«Ο Δήμος Αθηναίων πρέπει να αποτελέσει ασπίδα κοινωνικής προστασίας»

«Ο Δήμος Αθηναίων πρέπει να αποτελέσει μια ασπίδα κοινωνικής προστασίας για όλα τα νοικοκυριά, για όλες τις μικρές επιχειρήσεις που νιώθουν να χάνουν το έδαφος κάτω από τα πόδια τους», τόνισε σε συνέντευξή του στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, ο Γαβριήλ Σακελλαρίδης, υποψήφιος δήμαρχος, επικεφαλής της παράταξης «Ανοιχτή Πόλη».

«Το μεγαλύτερο πρόβλημα αυτή τη στιγμή είναι η κοινωνική κατάσταση, την οποία βιώνουν οι Αθηναίοι και οι Αθηναίες», πρόσθεσε.

Ο κ. Σακελλαρίδης πρόσθεσε ότι το «το μήνυμα που θα σταλεί στις δημοτικές εκλογές θα είναι και πολιτικό. Εμείς πιστεύουμε ότι τα προβλήματα της καθημερινότητας των πολιτών της Αθήνας, δυστυχώς, έχουν να κάνουν και με τις επιλογές της κεντρικής πολιτικής. Είναι διαφορετικές οι προτεραιότητες στις εκλογές του 2006, διαφορετική προτεραιότητα του 2010, και διαφορετικές του 2014, γιατί έχει αλλάξει πραγματικά η κοινωνική κατάσταση».

«Το κρίσιμο θέμα των δημοτικών εκλογών δεν είναι απλά και μόνο να διαλέξουμε αυτόν που θεωρούμε τον καλύτερο διαχειριστή. Έχω και όραμα για την πόλη, την ξέρω αυτή την πόλη και έχω και πολιτική κατεύθυνση σε σχέση με το τι χρειάζεται αυτή η πόλη. Αν θέλαμε απλά και μόνο τον καλύτερο διαχειριστή, επιτρέψτε μου να σας πω, τότε δεν θα χρειαζόταν να κάνουμε εκλογές, θα χρειαζόταν απλά να βάλουμε μία αγγελία και να προσλάβουμε ως δήμαρχο αυτόν που έχει τα περισσότερα προσόντα. Η δουλειά της δημοτικής Αρχής είναι συλλογική, αλλά προφανώς χρειάζεται η προσωπική πινελιά του δημάρχου» αναφέρει.

Περιγράφοντας το όραμά του, ο κ. Σακελλαρίδης λέει: «Πρέπει να δοθεί έμφαση στις γειτονιές της πόλης μας. Αυτή τη στιγμή η Αθήνα, κάτω από την Ομόνοια, από την Ομόνοια και πέρα, μέχρι τα Πατήσια, Κολωνό, Σεπόλια, Ακαδημία Πλάτωνος, Μεταξουργείο, είναι περιοχές, οι οποίες φαντάζουν ρημαγμένες, τριτοκοσμικές και σε πάρα πολλές περιπτώσεις οι κάτοικοι αντιμετωπίζουν προβλήματα καθημερινότητας πολύ βασικά, όπως είναι τα ζητήματα της ασφάλειας» και συνεχίζει:

«Για μένα είναι πολύ σημαντικό να μπορέσουμε να δώσουμε σε καθεμιά από αυτές τις περιοχές μια συγκεκριμένη ταυτότητα, να μπορέσουμε μέσα από δράσεις να εκμεταλλευθούμε την πολύ μεγάλη ανάγκη πολλών νέων για πολιτιστική έκφραση και δημιουργία και να μετατρέψουμε αυτή την ανάγκη σε ένα συγκριτικό πλεονέκτημα της πόλης μας. Να χτίσουμε τη νέα πολιτιστική ταυτότητα της Αθήνας πάνω στις υπάρχουσες πολιτιστικές δυνατότητες».

