Η τενίστρια-σύμβολο Μαρτίνα Ναβρατίλοβα

Η αθλήτρια που άφησε το στίγμα της στο τένις όσο καμιά!

18·04·2013 13:10 5 σχόλια

Η τενίστρια που κατέκτησε 18 τίτλους Grand Slam, 31 τίτλους στο διπλό γυναικών (ρεκόρ όλων των εποχών), έφτασε στον τελικό του Wimbledon 12 φορές (με τις 9 από αυτές να είναι συνεχόμενες, από το 1982-1990!) και το πήρε τις 9 από αυτές (επίσης παγκόσμιο ρεκόρ), δεν χρειάζεται φυσικά συστάσεις!

Τα αξεπέραστα ρεκόρ της δεν εξαντλούνται βέβαια εδώ, καθώς μιλάμε για την αθλήτρια που κατέκτησε τους περισσότερους τίτλους στο μονό (167) και το διπλό γυναικών (177), την ώρα που κατέχει και το ρεκόρ για τις περισσότερες συνεχόμενες νίκες (74 συναπτά ματς).

Για να απαριθμήσουμε αναλυτικά τις κορυφαίες επιδόσεις της θα χρειαζόμασταν ξεχωριστό άρθρο, θα περιοριστούμε λοιπόν να αναφέρουμε ένα τελευταίο ρεκόρ: η Ναβρατίβολα είναι ο μόνος τενίστας, και των δύο φύλων, που κατέκτησε 8 διαφορετικά πρωταθλήματα τουλάχιστον 7 φορές!

Με βάση τις απόκοσμες αυτές επιδόσεις, ο Billie Jean King, παλιός Νο 1 στον κόσμο τενίστας, θα τη χαρακτηρίσει το 2006 ως τη μεγαλύτερη τενίστρια που έζησε ποτέ…

Ας δούμε λοιπόν τα αθλητικά επιτεύγματα της γυναίκας που κυριάρχησε στα τερέν από τα τέλη της δεκαετίας του ’70 μέχρι και τις αρχές του ’80, για να γίνει μετά συγγραφέας και ακτιβίστρια για τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων…

Πρώτα χρόνια

Η Μαρτίνα Ναβρατίλοβα γεννιέται ως Μαρτίνα Σουμπέρτοβα στις 18 Οκτωβρίου 1956 στην Πράγα της τότε Τσεχοσλοβακίας (σημερινής Τσεχίας). Οι γονείς της παίρνουν διαζύγιο όταν η Μαρτίνα ήταν 3 ετών, με την ίδια και τη μητέρα της να μετακομίζουν από το χειμερινό θέρετρο όπου ζούσε η οικογένεια σε προάστιο της Πράγας.

Η Μαρτίνα δεν θα έρθει ποτέ κοντά στον πατέρα της, Μίροσλαβ Σούμπερτ, έναν ιδιαίτερο άνθρωπο που έπασχε από χρόνια κατάθλιψη και θα αυτοκτονούσε αργότερα, όταν ναυάγησε και ο δεύτερος γάμος του. Το 1962, η μητέρα της ξαναπαντρεύεται, με το όνομα του νέου της συζύγου να είναι Μίροσλαβ Ναβρατίλ, απ’ όπου προήλθε και το επίθετο με το οποίο θα έμενε γνωστή η Μαρτίνα. Η μικρή και ο πατριός της τα πάνε ιδιαίτερα καλά, με τον Μίροσλαβ να γίνεται μάλιστα ο πρώτος προπονητής της στο τένις.

Το άθλημα έρεε αναμφίβολα στο αίμα της, με τη γιαγιά της να είναι επίσης διεθνούς φήμης τενίστρια, η οποία ταλαιπωρούσε μάλιστα την περίφημη Βέρα Σούκοβα, φιναλίστ του Wimbledon το 1962, στις συναρπαστικές μάχες τους στο εθνικό πρωτάθλημα της Τσεχοσλοβακίας. Το κληρονομημένο λοιπόν ταλέντο της Μαρτίνα θα κάνει από νωρίς την εμφάνισή του, με το 4χρονο κοριτσάκι να παίζει με μπαλάκια του τένις και να τα στέλνει με ακρίβεια στον τσιμεντένιο τοίχο της αυλής του σπιτιού της.

