Επίθεση από τη Χρυσή Αυγή καταγγέλλει ότι δέχτηκε κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου ο υποψήφιος αντιπεριφερειάρχης Χαλκιδικής με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, Ρηγόπουλος Φραγκίσκος.

Στην ανακοίνωση που εξέδωσε, ο κ. Ρηγόπουλος εξηγεί πώς δέχτηκε απειλές τόσο ο ίδιος, όσο και η οικογένεια του. Ωστόσο, όπως σημειώνει, επέλεγε να μην καταγγείλει την υπόθεση όσο έτρεχε η προεκλογική περίοδος, ώστε «να μη θεωρηθεί ως ψηφοθηρική προσπάθεια».

Τέλος, ο κ. Ρηγόπουλος καλεί τον κόσμο της Χαλκιδικής «να αποφασίσει αν θέλει τέτοια γεγονότα να συμβαίνουν έξω από τα σπίτια τους, δίπλα στα παιδιά τους».

«Η Νίκαια δεν είναι τόσο μακριά από μας τελικά. Σήμερα γροθιές, αύριο μαχαίρι. Θα περιμένουμε κηδείες, θα περιμένουμε να έχουμε Χαλκιδικιώτη Φύσσα ή θα τους κόψουμε τον αέρα μία και καλή;» καταλήγει η ανακοίνωση.

Διαβάστε την πλήρη δήλωση…

«Εδώ και κάποια χρόνια έχω επιλέξει να εγκατασταθώ μόνιμα στον Πολύγυρο. Από την πρώτη στιγμή που ήρθα, δεν έκρυψα ποιος είμαι και που ανήκω πολιτικά. Μέσα σε αυτό το μικρό χρονικό διάστημα, θεωρώ ότι η τοπική κοινωνία με έχει γνωρίσει αρκετά καλά.

Λίγες μέρες πριν την πρώτη Κυριακή των εκλογών, αποφάσισαν τα φασιστοειδή της Χρυσής Αυγής να προσπαθήσουν να με τρομοκρατήσουν με σωματική και λεκτική βία.

Προφανώς ένας μόνο δεν τους έφτανε γι’ αυτό και έστειλαν τρεις θρασύδειλους, έναν να με κρατάει, έναν να με απειλεί με μαχαίρι κι έναν για τσίλιες. Αφού απείλησαν εμένα και την οικογένειά μου, αφού μου ξεκαθάρισαν ότι στη Χαλκιδική και τον Πολύγυρο κάνουν κουμάντο αυτοί, είδαν ότι δεν τρομοκρατήθηκα και αποφάσισαν να κάνουν αυτό που ξέρουν καλύτερα. Να με χτυπήσουν και να φύγουν σαν κυνηγημένοι.

Ήταν προσωπική επιλογή, να μη μαθευτεί η ιστορία προεκλογικά για να μη θεωρηθεί ως ψηφοθηρική προσπάθεια. Παρά το γεγονός ότι έσπευσαν τα τοπικά μέλη αυτής της συμμορίας να με διαβεβαιώσουν ότι το χτύπημα ήρθε από τα κεντρικά και όχι από τους ίδιους, θεωρώ ότι τέτοιες νοοτροπίες δεν περιορίζονται στα σύνορα μίας πόλης ή ενός νομού. Η συμπαράσταση των Πολυγυρινών (και όχι μόνο) που πληροφορήθηκαν το συγκεκριμένο χτύπημα ήταν άμεση και συγκινητική. Συντοπίτες μου, που προέρχονται από όλους τους πολιτικούς χώρους, έσπευσαν να μου δηλώσουν τη συμπαράστασή τους και να μου τονίσουν ότι θα με στηρίξουν σε ό,τι χρειαστεί.

Τόσο εγώ, όσο και οι υπόλοιποι αγωνιστές της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, δεν πτοούμαστε, ούτε τρομοκρατούμαστε από εγκληματικές συμμορίες που καμία σχέση δεν έχουν με την Δημοκρατία και το λαό. Θα μας βρίσκουν απέναντι στις σιδερογροθιές και τα μαχαίρια τους, απέναντι στις φασιστικές τους μεθόδους, απέναντι στην ναζιστική τους νοοτροπία. Κάθε μέρα, κάθε στιγμή, σε κάθε κίνημα. Πρέπει και ο κόσμος της Χαλκιδικής να αποφασίσει αν θέλει τέτοια γεγονότα να συμβαίνουν έξω από τα σπίτια τους, δίπλα στα παιδιά τους. Η Νίκαια δεν είναι τόσο μακριά από μας τελικά. Σήμερα γροθιές, αύριο μαχαίρι. Θα περιμένουμε κηδείες, θα περιμένουμε να έχουμε Χαλκιδικιώτη Φύσσα ή θα τους κόψουμε τον αέρα μία και καλή;»