Διαβάστε αναλυτικά η συνέντευξη του Γαβριήλ Σακελλαρίδη στο ΑΠΕ-ΜΠΕ:

Είμαστε στην πλατεία Προσκόπων, μια πολύ φιλόξενη, πράσινη γωνιά στην Αθήνα, στην Αθήνα που της λείπει το πράσινο. Μάλιστα, όπως λέγεται, εδώ ήταν το Bατραχονήσι παλιά, που είχε βατράχια, αλλά δυστυχώς τώρα μόνο τσιμέντο βλέπουμε

Τουλάχιστον, είναι μια πράσινη γωνιά μέσα στην πόλη που και αυτή από μόνη της δίνει μία ανάσα σε μια πόλη δύσκολη, όπως λέτε και εσείς, όπως είναι και για όλους εμάς που κυκλοφορούμε και μένουμε σε αυτή την πόλη.

Ερ: Είστε μόλις 34 ετών. Διανύετε την 4η τετραετία της ζωής σας. Είστε, θα έλεγα, ο εκπρόσωπος της γενιάς του ΄80. Φιλοδοξείτε να γίνετε δήμαρχος της πρωτεύουσας των 5 εκατ. κατοίκων. Για ποιο λόγο θα σας εμπιστευτεί την ψήφο του ένας Αθηναίος πολίτης; Δεν έχετε ουσιαστικά καμία εμπειρία τόσο από την Αυτοδιοίκηση, όσο και από την πολιτική…!!!!!!!!!

Καταρχήν, δεν πιστεύω πρώτα απ΄όλα στη συλλογική εμπειρία, η οποία υπάρχει. Εμείς, όπως θα ξέρετε, είμαστε μια δημοτική παράταξη που λειτουργεί εδώ και 8 χρόνια, μια δημοτική παράταξη που δεν θυμάται τον ρόλο της απλά και μόνο ανά 4 χρόνια, όποτε έχουμε δημοτικές εκλογές.

Ως Ανοιχτή Πόλη, έχουμε καθημερινή παρουσία δίπλα στους Αθηναίους και τις Αθηναίες, στα προβλήματα τα πραγματικά που αντιμετωπίζουν στην καθημερινότητά τους.

Ξέρουμε τις δυνατότητες της πόλης, τα προβλήματά της, έχουμε επεξεργαστεί προτάσεις, τις οποίες έχουμε δημοσιοποιήσει προς τους Αθηναίους όλα αυτά τα χρόνια. Επομένως, υπάρχει πολύ μεγάλη συλλογική εμπειρία. Τώρα, σε σχέση με εμένα, επειδή θέσατε το ζήτημα…

Το θέτουν οι πολίτες, κ. Σακελλαρίδη. Δεν το θέτω εγώ…

Το θέτουν οι πολίτες, το ξέρω, το αντιλαμβάνομαι και το θεωρώ και εύλογο το ερώτημα, που μου θέτετε. Αυτό που έχει σημασία αυτή τη στιγμή δεν είναι απλά και μόνο να διαλέξουμε αυτόν που θεωρούμε τον καλύτερο διαχειριστή.

Σημασία έχει ο δήμαρχος να έχει μια πολιτική κατεύθυνση, ένα όραμα για την πόλη, να ξέρει τα προβλήματά της, να απαντήσει σε αυτά τα προβλήματα, να ξέρει τις δυνατότητες αυτής της πόλης, να μπορέσει να χτίσει πάνω σε αυτές τις δυνατότητες.

Αν θέλαμε απλά και μόνο τον καλύτερο διαχειριστή, επιτρέψτε μου να σας πω, τότε δεν θα χρειαζόταν να κάνουμε εκλογές, θα χρειαζόταν απλά να βάλουμε μία αγγελία και να προσλάβουμε ως δήμαρχο αυτόν που έχει τα περισσότερα προσόντα.

Η δουλειά της δημοτικής Αρχής είναι συλλογική, προφανώς χρειάζεται η προσωπική πινελιά του δημάρχου, θα μου επιτρέψετε να σας πω ότι έχω και όραμα για την πόλη και την ξέρω αυτή την πόλη και έχω και πολιτική κατεύθυνση σε σχέση με το τι χρειάζεται αυτή η πόλη.