Μέχρι τα 7 της, η Μαρτίνα έπαιζε πλέον τένις σε καθημερινή βάση, δουλεύοντας την τεχνική της με τον πατριό της, με τους δυο τους να περνούν μπόλικες ώρες την ημέρα στο τερέν. Το «ένστικτό» της στο τένις θα συνδυαστεί με το πάθος για αυτο-βελτίωση, με τον συνδυασμό να είναι εκρηκτικός!

Σε ηλικία 9 ετών, η Ναβρατίλοβα θα ξεκινήσει τα μαθήματα με τον τσέχο πρωταθλητή του τένις George Parma, ο οποίος θα ραφινάρει το στιλ της ακόμα περισσότερο. Μέχρι τα 15 της, η Μαρτίνα ήταν άριστη αθλήτρια, γεγονός που μεταφράστηκε στον πρώτο της τίτλο: κατακτά το εθνικό πρωτάθλημα! Το 1973, σε ηλικία 16 ετών, στρέφεται πλέον επαγγελματικά στο τένις, ενώ δύο χρόνια αργότερα θα αρχίσει να διαγωνίζεται στις ΗΠΑ…

Επιτυχία και πάλι επιτυχία

Η Μαρτίνα ήξερε ότι το να παραμείνει στη χώρα της θα περιόριζε δραστικά τις ελπίδες της για επαγγελματική καριέρα. Με την Τσεχοσλοβακία κάτω από σοβιετικό έλεγχο, η δυνατότητά της για συμμετοχή στο διεθνές στερέωμα του σπορ περιοριζόταν δραματικά. Το 1975 λοιπόν, η 18χρονη Ναβρατίλοβα αυτομολεί στις ΗΠΑ, κατά τη διάρκεια του τουρνουά U.S. Open.

Η απόφασή της δεν ήταν βέβαια εύκολη: σήμαινε ότι θα έπρεπε να κόψει κάθε δεσμό με την οικογένεια και τους οικείους της, με τη δυνατότητα επιστροφής της να λογίζεται αδύνατη (η Ναβρατίλοβα πήρε την αμερικανική υπηκοότητα το 1981, ενώ τον Ιανουάριο του 2008 θα της δοθεί πίσω και η τσεχική υπηκοότητα). Για την καριέρα της όμως τα πράγματα θα αποδεικνύονταν καθοριστικά, εκτοξεύοντάς τη σε δυσθεώρητα επίπεδα!

Το 1978, κατακτά το πρώτο Grand Slam της στο Wimbledon, εξαφανίζοντας από τα τερέν την αντίπαλό της, Chris Evert. Τα θεμέλια της απόλυτης επικράτησής της είχαν μόλις τεθεί.

Την επόμενη χρονιά θα υπερασπιστεί τον τίτλο της στο Wimbledon, υποτάσσοντας για άλλη μια φορά την Evert στον τελικό, για να συνεχίσει με το τρίτο της Grand Slam το 1981, στο Open της Αυστραλίας. Μέχρι τις αρχές του ’80, η Ναβρατίλοβα ήταν ο απόλυτος κυρίαρχος στο γυναικείο τένις.

Το 1982, η Ναβρατίλοβα στρογγυλοκάθεται στον θρόνο και του Wimbledon και του γαλλικού Open, για να σημειώσει κατόπιν μια σχεδόν εξωγήινη επίδοση: από το 1982 ως το 1984 χάνει σε μόλις 6 ματς!

