Ο θρύλος της πυρόσβεσης, Ρεντ Αντέρ, που έδωσε μάχη με περίπου 2.000 φωτιές!

Με το επιδεικτικό του όνομα, τη φανταχτερή κατακόκκινη στολή και τη ζώνη του γεμάτη με τα έξυπνα γκατζετάκια δικής του έμπνευσης, ο Ρεντ Αντέρ ήταν ό,τι πιο κοντά διέθετε άλλοτε η ανθρωπότητα σε υπερήρωα. Ως ο αδιαφιλονίκητος βασιλιάς της παγκόσμιας πυροσβεστικής υπηρεσίας, ιδιαίτερα αν μιλάμε για φωτιές πετρελαιοπηγών, ο αμερικανός πυροσβέστης βρέθηκε με το ιδιωτικό του σώμα παντού στην υφήλιο σώζοντας την οικουμένη για μισό και πλέον αιώνα από την περιβαλλοντική καταστροφή. Όταν οι πετρελαιοπηγές λαμπάδιαζαν ξαφνικά, το όνομα του Ρεντ Αντέρ ήταν αυτό που ερχόταν πρώτο στο μυαλό όλων, καθώς ήταν ο μεγάλος υπερασπιστής των ανθρώπων από τις φονικές γλώσσες της πυρκαγιάς. Στην πλούσια σε δράση καριέρα του πολέμησε με κάπου 2.000 πύρινες κολάσεις, μια σπουδαία μάχη δηλαδή που θα τον ενθρόνιζε στη θέση του σύγχρονου υπερήρωα, αν και ο Αντέρ δεν έκρυβε ποτέ την ταυτότητά του. Μάλλον το αντίθετο! Ο «Κόκκινος» Αντέρ αγάπησε εξίσου τη θανάσιμη θερμότητα της φλόγας και τα εκτυφλωτικά φώτα των προβολέων, βάζοντας περαιτέρω τον πλούτο που του εξασφάλισαν τα υπεράνθρωπα κατορθώματά του στην υπηρεσία της ανθρωπότητας. Ο κολοφώνας της ακμής του συνέπεσε με τη μεταπολεμική υστερία με το πετρέλαιο και την εξόρυξή του, καθώς ο κόσμος προσπαθούσε να απαλλαγεί από τα αιματοβαμμένα χρονικά του Β’ Παγκόσμιου και να ξαναχτίσει τη Δύση με φτηνό πετρέλαιο, όταν και έγινε ο κύριος υπερασπιστής της πετρελαιοβιομηχανίας στα μήκη και τα πλάτη της Γης. Από τη διαβόητη πυρκαγιά στη Σαχάρα που έκαιγε έξι ολόκληρους μήνες το 1962 («Devil’s Cigarette Lighter») και τη φονική πλατφόρμα εξόρυξης Piper Alpha στη Βόρεια Θάλασσα το 1988 μέχρι και τις εκατοντάδες πετρελαιοπηγές του Κουβέιτ που καίγονταν στον Πόλεμο του Κόλπου, ο Αντέρ ήταν πάντα συνεπής στα ραντεβού του με την Ιστορία, ανακουφίζοντας την πλάση με την απλή παρουσία του και μόνο. Αλλά και τους συνήθεις θριάμβους του. Όταν ο Τζον Γουέιν είπε να τον ενσαρκώσει στο φιλμ «Hellfighter» το 1968, ο Ρεντ Αντέρ ήταν ήδη θρύλος και μια περσόνα μεγαλύτερη και από τη ζωή την ίδια, καθώς η απαράμιλλη τόλμη και η μοναδική δημιουργικότητά του δεν ήταν κινηματογραφικό σενάριο αλλά απτή πραγματικότητα. Μια πραγματικότητα που έσωζε ανθρώπους και Φύση…