Να κουβεντιάσουμε το όραμα, αλλά ας δούμε λίγο και την πολιτική κατεύθυνση. Σας στηρίζει ο ΣΥΡΙΖΑ, το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Είσαστε, φυσικά, ενάντια στα μνημόνια. Πιστεύετε ότι ένας δήμαρχος αντιμνημονιακός ίσως θα μαζεύει καλύτερα τα «σκουπίδια» από έναν μνημονιακό;

Πολλές φορές μας τίθεται η ερώτηση κατά πόσο αυτές οι εκλογές στον δήμο της Αθήνας είναι ένα μήνυμα που πρέπει να στείλουμε, μνημονιακό ή αντιμνημονιακό, ή αν στην ουσία αφορούν τα πραγματικά προβλήματα της καθημερινότητας των δημοτών της Αθήνας.

Νομίζω ότι δεν υπάρχει μια απάντηση μονοσήμαντη. Υπάρχει ένας διπλός χαρακτήρας στις αυτοδιοικητικές εκλογές στην πρωτεύουσα της Ελλάδας.

Εκ των πραγμάτων, το μήνυμα που θα σταλεί από αυτή την κάλπη θα είναι πολιτικό είτε είναι το ένα μήνυμα είτε είναι το άλλο, αντικειμενικά θα λειτουργήσει ως πολιτικό μήνυμα. Να σας θυμίσω το 2010, το μήνυμα, όπως το ερμήνευσε ο τότε πρωθυπουργός της χώρας, ο κ. Παπανδρέου, ήταν ένα πολιτικό μήνυμα στήριξης της πολιτικής του ΠΑΣΟΚ εν έτει 2010, τονίζω, ξέρουμε τι ακολούθησε μετά.

Οπότε εκ των πραγμάτων θα είναι ένα πολιτικό μήνυμα. Εμείς πιστεύουμε ότι τα προβλήματα της καθημερινότητας των πολιτών της Αθήνας, δυστυχώς, έχουν να κάνουν και με τις παρενέργειες της πολιτικής της κεντρικής, όπως αυτή ακολουθείται.

Επομένως, χρειάζεται και να μιλάμε για το πώς θέλουμε την Τοπική Αυτοδιοίκηση να λειτουργεί γενικότερα, μέσα στην κεντρική πολιτική σκηνή, παρόλα αυτά δεν πρέπει να αφήνουμε σε δεύτερη μοίρα σε καμία περίπτωση -και εμείς ειδικά δεν πρόκειται να το κάνουμε αυτό- τα προβλήματα της καθημερινότητας, τα ζητήματα τα απλά τα καθημερινά, τα οποία απασχολούν τους πολίτες.

Πριν πάμε στην καθημερινότητα, θα θέλαμε οπωσδήποτε ένα σχόλιό σας για τις εξελίξεις που έχει προκαλέσει ή απειλεί να προκαλέσει η συνομιλία Μπαλτάκου – Κασιδιάρη, έναν μάλιστα από τους ανθυποψηφίους σας

Νομίζω ότι είναι εξαιρετικά θλιβερά τα νέα που βλέπουμε να διαρρέουν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο τις τελευταίες ημέρες, ειδικά σε σχέση με αυτή την περίπτωση.

Στην ουσία, αυτό που αποδεικνύεται είναι ότι η κυβέρνηση Σαμαρά όλο αυτό το χρονικό διάστημα είχε επιλέξει ως συνομιλητές τη ναζιστική συμμορία της Χρυσής Αυγής.

Υπήρχαν, αυτό που λέγαμε εμείς πολλές φορές, ακροδεξιοί θύλακες μέσα στην κυβέρνηση της ΝΔ και δεν πρόκειται απλά για ένα τυχαίο πρόσωπο, τον κ. Μπαλτάκο, μιλάμε για τον γγ της κυβέρνησης και δεξί χέρι του κ. Σαμαρά, ένας πολύ στενός συνεργάτης του, ο οποίος επιλέγει να συνομιλεί με τον Κασιδιάρη με έναν τρόπο που δεν τιμά και τη Δημοκρατία.