Τι σήμαινε αυτό για την καριέρα της; Μέχρι το 1994, όταν και αποσύρθηκε από το μονό (συνέχισε ωστόσο να αγωνίζεται στο διπλό γυναικείο), η Μαρτίνα Ναβρατίλοβα μετρούσε 18 τίτλους Grand Slam στο μονό, 31 τίτλους Grand Slam στο διπλό και 10 ακόμα Grand Slam στο μεικτό διπλό. Οι μεγαλύτερες επιτυχίες της σημειώθηκαν στο Wimbledon, έχοντας στοιχειώσει μια για πάντα τον θεσμό με τα τρομερά της κατορθώματα: 12 τελικοί στο μονό, από τους οποίους κατακτά τους 9, με τον θρίαμβο να μην έχει όμοιό του στην ιστορία του τένις.

Το 2003, κατακτά το πρωτάθλημα μεικτού διπλού πάλι στο Wimbledon, ενώ τρία χρόνια αργότερα επαναλαμβάνει τον άθλο στο αμερικανικό Open. Το 2000, το όνομά της περιλαμβάνεται στο παγκόσμιο Hall Of Fame του τένις…

Πρωτεργάτρια των δικαιωμάτων των ομοφυλοφίλων

Η εκπληκτική της φήμη ως τενίστρια και ο τρόπος που την υποδεχόταν το παγκόσμιο κοινό θα έκαναν προοδευτικά τη Ναβρατίλοβα να μιλήσει ανοιχτά για τον σεξουαλικό της προσανατολισμό: «Δεν πίστεψα ποτέ ότι υπάρχει κάτι περίεργο με το να είσαι ομοφυλόφιλος», θα γράψει στην αυτοβιογραφία της το 1985 («The Lives and Times of Martina Navratilova»).

Αυτό θα την έκανε αυτομάτως παγκόσμιο σύμβολο του gay κινήματος, με την ίδια να προωθεί έκτοτε σταθερά τις θέσεις για κοινωνική ισότητα και ίσα δικαιώματα για τους ομοφυλόφιλους του πλανήτη. Η πρώτη δημόσια παραδοχή της μάλιστα για τον ομοφυλόφιλο σεξουαλικό προσανατολισμό της έλαβε χώρα το 1981, λίγο αφότου πήρε την αμερικανική υπηκοότητα.

Τα τελευταία χρόνια έχει επεκτείνει την ακτιβιστική της δράση και σε άλλους τομείς, όπως η κακοποίηση των ζώων και τα μη προνομιούχα παιδιά…

Κατοπινά χρόνια

Μετά την αυτοβιογραφία της το 1985, και έχοντας ήδη υπογράψει τη συγγραφή εγχειριδίου οδηγιών για το τένις το 1982 (από κοινού με τη Mary Carillo), η Ναβρατίλοβα θα δοκιμάσει τις δυνάμεις της στη μυθιστορία, ολοκληρώνοντας και εκδίδοντας τρεις νουβέλες μυστηρίου! Τελευταία συγγραφική προσπάθεια, ένα βιβλίο για άσκηση και υγιεινό τρόπο ζωής, που κυκλοφόρησε το 2006.

Τον Απρίλιο του 2010, η Ναβρατίλοβα αποκάλυψε ότι έπασχε από καρκίνο του μαστού. Έξι μήνες θεραπείας ωστόσο μετά, απαλλάχθηκε από τη νόσο και είναι πλέον υγιής.

Παρά την επίσημη απόσυρσή της από τα τερέν, η Ναβρατίλοβα δεν έχει φύγει ποτέ από τη δημόσια συζήτηση, συνεχίζοντας να απασχολεί το παγκόσμιο κοινό με τις δράσεις της. Τον Μάρτιο του 2012, έκανε το ντεμπούτο της στο αμερικανικό ριάλιτι «Dancing with the Stars», προκαλώντας ευχάριστη έκπληξη στον κόσμο με τις χορευτικές της ικανότητες.

Και βέβαια είναι και το τένις, το οποίο δεν λέει να εγκαταλείψει! Η Ναβρατίλοβα συνεχίζει να συμμετέχει ενεργά σε αθλητικές διοργανώσεις, την ίδια στιγμή που διαγωνίζεται πλέον στο τρίαθλο. Ταυτόχρονα, λειτουργεί ως -ιδανικός- πρεσβευτής της Αμερικανικής Ένωσης των Συνταξιούχων.