Θέλει να συμβάλλει στη διεκδίκηση της περισσότερης Ευρώπης και επέλεξε να κατέβει στις ευρωεκλογές 2019 με τη Νέα Δημοκρατία γιατί «είναι η παράταξη που εκπροσωπεί και υπερασπίζεται την ευρωπαϊκή κανονικότητα, δηλαδή αυτό που θέλουν οι περισσότεροι Έλληνες και Ευρωπαίοι: ανάπτυξη, ασφάλεια, κοινωνική προστασία».
Ο υποψήφιος ευρωβουλευτής και καθηγητής Διεθνών Σχέσεων στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, Δημήτρης Καιρίδης θέτει ως κυρίαρχο διακύβευμα των ευρωεκλογών της 26ης Μαΐου την ήττα του λαϊκισμού και στην Ελλάδα και στην Ευρώπη, ενώ τονίζει πως χρειάζονται μεγάλες αλλαγές στην Ευρώπη, καθώς «δεν μπορεί η ευρωζώνη να λειτουργεί επ’ ωφελεία του Βορρά και επί ζημία του Νότου».
Σύμφωνα με τον κ. Καιρίδη, προϋπόθεση είναι να ξαναγνωριστούμε και να καταλάβουμε ότι ο λαϊκιστής μπορεί να παριστάνει τον «φίλο του λαού» αλλά στην πράξη αποδεικνύεται εχθρός του.
Ο υποψήφιος ευρωβουλευτής με τη ΝΔ εξηγεί τους λόγους που κατεβαίνει στη μάχη της ευρωκάλπης…
– Κύριε Καιρίδη, γιατί συμμετέχετε στις ευρωεκλογές ως υποψήφιος;
Γιατί θέλω να συμβάλλω στη διεκδίκηση της περισσότερης Ευρώπης αλλά και γιατί πρέπει να τελειώνουμε επιτέλους με την κρίση στην Ελλάδα πριν αυτή γίνει μόνιμη κατάσταση παρακμής.
– Γιατί με τη ΝΔ;
Γιατί η ΝΔ είναι η μεγάλη φιλελεύθερη και ευρωπαϊκή παράταξη της πατρίδας μας, γιατί η ευρωπαϊκή κεντροδεξιά έχτισε τη σύγχρονη Ευρώπη και υπερασπίζεται την ευρωπαϊκή συνοχή, γιατί ο ευρωβουλευτής της ΝΔ έχει καλύτερες δυνατότητες επιρροής, εξαιτίας της συμμετοχής του στη μεγαλύτερη ομάδα του Ευρωκοινοβουλίου, που είναι το ΕΛΚ, αλλά και γιατί η ΝΔ είναι η παράταξη που εκπροσωπεί και υπερασπίζεται την ευρωπαϊκή κανονικότητα, δηλαδή αυτό που θέλουν οι περισσότεροι Έλληνες και Ευρωπαίοι: ανάπτυξη, ασφάλεια, κοινωνική προστασία.
– Ποιο το διακύβευμα των ευρωεκλογών;
Η ήττα του λαϊκισμού και στην Ελλάδα και στην Ευρώπη. Η χώρα μας υπέφερε το περισσότερο από τις αυταπάτες, τα ψεύδη και τα διχαστικά του διλήμματα. Η ήττα του εδώ θα στείλει ισχυρό μήνυμα σε όλη την Ευρώπη.
