Το κουβάρι με τις δαιδαλώδεις διαδρομές των offshore εταιρειών του Ιωάννη Καρούζου, ξετυλίγει η εφημερίδα Real News. Παράλληλα φέρνει στο φως της δημοσιότητας τα έγγραφα με τα οποία ο επιχειρηματίας, μέσα σε μόλις μερικές ώρες, έφτιαξε 11 εταιρείες.

Και φαίνεται πως ήταν το βράδυ της 26ης Μαρτίου του 2008 που ο κ. Καρούζος κλήθηκε να αποφασίσει ποιες εταιρείες ήθελε να αποκτήσει.

Για την ακρίβεια έπρεπε να επιλέξει από μία λίστα 45 εταιρειών που είχαν ήδη έτοιμες οι δικηγόροι του, με ημερομηνίες σύστασης από τον Νοέμβριο του 2007 μέχρι και τις ημέρες εκείνες. Τη λίστα την έλαβε, όπως αναφέρει η εφημερίδα σε στις επτά και μισή το απόγευμα και μέχρι τις δέκα το επόμενο πρωί, είχε αποφασίσει ποιες ήθελε να «αγοράσει».

Όλες οι εταιρείες ήταν νόμιμες, που όμως έδιναν τη δυνατότητα στους «αγοραστές» τους να κρύβουν τα ίχνη των μεταβιβάσεων, των μετοχών και των χρημάτων, μέσα από ενδιάμεσους και διαδρομές που ήταν δύσκολο, έως και αδύνατο να αποκαλυφθούν. Το χρονικό διάστημα, δε, της «αγοράς» τους ήταν λίγο πριν αρχίσουν τα προβλήματα στον όμιλο.

Σχεδόν όλες οι offshore στην Κύπρο στήνονται και λειτουργούν με τον ίδιο τρόπο. Ο φάκελος με τα στοιχεία των μετόχων και του διοικητικού συμβουλίου κατατίθεται στον έφορο εταιρειών στην Κύπρο και είναι προσβάσιμος. Μόνο που ως μέτοχοι και μέλη διοικητικού συμβουλίου αναφέρονται συνήθως άλλες εταιρείες ή φυσικά πρόσωπα που οι δικηγόροι τα αποκαλούν «nominees»(υποψήφιοι, καταπιστευματούχοι).

Στην πραγματικότητα, όπως αναφέρει η εφημερίδα, οι δικηγόροι υπογράφουν με τον πελάτη τους ένα εμπιστευτικό έγγραφο με το οποίο μπορεί ο δεύτερος να παίρνει όποτε θέλει τις μετοχές του ή να αλλάζει τους nominees κατά το δοκούν.

Στη συνέχεια οι δικηγόροι ενεργοποιούν τις εταιρείες nominees, στις οποίες μεταβιβάζονται οι μετοχές των εταιρειών των πελατών τους. Στην ουσία, οι ίδιοι οι δικηγόροι ή συνεργάτες τους είναι πίσω από τους nominees.

Έτσι, όποιος προσπαθήσει να ερευνήσει τους φακέλους, θα «σκοντάψει» στις nominees. Επιπλέον, συχνά οι φάκελοι είναι ελλιπείς και μη ενημερωμένοι, για παράδειγμα, με τα περιουσιακά στοιχεία.

Η μόνη Αρχή που έχει τα στοιχεία των πραγματικών δικαιούχων είναι η Τράπεζα της Κύπρου. Η αντίστοιχη δηλαδή της Τράπεζας της Ελλάδος. Μόνο που τα δίνει έπειτα από επίσημο αίτημα δικαστικών Αρχών, το οποίο προηγουμένως εξετάζεται.