Πρώτα χρόνια

Ο Πολ Νιλ «Ρεντ» Αντέρ γεννιέται στις 18 Ιουνίου 1915 στην αναδυόμενη τότε πρωτεύουσα του αμερικανικού πετρελαίου, το Χιούστον του Τέξας, ως γιος ενός φτωχού ιρλανδού σιδηρουργού. Ο ίδιος θυμόταν πάντα το δέος που προκάλεσε στα εξάχρονα μάτια του η πρώτη φωτιά πετρελαιοπηγής που έβλεπε ποτέ, μαγεύοντάς τον λες μια για πάντα. Στο σχολείο διαβεβαίωνε μάλιστα τους συμμαθητές του ότι μια μέρα θα έσβηνε φωτιές με το δικό του όχημα, ένα «φορτηγό στο μέγεθος ενός σπιτιού» που θα μπορούσε να μεταφέρει απίστευτες ποσότητες νερού στις εστίες της πυρκαγιάς. Το σχολείο δεν θα το τέλειωνε βέβαια, καθώς μέσα στην καταραμένη φτώχεια πρέπει να βγει να δουλέψει και να συμβάλει στο πενιχρό οικογενειακό εισόδημα. Αφού περάσει από μπόλικες δουλειές, θα βρει τελικά τη θέση του στην αναπτυσσόμενη πετρελαιοβιομηχανία του Τέξας το 1938, αν και για τον ίδιο η δουλειά δεν τέλειωνε στο εργατικό ωράριο. Τα απογεύματα τα περνούσε προσπαθώντας να βελτιώσει τα συστήματα εξόρυξης αλλά και τα μέσα ασφαλείας, καθώς παραήταν επικίνδυνο το επάγγελμα στα πρώιμα εκείνα πετρελαϊκά χρόνια. Εκεί θα παλέψει για πρώτη φορά με τη λαίλαπα και θα καπνιστεί το πρόσωπό του. Την ώρα που οι συνάδελφοί του κατατρομοκρατούνταν από τις πυρκαγιές που ξεσπούσαν ξαφνικά, ο Αντέρ ανέπτυσσε καινοτόμα σύστημα πυρόσβεσης και πυρασφάλειας! Και βέβαια αποκτούσε προοδευτικά την παροιμιώδη «ανοσία» του στον πύρινο φόβο, σαν πραγματικός ήρωας δηλαδή. Η περιβόητη ικανότητά του να μη φοβάται τον κίνδυνο θα σφυρηλατηθεί ακόμα περισσότερο στα χρόνια του Β’ Παγκοσμίου, όταν θα βρεθεί στα χαρακώματα ως μέλος μιας ελίτ ομάδας πυροτεχνουργών. Επιστρέφοντας στο Χιούστον από την Ιαπωνία στα τέλη του πολέμου, ήξερε πια ότι θέλει να γίνει πυροσβέστης πλήρους απασχόλησης. Και μάλιστα πυροσβέστης πετρελαιοπηγών! Κι έτσι πιάνει δουλειά στην εταιρία του ίδιου του Μάιρον Κίνλεϊ, του δημιουργού λίγο πολύ της βιομηχανίας ελέγχου και πυρόσβεσης εκρήξεων, ο οποίος αναγνώρισε αμέσως τόσο τα ταλέντα του μαθητευόμενου πυροσβέστη όσο και τη δημιουργική του διάνοια στο σκάρωμα συστημάτων πυρόσβεσης. Ο Αντέρ θα παραμείνει στη φίρμα του Κίνλεϊ μέχρι το 1959, όταν έχοντας αποκομίσει πολύτιμη εμπειρία τόσο στην κατάσβεση όσο και τη μηχανική, θα επιδοθεί στη δική του περιπέτεια με τις πύρινες γλώσσες ιδρύοντας την κλασική για μισό αιώνα Red Adair Co…

Ο πυροσβέστης-θρύλος

Ήδη από την πρώτη στιγμή, ο Αντέρ δίνει πρωτόγνωρη έμφαση στην ασφάλεια των πυροσβεστών του, καμαρώνοντας για το ρεκόρ των μηδενικών σοβαρών τραυματισμών τόσο για τον ίδιο όσο και τους υπαλλήλους του. Αν και ο δικός του ορισμός για το τι συνιστά σοβαρό ατύχημα δεν ήταν μάλλον ο τρέχοντας: «Μια φορά κόπηκα στα δυο και κάνα δυο φορές ακόμα ανατινάχθηκα, αλλά τίποτα το μόνιμο», δήλωσε σε παλιότερη συνέντευξή του. Τα δάχτυλα που έχασε προφανώς ήταν αμελητέα απώλεια για τον ίδιο! «Οι άνθρωποι με αποκαλούν παράτολμο επειδή δεν καταλαβαίνουν», εξομολογήθηκε στον βιογράφο του, «ο παράτολμος είναι απρόσεκτος και ριψοκίνδυνος, ενώ εγώ όχι. Ο Διάβολος κρύβεται εκεί κάτω και εγώ έχω δει τι μπορεί να κάνει, γι’ αυτό και δεν τον προκαλώ καθόλου». Η πρώτη του πολύ μεγάλη επιτυχία θα έρθει το 1962, όταν η ομάδα του αποβιβάστηκε στην Αλγερία για να κάνει το ακατόρθωτο: να σβήσει μια φωτιά σε εστία φυσικού αερίου που μαινόταν ανεξέλεγκτη για έξι μήνες! Το «Devil’s Cigarette Lighter», όπως είπαν την πύρινη στήλη των 140 μέτρων(!), του χάρισε ζηλευτή παγκόσμια φήμη και ο άθλος του μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο το 1968 με το «Hellfighters», στο οποίο τον ενσάρκωνε ο Τζον Γουέιν.

Ο Ρεντ συνέχισε την απίστευτη σε έκταση και θάρρος καριέρα του σβήνοντας περισσότερες από 2.000 φωτιές στα πέρατα της οικουμένης, αναλαμβάνοντας δουλειές που καμιά εταιρία δεν ήθελε καν να ακούσει. Ηχηροί άθλοι του ήταν η φωτιά που έσβησε σε πλατφόρμα εξόρυξης πετρελαίου στα ανοιχτά της αυστραλέζικης Βικτόρια τον Δεκέμβριο του 1968 (άλλη μια λογιζόμενη ως αδύνατη δουλειά) και η αντίστοιχη πύρινη κόλαση σε πετρελαιοπηγή της Λουιζιάνα το 1970. Το 1979 θα μετρήσει άλλη μια λαμπρή επιτυχία, δαμάζοντας τις φλόγες σε πετρελαιοπηγή του Κόλπου του Μεξικού και μια δεκαετία αργότερα (1988) θα καταφέρει να θέσει υπό έλεγχο την τραγωδία του Piper Alpha στη Βόρεια Θάλασσα.