– Πώς κρίνετε την προεκλογική περίοδο;
Ο Αλέξης Τσίπρας έχει δυο στόχους. Ο πρώτος είναι η αμνησία. Επιδιώκει οι Έλληνες να ξεχάσουν τον τυχοδιωκτισμό του 2015 και την καθηλωτική στασιμότητα που ακολούθησε. Ο δεύτερος είναι η αμεριμνησία. Επιδιώκει να μην αντιληφθούμε το κεντρικό διακύβευμα, που αφορά την ανάγκη η χώρα να γυρίσει σελίδα και να αναταχθεί από τη χρονίζουσα κρίση, αλλά να παραμείνει στο σημερινό βάλτο χωρίς επενδύσεις, με αναιμική ανάπτυξη και οπισθοδρόμηση σε μια σειρά από τομείς όπως η παιδεία και η ασφάλεια. Ο κ. Τσίπρας στερείται θετικού απολογισμού, ψευδολογεί κατασκευάζοντας εχθρούς όπως ο νεοφιλελευθερισμός, την ίδια ώρα που περικόπτει το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων, και επιχειρεί ανερυθρίαστα να εξαγοράσει ψήφους έναντι πενιχρών δωρο-επιταγών παραμονές εκλογών. Εμείς, αντίθετα, θέλουμε και πρέπει να μιλήσουμε θετικά: λιγότεροι φόροι, επενδύσεις, νέες θέσεις εργασίας, ασφάλεια παντού και ουσιαστική κοινωνική προστασία.
– Είναι η Ευρώπη σε κρίση;
Αναμφισβήτητα και δεν μπορεί να συνεχίσει έτσι. Χρειάζονται μεγάλες αλλαγές. Δεν μπορεί η ευρωζώνη να λειτουργεί επ’ ωφελεία του Βορρά και επί ζημία του Νότου. Δεν μπορεί αντί για σύγκλιση να έχουμε απόκλιση. Και, δεν μπορεί η Ευρώπη να μην έχει ισχυρή αποτρεπτική ισχύ έναντι κάθε ταραξία, όπως η Τουρκία, που απειλεί τα κυριαρχικά δικαιώματα κράτους μέλους της, όπως είναι η Ελλάδα και η Κύπρος.
– Σας τρομάζει η άνοδος της ακροδεξιάς;
Ναι. Όμως, αξίζει να σημειωθεί ότι ο λαϊκισμός είναι ενιαίος είτε αριστερόστροφος είτε ακροδεξιόστροφος. Συχνά ο μεν τροφοδοτεί τον δε. Για να το πω απλά: η λογική της Τασίας Χριστοδουλοπούλου ότι δεν υπάρχουν σύνορα και ότι όλοι είναι πρόσφυγες υπήρξε το καλύτερο δώρο στον Ορμπάν και στις απόψεις του περί κλειστών συνόρων. Η βάση του λαϊκισμού είναι το ψέμα και ο διχασμός αλλά και τα λάθη και οι ανεπάρκειες των παλαιών κομμάτων. Οφείλουμε να αντιμετωπίσουμε τον λαϊκισμό σε κάθε του μορφή με αξιόπιστες πολιτικές που πείθουν τους πολίτες ότι υπάρχουν λύσεις στα προβλήματά τους.
– Γιατί αντιταχθήκατε στη Συμφωνία των Πρεσπών;
Η Συμφωνία των Πρεσπών είναι μια εθνικά κακή και στρατηγικά λάθος συμφωνία που δεν επιλύει αλλά περιπλέκει το πρόβλημα. Αποτελεί υποχώρηση από την διαχρονική εθνική γραμμή, η αναγνώριση από την κυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου, για πρώτη φορά, «μακεδονικού» έθνους και γλώσσας. Αυτό σημαίνει νομιμοποίηση του «αυτόνομου αλυτρωτικού μακεδονισμού» και μπορεί να ανοίξει τον ασκό του Αιόλου μακροπρόθεσμα, όχι μόνο για την Ελλάδα αλλά και για τις μελλοντικές εξελίξεις στη νότια Βαλκανική. Τώρα πρέπει να δουλέψουμε εντατικά στην Ευρώπη, όπου ο βόρειος γείτονας μας θέλει να ενταχθεί, για να αποτρέψουμε τα χειρότερα και να αναστρέψουμε τη μεγάλη εθνική υποχώρηση του άρθρου 7 της Συμφωνίας. Η πολιτική καλής γειτονίας και ανάπτυξης των διπλωματικών και εμπορικών σχέσεων είναι πολύ σοβαρή υπόθεση για να ασκείται πρόχειρα, αφελώς και συγκυριακά. Πρέπει να ασκείται διορατικά με όρους εθνικού συμφέροντος, ασφάλειας και αποτροπής και στα πλαίσια των κανόνων του Διεθνούς Δικαίου.