Εμένα προσωπικά μου προκαλεί και πολύ μεγάλη αίσθηση το γεγονός ότι, όπως φαίνεται και στους διαλόγους, ο κ. Σαμαράς αντιμετώπιζε όλη αυτή την υπόθεση καταστολής της Χρυσής Αυγής όχι με τον τρόπο που θα έπρεπε να αντιμετωπίσει τη ΧΑ, ως ένα επικίνδυνο φαινόμενο, ως μια εγκληματική συμμορία, η οποία σκορπά το μίσος και τον φόβο στις γειτονιές, αλλά την αντιμετώπιζε ως ένα σημαντικό εκλογικό ποσοστό, το οποίο έπρεπε να πάρει για να ξεπεράσει τον ΣΥΡΙΖΑ στις δημοσκοπήσεις και αυτό από μόνο του, όταν μπαίνει το ζήτημα του φασισμού, όταν ανάγεται σε ένα λογιστικό ζήτημα, ψηφοθηρικό, αυτό σηματοδοτεί και τη μεγάλη παθογένεια του πολιτικού μας συστήματος.

Να πάμε στην καθημερινότητα. Ποιο πιστεύετε ότι είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα της Αθήνας;

Για μένα το μεγαλύτερο πρόβλημα αυτή την στιγμή είναι η κοινωνική κατάσταση την οποία βιώνουν οι Αθηναίοι και οι Αθηναίες.

Είναι διαφορετικές οι προτεραιότητες στις εκλογές του 2006, διαφορετικές του 2010 και διαφορετικές του 2014, γιατί έχει αλλάξει πραγματικά η κοινωνική κατάσταση.

Αυτή τη στιγμή, το ξέρετε πολύ καλά, το ξέρουνε και όλοι, οι Αθηναίοι και οι Αθηναίες, όπως και όλοι οι πολίτες σε αυτή τη χώρα, νιώθουν πολύ μεγάλη πίεση στο διαθέσιμο εισόδημά τους. Αυτό έχει πολλές συνέπειες και παρενέργειες.

Εμείς πιστεύουμε από την πλευρά του δήμου ότι βασική προτεραιότητα πρέπει να είναι να αποτελεί ο δήμος μια ασπίδα κοινωνικής προστασίας για όλα αυτά τα νοικοκυριά, για όλες αυτές τις μικρές επιχειρήσεις που νιώθουν να χάνουν το έδαφος κάτω από τα πόδια τους.

Πώς μπορείτε να το πετύχετε;

Μέσα στον δήμο, υπάρχουν δομές, υπηρεσίες οι οποίες αποσκοπούν στην κοινωνική πολιτική. Π.χ. οι παιδικοί σταθμοί, τα δημοτικά ιατρεία τα οποία αφήνονται απαξιωμένα σε μια περίοδο που η πρωτοβάθμια φροντίδα έχει απαξιωθεί πλήρως.

Είναι παράλληλα ζητήματα καθημερινότητας που αφορούν είτε την κοινωνική αλληλεγγύη που είναι πολύ σημαντική. Εμείς δεν θέλουμε να απαξιώσουμε το έργο κανενός σε σχέση με την κοινωνική αλληλεγγύη. Το ζήτημα είναι να δούμε.

Την Εκκλησία, για παράδειγμα

Όχι μόνο την Εκκλησία, υπάρχουν και πρωτοβουλίες κοινωνικής αλληλεγγύης οι οποίες στήνονται από απλούς ανθρώπους, καθημερινούς, οι οποίοι εθελοντικά προσφέρουν μέσα από τους δικούς τους πόρους ό,τι μπορούν για να μπορεί να υπάρχει ένα πιάτο φαγητό, μια στέγη για τους συνανθρώπους μας που έχουν περάσει το κατώφλι της εξαθλίωσης.

Για παράδειγμα, στον Νέο Κόσμο υπάρχει μια πολύ σοβαρή τέτοια προσπάθεια, όπως είναι η Λέσχη Κοινωνικής Αλληλεγγύης, αντίστοιχα στην Κυψέλη υπάρχουν τέτοιες πρωτοβουλίες.

