Σε διαδικτυακή συνεδρίαση του Δικτύου Λύσεων για τη Βιώσιμη Ανάπτυξη του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών (UΝ SDSN), συμμετείχε σήμερα ο Πρώην Πρωθυπουργός, Βουλευτής Αχαΐας του Κινήματος Αλλαγής, Γιώργος Α. Παπανδρέου.
Το Δίκτυο Λύσεων των Ηνωμένων Εθνών για τη Βιώσιμη Ανάπτυξη, συγκροτήθηκε το 2012 από τον τότε γενικό γραμματέα του ΟΗΕ, Μπαν Κι Μουν και λειτουργεί υπό τη διεύθυνση του οικονομολόγου, καθηγητή στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια και συμβούλου του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ, Τζέφρι Σακς. Σκοπός του Δικτύου, είναι να συμβάλλει με ιδέες, προτάσεις και επιστημονικές λύσεις σε μια σειρά από σημαντικά ζητήματα που απασχολούν την παγκόσμια κοινότητα γύρω από την κλιματική αλλαγή, με επίκεντρο την προώθηση και την εφαρμογή των 17 Στόχων Βιώσιμης Ανάπτυξης του ΟΗΕ, γνωστών και ως «Ατζέντα 2030».
Στη συζήτηση κυριάρχησε, όπως αναμενόταν, η αντιμετώπιση της πανδημίας του κορονοϊού και οι δραματικές επιπτώσεις της παγκοσμίως και ειδικότερα στις αναπτυσσόμενες χώρες.
Στην παρέμβασή του, ο Γιώργος Α. Παπανδρέου, αναφερόμενος στις προϋποθέσεις επιστροφής σε μια νέα κανονικότητα, τόνισε την ανάγκη να ληφθούν σοβαρά υπόψη τα «κενά» του συστήματος που ανέδειξε η κρίση της πανδημίας, ώστε να αποφύγουμε την επάνοδο στην προηγούμενη συνθήκη που μας έφερε εδώ.
Δεν είναι λύση η επιστροφή στην προηγούμενη κανονικότητα, είπε χαρακτηριστικά και τόνισε:
«Η ανάκαμψη θα πρέπει να περιλαμβάνει ένα πλαίσιο πολιτικών που θα προωθούν τη βιωσιμότητα και το σεβασμό στο περιβάλλον.
Στόχος μας, να χτυπηθεί η ανισότητα και να εγγυηθούμε ένα σύστημα κοινωνικής προστασίας που θα διασφαλίζει την υγεία, την εκπαίδευση, την προστασία του εισοδήματος, τη συμμετοχή των κοινωνικών εταίρων, τη συμμετοχική δημοκρατία και την πρόσβαση στην τεχνολογία.
Μια νέα, ολιστική αφήγηση που θα ενσωματώνει όλες αυτές τις προοδευτικές αξίες και τα ζητούμενα μέσα σε μια νέα παγκόσμια Πράσινη Συμφωνία ».
Στην εισηγητική της παρέμβαση η Αναπληρώτρια Γενική Γραμματέας του ΟΗΕ, Αμίνα Μοχάμεντ, τόνισε ότι, είναι απολύτως αναγκαίο η παγκόσμια κοινότητα να αντιμετωπίσει συγκροτημένα και αποτελεσματικά την ανθρωπιστική κρίση που θα επιφέρει η πανδημία και ιδιαίτερα στις πιο φτωχές χώρες του πλανήτη. Η κρίση αυτή επισήμανε, θα αποτελέσει μια ισχυρή δοκιμασία αντοχής για τη διακρατική συνεργασία και συνοχή η οποία είναι επιβεβλημένη περισσότερο από ποτέ, αλλά ταυτόχρονα και μια ευκαιρία να υποστηριχθεί η προσαρμογή των κοινωνιών μέσα από την ενεργοποίηση των πολιτών και των φορέων τους σε τοπικό επίπεδο, καθώς και την ενίσχυση των υποδομών και των καινοτομιών που προάγουν την κοινωνική συνοχή.