– Εκατό χρόνια φέτος από τη Γενοκτονία των Ποντίων και των Ελλήνων της Ανατολίας. Τι πρέπει να γίνει εκτός από εκδηλώσεις;
Η γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού έχει δύο διαστάσεις. Αυτή της εθνικής μνήμης και απότισης φόρου τιμής στους προγόνους μας. Τη μεταφορά της γενοκτονίας ως άσβεστης μνήμης από γενιά σε γενιά των Ποντίων και όλου του Ελληνισμού. Αλλά έχει και την διάσταση της αποστολής της σύγχρονης Ελλάδας να προβάλλει και να αξιοποιήσει το γεγονός, ως εθνικό κεφάλαιο, σήμερα. Αυτό πρέπει και μπορεί να γίνει με τη συντονισμένη και ομόψυχη προσπάθεια πολιτείας, κομμάτων και λαού για τη διεθνή αναγνώριση της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού. Όχι πρόχειρα, εφήμερα και με τη διχαστική λογική του κομματικού ανταγωνισμού. Η σοβαρή ιστορική έρευνα μας επιβεβαιώνει και μας δικαιώνει. Τα 100 χρόνια είναι μια ευκαιρία για συντονισμένες εθνικά πρωτοβουλίες, μακριά από τη μικροκομματική εκμετάλλευση που υπονομεύουν την κοινή προσπάθεια, προσβάλλουν την εθνική μνήμη και υποτιμούν τη νοημοσύνη των Ελλήνων, που μπορούν και ξεχωρίζουν τους πατριδοκάπηλους πολιτικάντηδες από τους πραγματικούς πατριώτες.
– Ποιες οι βασικές προτεραιότητες που θέτετε αν εκλεγείτε;
Πρώτον, η μεταρρύθμιση της ευρωζώνης με τη θεσμοθέτηση ενός κοινού προϋπολογισμού αλλά και η μείωση των δημοσιονομικών υπερ-πλεονασμάτων που στραγγαλίζουν την ελληνική οικονομία. Δεύτερον, η αναβάθμιση των εξωτερικών μας συνόρων σε ευρωπαϊκά με κοινή ευρωπαϊκή προστασία και, στο βάθος του χρόνου, η ανάπτυξη ενός ευρω-στρατού, αλλά και η διεκδίκηση της αναστροφής της εθνικής υποχώρησης της Συμφωνίας των Πρεσπών. Και, τρίτον, η επένδυση στην παιδεία με ευρωπαϊκά κονδύλια και πρακτικές ώστε οι νέοι να έχουν όλα τα ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα για να πετύχουν στο νέο κόσμο που διαμορφώνει η τέταρτη βιομηχανική επανάσταση.
– Τελικά, ποιος είστε κ. Καιρίδη;
Είμαι ένας μέσος Έλληνας με γυναίκα και δυο μικρά παιδιά, καθηγητής στο πανεπιστήμιο εδώ και είκοσι χρόνια, με έργο στα ευρωπαϊκά θέματα, με δράσεις εκτός πανεπιστημίου, όπως το Δίκτυο Ναυαρίνο στη Θεσσαλονίκη και η Θερινή Ακαδημία της Ολυμπίας, και με έναν μαχητικό δημόσιο λόγο εδώ και χρόνια ενάντια στις παθογένειες της δημόσιας ζωής μας. Αντίπαλος μου είναι όλες οι πρακτικές που καθηλώνουν τη χώρα στη στασιμότητα, την ώρα που άλλοι λαοί τρέχουν και μας ξεπερνούν. Το 2019 είναι μια κρίσιμη ευκαιρία ανάταξης που δεν πρέπει να χαθεί. Προϋπόθεση είναι να ξανα-γνωριστούμε και να καταλάβουμε ότι ο λαϊκιστής μπορεί να παριστάνει τον «φίλο του λαού» αλλά στην πράξη αποδεικνύεται εχθρός του.