Εμείς θέλουμε αυτές τις πρωτοβουλίες και να τις ενισχύσουμε και να μπορέσει ο δήμος, σεβόμενος την αυτονομία του, να τις εντάξει σε ένα ευρύτερο δίκτυο που μαζί με τις υπηρεσίες του δήμου, να μεγιστοποιηθεί αυτό το αποτέλεσμα. Τέλος, πιστεύω ότι ο δήμος πρέπει να έχει λόγο στα μικρά και στα μεγάλα ζητήματα που αφορούν την κοινωνική καθημερινότητα των πολιτών.

Για την ανεργία, για παράδειγμα

Βέβαια. Να έχει λόγο για την ανεργία, μείζον ζήτημα αυτή τη στιγμή, ειδικά για τους νέους. Ο δήμος πρέπει να πάρει πρωτοβουλίες και μπορεί να το κάνει αυτό. Να πάρει πρωτοβουλίες.

Να οργανώσει και τους κοινωνικούς συνεταιρισμούς και την κοινωνική επιχειρηματικότητα, έτσι ώστε να αξιοποιηθούν και τα προσόντα όλων αυτών των νέων ανθρώπων που έχουν τα πτυχία τους και η μόνη τους δυνατότητα αυτή τη στιγμή είναι είτε να φύγουν στο εξωτερικό είτε να μένουν στο παιδικό τους δωμάτιο, στο σπίτι των γονιών όντας άνεργοι.

Κατά τη γνώμη σας, τι είναι αυτό που λείπει για να ομορφύνει η Αθήνα; Ζούμε σε μια πόλη, θα έλεγα, αφιλόξενη, πόλο έλξης για όλον τον κόσμο, αλλά όχι φιλόξενη στους κατοίκους της. Ποιο είναι το όραμά σας, τι μπορεί να γίνει για να γίνει μια φιλόξενη πόλη;

Το όραμά μου προσωπικά και της δημοτικής παράταξης, που εκπροσωπώ, είναι να δώσουμε έμφαση στις γειτονιές της πόλης μας.

Τι θέλω να πω με αυτό; Αυτή τη στιγμή η Αθήνα, κάτω από την Ομόνοια, από την Ομόνοια και πέρα, μέχρι τα Πατήσια, Κολωνό, Σεπόλια, Ακαδημία Πλάτωνος, Μεταξουργείο, είναι περιοχές οι οποίες φαντάζουν ρημαγμένες, τριτοκοσμικές και σε πάρα πολλές περιπτώσεις οι κάτοικοι αντιμετωπίζουν προβλήματα καθημερινότητας πολύ βασικά, όπως είναι τα ζητήματα της ασφάλειας.

Για μένα είναι πολύ σημαντικό να μπορέσουμε να δώσουμε σε καθεμιά από αυτές τις περιοχές μια συγκεκριμένη ταυτότητα, να μπορέσουμε μέσα από δράσεις να εκμεταλλευθούμε την πολύ μεγάλη ανάγκη πολλών νέων για πολιτιστική έκφραση και δημιουργία και να μετατρέψουμε αυτή την ανάγκη σε ένα συγκριτικό πλεονέκτημα της πόλης μας.

Αυτή τη στιγμή, ο πολιτισμός στην πόλη της Αθήνας, μέσα στην κρίση, μπορεί να αποτελέσει και μια διέξοδο για τους πολίτες, αλλά ταυτόχρονα και ένας μοχλός οικονομικής ανάπτυξης, να χτίσουμε νέα πολιτιστική ταυτότητα της Αθήνας πάνω στις υπάρχουσες πολιτιστικές δυνατότητες και να μπορέσουμε να εμπλουτίσουμε την πόλη και με την πολιτιστική δημιουργία και με την πολιτιστική έκφραση. Παράλληλα, υπάρχει ανάγκη για δημόσιους, ελεύθερους χώρους, οι οποίοι να είναι δημιουργικοί και χρηστικοί.

Υπάρχουν τέτοιοι χώροι;

Υπάρχουν πολλοί τέτοιοι χώροι μέσα στην Αθήνα, οι οποίοι έχουν αφεθεί να ρημάζουν, επειδή ακριβώς δεν θεωρούνται πηγή εσόδων και κέρδους.

