Συνέχεια δόθηκε σήμερα στην αντιπαράθεση του Κυριάκου Μητσοτάκη και του Αλέξη Μητρόπουλου για το θέμα των μονιμοποιήσεων στο δήμο Δραπετσώνας – Κερατσινίου. Ο υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης καταλόγισε στον βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ ότι επικαλείται «μισή αλήθεια, η οποία είναι χειρότερη από ολόκληρο ψέμα», ενώ ο κ. Μητρόπουλος ανέφερε ότι ο κ. Μητσοτάκης επιχείρησε να διαστρεβλώσει την θέση του για τους συμβασιούχους.

Σύμφωνα με το πόρισμα του ΑΣΕΠ, που είχε καταθέσει στη Βουλή ο κ. Μητσοτάκης, ο κ. Μητρόπουλος είχε γνωμοδοτήσει – μετά από ερώτημα του τότε δημοτικού συμβουλίου – πως ουδείς εκ των συμβασιούχων πληρούσε τις προϋποθέσεις του νόμου για μονιμοποίηση.

Σήμερα ο κ. Μητρόπουλος πήρε τον λόγο για να πει ότι χθες ο υπουργός επιχείρησε να τον φέρει σε αντίφαση με τη δική μου στάση, διότι όντως το 2005 ήταν κατ’ αντίθεση με γνωμοδότηση του Νομικού Συμβούλου του Υπουργείου Εσωτερικών τότε. «Ενώ εγώ ήμουν αυστηρός στην τήρηση των προϋποθέσεων, ο κ. Παυλόπουλος ήταν αντίθετος και είχε δεχθεί τότε -και σωστά μετά- τη γνωμοδότηση του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, που δεχόταν και ελλιπή ακόμα προσόντα, εφόσον τέτοια δεν αξιώθηκαν οι συμβασιούχοι ούτε από τις προκηρύξεις των θέσεων ορισμένου χρόνου ούτε από τις συμβάσεις που στη συνέχεια καταρτίστηκαν» ανέφερε συγκεκριμένα ο εισηγητής του ΣΥΡΙΖΑ.

Απαντώντας ο κ. Μητσοτάκης είπε προς τον κ. Μητρόπουλο πως αυτό που καταγράφεται στην πορισματική έκθεση του ΑΣΕΠ (και το οποίο δεν ανέγνωσε χθες στην Ολομέλεια) ήταν τελείως διαφορετικό από αυτό που ο εισηγητής του ΣΥΡΙΖΑ λέει σήμερα. «Λέγατε τότε ότι εργαζόμενοι προγραμμάτων κατάρτισης ή άλλων ευρωπαϊκών προγραμμάτων δεν μονιμοποιούνται», ανέφερε ο υπουργός, συνεχίζοντας: «Γνωματεύσατε σωστά επιστημονικά ότι οι συμμετέχοντες στα ευρωπαϊκά προγράμματα δεν θεωρείται ότι καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες και ως εκ τούτου δεν μονιμοποιούνται. Κατά συνέπεια το δημοτικό συμβούλιο που προέβη σε μονιμοποιήσεις τέτοιων υπαλλήλων γνώριζε, όπως γνώριζαν οι ίδιοι οι υπάλληλοι, ότι δεν πληρούσαν τις τυπικές προϋποθέσεις, δεν κάλυπταν δηλαδή πάγιες και διαρκείς ανάγκες, που ήταν η ουσία του θέματος που ήρθε να θεραπεύσει το ΠΔ με τους κανόνες που επέβαλλε».