Πρόωρη προσφυγή στις κάλπες στα μέσα Μαρτίου, αμέσως μετά την έναρξη των διαδικασιών για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας και με πιθανή ημερομηνία τις 22 του μήνα, δείχνουν οι πολιτικοί συσχετισμοί που διαμορφώνονται τόσο εντός όσο και εκτός Βουλής.
Από τη μία μετά και την επικύρωση της άρνησης της ΔΗΜΑΡ να παράσχει ψήφο εμπιστοσύνης στον κυβερνητικό συνασπισμό, κάτι το οποίο θα πράξει και ο αποχωρήσας Σπύρος Λυκούδης, όπως ο ίδιος γνωστοποίησε, το Μαξίμου βλέπει τον μεσοπρόθεσμο στόχο των 180 βουλευτών να απομακρύνεται σημαντικά.
Εκτός της Δημοκρατικής Αριστεράς και του ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ, Ανεξάρτητοι Έλληνες και Χρυσή Αυγή δεν θα παρέχουν ψήφο εμπιστοσύνης και θεωρείται πολύ δύσκολο να αλλάξουν στάση για το ζήτημα της προεδρικής εκλογής. Στους 154 βουλευτές του κυβερνητικού συνασπισμού απομένει μόνο η δεξαμενή των Ανεξάρτητων Δημοκρατικών Βουλευτών, οι οποίοι ωστόσο ακόμα και αν προσαθροιστούν με την κυβερνητική πλειοψηφία, τα «κουκιά» δεν βγαίνουν. Ειδικά εάν λάβει κανείς υπόψη του τη στάση που έχουν ανακοινώσει ότι θα τηρήσουν πολλοί εκ αυτών. Η στροφή Παραστατίδη, που χθες ανακοίνωσε ότι δεν θα δώσει ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση, επιχειρώντας να ανοίξει δίαυλο επικοινωνίας με το ΣΥΡΙΖΑ, η ανεξάρτητη πλέον Ραχήλ Μακρή που απέκλεισε τόσο την ψήφο εμπιστοσύνης, όσο και την υπερψήφιση της κυβερνητικής πρότασης για Πρόεδρο της Δημοκρατίας, δείχνουν ότι ακόμα και η δεξαμενή των ανεξάρτητων βουλευτών συρρικνώνεται ακόμη περισσότερο.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα ωστόσο που αντιμετωπίζει το Μέγαρο Μαξίμου προέρχεται εκ των έσω και ακούει στο όνομα του ΠΑΣΟΚ. Οι φυγόκεντρες δυνάμεις και ο ανοιχτός πόλεμος στο πρόσωπο του Ευάγγελου Βενιζέλου καθιστούν τις ισορροπίες του κυβερνητικού συνασπισμού πολύ εύθραυστες.
Μετά και τη χθεσινή συνεδρίαση της ΚΟ της Χαριλάου Τρικούπη, όπου παίχτηκε η τρίτη πράξη της εμφύλιας σύρραξης με εκατέρωθεν βολές και τους παπανδρεϊκούς να ετοιμάζουν κατά πολλούς ηρωϊκή έξοδο, το ΠΑΣΟΚ δείχνει να είναι εν δυνάμει σκανδάλη που θα πυροδοτήσει τη βόμβα στη θεμέλια του κυβερνητικού συνασπισμού. Το σενάριο αυτό ενισχύεται από τις περιοδείες που ξεκινά ο Γιώργος Παπανδρέου στην ελληνική επικράτεια, στέλνοντας ένα σαφές μήνυμα προεκλογικής ετοιμότητας.
Από την άλλη βέβαια, δεδομένης της εκρηκτικής κατάστασης στο εσωτερικό του κόμματος και της εκλογικής καταβαράθρωσης και ο ίδιος ο Ευάγγελος Βενιζέλος επιχειρεί μέσω της Δημοκρατικής Προοδευτικής Παράταξης που βρίσκεται στα σπάργανα και αναμένεται να έχει τα αποκαλυπτήρια στο συνέδριο του κόμματος, επιχειρεί σταδιακή και προσεκτική απεμπλοκή, βάλλοντας όλο και συχνότερα κατά του πρωθυπουργού και των χειρισμών του Μαξίμου.
Ενδεικτικό πάντως είναι το γεγονός ότι όλο και περισσότεροι βουλευτές και υπουργοί έχουν σταματήσει να «ξορκίζουν» τις εκλογές, κάνοντας ανοιχτά λόγο για ένα «πιθανό σενάριο». Τελευταίος, το πρωί της Πέμπτης ο Λεωνίδας Γρηγοράκος, ο οποίος σημείωσε ότι «βρισκόμαστε προ των πυλών των εκλογών».
Αστάθμητος παράγοντας στο νεφελώδες πολιτικό τοπίο είναι ωστόσο οι εξελίξεις στο μέτωπο της οικονομίας. Η κυβέρνηση έχοντας ολοκληρώσει τον πρώτο κύκλο επαφών για την Πέμπτη αξιολόγηση με πολλούς αστερίσκους, πηγαίνει στις ΗΠΑ για να συναντηθεί με την Κριστίν Λαγκάρντ με βασικό μενού τα «κόκκινα δάνεια», τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους και εν αναμονή των αποτελεσμάτων των stress tests των ελληνικών τραπεζών. Τυχόν θετικές εξελίξεις από το μέτωπο της οικονομίας θα λειτουργήσουν προς όφελος του κυβερνητικού συνασπισμού, που σύμφωνα με πληροφορίες θα εξετάσει το ενδεχόμενο πρόωρης προσφυγής στις κάλπες για να αποκομίσει τα μέγιστα εκλογικά οφέλη εκμεταλλευόμενο το «μομέντουμ» και αμβλύνοντας όσο το δυνατόν περισσότερο τη διαφορά με το ΣΥΡΙΖΑ.