Για παράδειγμα, το Μητροπολιτικό Πάρκο στου Γουδή, είναι η περιοχή του Προμπονά στη Ριζούπολη, στα Πατήσια, η γνωστή περιοχή του Ελαιώνα, στο κτήμα Δρακόπουλου στην Κυψέλη, στους Αμπελόκηπους τα Κουντουριώτικα, τα Προσφυγικά, από τον Λυκαβηττό μέχρι τα Προσφυγικά είναι μια μεγάλη περιοχή στους Αμπελόκηπους, που μπορεί να αποτελέσει πνεύμονα πρασίνου και ποιότητας ζωής.

Πιστεύουμε ότι με μικρές αναπλάσεις μέσα στην πόλη δεν χρειάζονται τα πολύ μεγάλα, εμβληματικά έργα, τα φαραωνικά.

Μπορούμε να δημιουργήσουμε συνθήκες ποιότητας ζωής για τους πολίτες και όταν δημιουργείς συνθήκες ποιότητας ζωής, τότε μπορείς να διώξεις και το αίσθημα της ανασφάλειας, μπορείς να κάνεις τους πολίτες να βγουν από τα σπίτια τους, να πάνε στις πλατείες, όταν είναι λειτουργικές, χρηστικές, ηλεκτροφωτισμένες, καθαρές, για να μπορέσεις να δώσεις έναν άλλο αέρα σε αυτή την πόλη.

Μετανάστευση. Όπως ξέρετε, σε πολλές υποβαθμισμένες περιοχές της Αθήνας υπάρχει έντονο πρόβλημα στους κατοίκους. Κατηγορείται, μάλιστα, και ο χώρος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, από τον οποίο προέρχεστε, ότι ουσιαστικά δεν βοηθάει στην επίλυση του προβλήματος. Ως δήμαρχος, τι θα κάνετε;

Θέλω να κάνω μια παρατήρηση, πρώτα. Επειδή, όντως υπάρχει αυτή η αίσθηση και το ακούω πολλές φορές αυτό το ερώτημα, υπάρχει μια αντίληψη ότι εμείς ως πολιτικός χώρος είτε έχουμε φέρει με το ζόρι τους μετανάστες εδώ, είτε τους υποθάλπουμε εδώ. Αν θέλουμε να μιλήσουμε πραγματικά γι αυτό το ζήτημα, πρέπει να το βάλουμε σε ρεαλιστική διάσταση.

Το ζήτημα της μετανάστευσης και των μεταναστευτικών ροών, δυστυχώς για τη χώρα μας, έχει κάποιους αντικειμενικούς παράγοντες.

Έχει να κάνει και με τη γεωγραφική της θέση και με τις συνθήκες που έχουν υπογράψει οι εκάστοτε κυβερνήσεις με την ΕΕ, οι οποίες στην ουσία λειτουργούν εγκλωβίζοντας αυτούς τους μετανάστες, που δεν θέλουν να μείνουν στη χώρα μας, θέλουν να πάνε στις χώρες της ΕΕ, όπου υπάρχουν καλύτερες οικονομικές συνθήκες για να ζήσουν.

Τι μπορεί να κάνει ο δήμος; Να τα βάλουμε σε μια σωστή διάσταση. Από τη δική μας πλευρά, ως δημοτική Αρχή, οφείλουμε να δημιουργήσουμε αυτές τις συνθήκες, έτσι ώστε να μπορέσει να υπάρχει αρμονική συνύπαρξη μεταξύ των μεταναστών και των Ελλήνων στις περιοχές αυτές.

Πώς μπορεί να γίνει αυτό;

Αν ενισχυθούν οι δομές κοινωνικής ένταξης των μεταναστών, αν ταυτόχρονα ενισχύσουμε και τις δομές κοινωνικής πολιτικής, γιατί αυτοί οι άνθρωποι όντας εξαθλιωμένοι αντιμετωπίζουν ζητήματα υγείας, δημόσιας υγιεινής και εκεί χρειάζεται η μέριμνα του δήμου, χωρίς να στιγματίζει αυτούς τους ανθρώπους, αλλά να είναι αρωγός δίπλα τους για να δημιουργήσει συνθήκες καλύτερης συμβίωσης με τους Έλληνες, αυτό που γίνεται σε πολλές χώρες του κόσμου.