Μαέστρος στις φωτιές πετρελαιοπηγών τόσο στην ξηρά όσο και το νερό και μοναδικός στην κατηγορία του, ο 75ρονος Αντέρ επιστρατεύτηκε ξανά το 1991, από την αμερικανική κυβέρνηση αυτή τη φορά, για να σβήσει τις φωτιές που είχαν βάλει τα ιρακινά στρατεύματα αποχωρώντας από το Κουβέιτ κατά τον Περσικό Πόλεμο. Ο Ρεντ κράτησε τον μεγαλύτερο άθλο του για το τέλος, καθώς η κολοσσιαία συνεισφορά του στην κατάσβεση των 700 καιόμενων πετρελαιοπηγών (από τις 1.000 της χώρας) λογίστηκε ανυπολόγιστης αξίας. Παρά το γεγονός ότι σύμφωνα με τις εκτιμήσεις έπρεπε να περάσουν χρόνια για να τεθούν οι πύρινες γλώσσες υπό έλεγχο, ο Ρεντ Αντέρ κατάφερε για άλλη μια φορά το αδιανόητο: η ομάδα του έσβησε τις φωτιές από τις 117 παραγωγικότερες πετρελαιοπηγές της χώρας -και βοήθησε με την τεχνογνωσία άλλες φίρμες στο δικό τους έργο- σε μόλις 8 μήνες!

Ο Αντέρ λειτούργησε επίσης ως σύμβουλος του προέδρου Μπους και των επιτελών του στην τιτάνια αυτή προσπάθεια, περικόπτοντας μήνες (ή και χρόνια) πυροσβεστικού αγώνα με τις πολύτιμες γνώσεις του…

Τελευταία χρόνια

Μετά την τεράστια αυτή επιτυχία του, αποσύρθηκε το 1994 από την ενεργό δράση ως μυθικών πια διαστάσεων πυροσβέστης και ζάμπλουτος φυσικά. Ο κατακόκκινος στόλος του από πολυτελέστατα αυτοκίνητα και σκάφη το αποδείκνυε αυτό με τον καλύτερο τρόπο. Ο Ρεντ πούλησε την πασίγνωστη φίρμα του και συμβούλευσε μάλιστα τους τρεις κορυφαίους πυροσβέστες του και παντοτινούς του συνεργάτες να φτιάξουν τη δική τους εταιρία, όπως και έγινε τελικά (η IWC είναι σήμερα μια από τις μεγαλύτερες φίρμες πυρόσβεσης πετρελαιοπηγών).

Ο «Κόκκινος» Αντέρ άφησε την τελευταία του πνοή στις 7 Αυγούστου 2004, στα 89 του πια, έχοντας δίπλα του τη σύζυγο και τα δυο του παιδιά. Δεν ήταν απλά ο πιο θαρραλέος πυροσβέστης που είχε περάσει από τη Γη, αλλά και ένας άνθρωπος που άφησε τεράστια παρακαταθήκη στην πυρόσβεση μέσω των τόσων τεχνολογικών καινοτομιών και εφευρέσεών του. Το ημι-βυθιζόμενο πυροσβεστικό του σκάφος για κατάσβεση σε πλατφόρμες εξόρυξης στη θάλασσα ήταν το πρώτο ποτέ της κατηγορίας του και ένα μόνο από τα τόσα πυροσβεστικά οχήματα στεριάς και νερού που κατασκεύασε, πάντα σε δικά του σχέδια. Αν και η πλέον διαχρονική του εφεύρεση στον τομέα της πυρόσβεσης ήρθε πολύ πρώιμα στη ζωή του, ήδη από το 1941, όταν προσάρμοσε σε μια μπουλντόζα έναν μακρύ υδραυλικό βραχίονα δίνοντας στη μάχη με τις φλόγες ένα παντοδύναμο μηχανικό χέρι. Όλες οι σύγχρονες τεχνικές πυρόσβεσης πετρελαιοπηγών (και όχι μόνο) φέρουν με κάποιον τρόπο τη σφραγίδα του Αντέρ. Και βέβαια παρά τον στόμφο και την εξόφθαλμη αλαζονεία του, ο Αντέρ είχε πάντα και μια τρυφερή πλευρά, δίνοντας πραγματικά τεράστια ποσά μέσω του ομώνυμου ιδρύματός του σε φιλανθρωπικούς σκοπούς, κυρίως όσους είχαν να κάνουν με την υγεία των παιδιών… Δείτε όλα τα πρόσωπα που φιλοξενούνται στη στήλη «Πορτραίτα» του newsbeast.gr