντέρ για τη ζωή του Βινσέντε Μινέλι «Minnelli on Minnelli: Liza Remembers Vincente» της επόμενης χρονιάς, για το οποίο λαμβάνει άλλη μια υποψηφιότητα Έμι. Σειρά είχε κατόπιν η μνημειώδης συνεργασία της με τον Φρανκ Σινάτρα και τον Σάμι Ντέιβις Τζ. στην παγκόσμια τουρνέ «The Ultimate Event». Η υποκριτική της καριέρα αναβίωσε στα κατοπινά αυτά χρόνια, με τις κωμικές γκεστ εμφανίσεις της στο «Arrested Development» του 2004 και 2005 και τον ρόλο της στο «Sex and the City 2» (2010).

Η Μινέλι εμφανίζεται σήμερα κυρίως ζωντανά, δίνοντας πολυάριθμες συναυλίες κάθε χρόνο στις τέσσερις γωνιές του πλανήτη. Όσο για την προσωπική της ζωή, η ίδια αποδείχθηκε σχετικά άτυχη στον έρωτα, καθώς παντρεύτηκε και χώρισε 4 φορές. Παράλληλα, στα διάσημα ειδύλλιά της περιλαμβάνονται ο ηθοποιός Πίτερ Σέλερς και ο σκηνοθέτης και συνεργάτης της Μάρτιν Σκορσέζε. Η Λάιζα Μινέλι, πέρα από τις συναυλίες που δίνει, εμφανίζεται πλέον (2013) στην τέταρτη σεζόν της σειράς «Arrested Development», ενώ μοιράζει τον χρόνο της μεταξύ μουσικής και φιλανθρωπίας, με το ανθρωπιστικό της έργο να θεωρείται σημαντικό… Δείτε όλα τα πρόσωπα που φιλοξενούνται στη στήλη «Πορτραίτα» του newsbeast.gr