Η Ελλάδα, η Αθήνα δεν είναι η μόνη πόλη του κόσμου, όπου υπάρχουν πολλοί μετανάστες. Το ζήτημα είναι ότι στην Ελλάδα, δυστυχώς, έχουν δημιουργηθεί οι συνθήκες γκετοποίησης αυτών των ανθρώπων.

Εμείς πρέπει να σπάσουμε τα γκέτο και αυτό μπορεί να γίνει σε συνεργασία και με τις διεθνείς οργανώσεις των προσφύγων, αλλά και με τις κοινότητες των προσφύγων στην Αθήνα, έτσι ώστε να δημιουργήσουμε καλύτερες συνθήκες για όλους τους κατοίκους αυτής της πόλης.

Κύριε Σακελλαρίδη, στις δημοσκοπήσεις φαίνεται να προηγείται ο κ. Καμίνης. Μήπως, τελικά, οι Αθηναίοι είναι ευχαριστημένοι από τον κ. Καμίνη;

Θα σας δώσω μια κλισέ απάντηση. Οι δημοσκοπήσεις πάντα απεικονίζουν μια συγκεκριμένη χρονική στιγμή.

Μέσα από την επαφή που έχω με τους πολίτες της Αθήνας, μέσα από τις περιοδείες που οργανώνουμε καθημερινά από περιοχή σε περιοχή και περιοδείες όχι όπου πηγαίνουμε απλώς, βγάζουμε μια φωτογραφία, κάνουμε μια δήλωση και φεύγουμε μετά από 10΄, αλλά περνάμε ώρες στις γειτονιές της Αθήνας.

Αυτό που μας λένε οι πολίτες είναι ότι τα τελευταία 3,5 χρόνια οι γειτονιές έχουν αφεθεί στην πλήρη απαξίωση.

Τα καθημερινά προβλήματα της καθαριότητας, του ηλεκτροφωτισμού, τα προβλήματα των δρόμων, όπου υπάρχουν λακκούβες παντού, της εγκατάλειψης των δημόσιων χώρων, δυστυχώς, η σημερινή δημοτική Αρχή έχει οδηγήσει σε αυτή την εικόνα.

Δεν πιστεύω ότι το αποτέλεσμα θα είναι αντίστοιχο των δημοσκοπήσεων και θα παρότρυνα και τους τηλεθεατές μας να μην παίξει κανείς στοίχημα βασισμένος στις σημερινές δημοσκοπήσεις.

Έχω την αίσθηση ότι το μεγαλύτερο κακό, ενδεχομένως, από τα πολλά αρνητικά της σημερινής δημοτικής Αρχής είναι ότι κατάφερε να μειώσει τις προσδοκίες των δημοτών της Αθήνας από την Τοπική Αυτοδιοίκηση και αυτή τη χαμένη τιμή της ΤΑ πρέπει να μεριμνήσουμε όλοι μαζί, συλλογικά, να την κερδίσει πίσω, να επαναπροσδιορίσουμε τον ρόλο της, να της δώσουμε νόημα.

Ποιον θεωρείτε πιο δύσκολο αντίπαλό σας;

Θα σας δώσω πάλι κλισέ απάντηση, η οποία όμως είναι και ρεαλιστική. Πιο δύσκολος αντίπαλος είναι τα προβλήματα της καθημερινότητας.

Είναι τα προβλήματα που είναι σύμφυτα με πολιτικές οι οποίες δυστυχώς αποφασίζονται σε κεντρικό επίπεδο για την Αυτοδιοίκηση, είναι δυστυχώς επίσης και κάποιες παγιωμένες αντιλήψεις και συνειδήσεις και των πολιτών, δεν θέλουμε να χαϊδέψουμε αυτιά.

Είναι δύσκολο να κινητοποιήσεις τους κατοίκους μιας πόλης, η οποία έχει αφεθεί στο έλεος της μοίρας.

Είναι δύσκολο, π.χ., να πείσεις τους πολίτες ότι πρέπει να προσέχουν και μόνοι τους την καθαριότητα της πόλης, ότι είναι ευθύνη τους να μην τη λερώνουν, να μην παρκάρουν παράνομα, να έχουν μέριμνα για το πεζοδρόμιο, να ενημερώνουν τον δήμο για τα προβλήματα αυτής της πόλης. Επομένως, δεν θα ήθελα να το προσωποποιήσω σε αντιπάλους. Πολιτική κριτική θα ασκήσω στον καθένα χωριστά, και για συγκεκριμένους λόγους.

Δεν θα είμαι φειδωλός στην κριτική, ταυτόχρονα, δεν θέλω να απαξιώνω και τους πολιτικούς μου αντιπάλους, αλλά σε κάθε περίπτωση νομίζω ότι είναι οι παγιωμένες αντιλήψεις και τα προβλήματα της καθημερινότητας.

Τι θα γίνει με το γήπεδο του Παναθηναϊκού; Απασχολεί χιλιάδες και χιλιάδες Αθηναίων. Θέλουν να ξέρουν τι θα κάνετε, αν θα βοηθήσετε τον ιστορικό σύλλογο της πόλης να δημιουργήσει το νέο γήπεδό του

Ως δημοτική παράταξη από το 2008 δώσαμε μια μάχη για να διασώσουμε και τα συμφέροντα του Παναθηναϊκού και τα συμφέροντα του δήμου της Αθήνας και να υπερασπιστούμε και τη νομιμότητα, για την οποία πολύς λόγος γίνεται, πολλοί κόπτονται περί νομιμότητας.

Το 2008 δώσαμε αυτή τη μάχη κόντρα σε πολύ μεγάλα συμφέροντα, συμφέροντα μεγαλοεργολάβων και τα συμφέροντα, με τα οποία τότε ο δήμαρχος, κ. Κακλαμάνης, ήθελε να προσδέσει και τον δήμο της Αθήνας.

Από τη δική μας πλευρά, επειδή αυτή τη στιγμή η διπλή ανάπλαση έχει παγώσει και οικονομικά, αλλά βρίσκεται και σε ένα νομικό τέλμα, πιστεύουμε ότι επειδή ο Παναθηναϊκός πρέπει να έχει μία έδρα, αυτή τη στιγμή και ο νόμος δίνει τη δυνατότητα να γίνουν και βελτιωτικές εργασίες στο γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας και να μπορέσει ο Παναθηναϊκός -μέχρι τουλάχιστον να ξεπαγώσει το ζήτημα της διπλής ανάπλασης- να έχει την έδρα του και να είναι αυτή της λεωφόρου Αλεξάνδρας.

Ταυτόχρονα, όμως, πρέπει να υπάρχει μέριμνα και για τους περιβάλλοντες χώρους του γηπέδου, να αποδοθούν στους κατοίκους, γιατί υπάρχει ζήτημα μεγάλης συγκέντρωσης πληθυσμού στην ευρύτερη περιοχή των Αμπελοκήπων, όπου υπάρχουν πολλά νοσοκομεία, τα δικαστήρια απέναντι, η ΓΑΔΑ.

Πρέπει να δώσουμε τη δυνατότητα και σε αυτούς τους ανθρώπους να υπάρχουν χώροι, δημόσιοι χώροι, να βγαίνουν οι άνθρωποι, τα παιδιά τους, να βλέπουν πράσινο και να μην τους επιβαρύνουμε παραπάνω.

Επομένως, γήπεδο στη λεωφόρο Αλεξάνδρας μπορεί να γίνει με βελτιωτικές εργασίες αυτή τη στιγμή μέχρι να ξεπαγώσει το ζήτημα της διπλής ανάπλασης, ταυτόχρονα, όμως με μια συνολική ανάπλαση από τα Κουντουριώτικα μέχρι τα Προσφυγικά, που να αφορά τους κατοίκους της Αθήνας και ειδικότερα της περιοχής των Αμπελοκήπων, στου Γύζη και στην ευρύτερη περιοχή.