Παράλληλες κινήσεις εκτός ΠΑΣΟΚ, με στόχο την ανατροπή της ηγεσίας ή τη μη δημιουργία κόμματος της ευρύτερης Κεντροαριστεράς, γίνονται στο παρασκήνιο το τελευταίο διάστημα από κορυφαία στελέχη του Κινήματος, τα οποία δηλώνουν από απογοητευμένα έως και εξοργισμένα από τη θητεία του Ευάγγελου Βενιζέλου ως προέδρου.

Όπως αναφέρει δημοσίευμα του περιοδικού «Επίκαιρα», οι αντιβενιζελικοί προέρχονται από τις παρυφές των πάλαι ποτέ «εκσυγχρονιστών» μέχρι τους νυν «μεταρρυθμιστές» και από τους γεννηματικούς μέχρι πολλούς μέχρι πρότινος «σκληρούς» βενιζελικούς. Το παράδοξο είναι ότι τόσο οι αντιβενιζελικοί όσο και η πλευρά Βενιζέλου στοχεύουν σε ένα ενιαίο μόρφωμα και επιδιώκουν τη συνεργασία με τη ΔΗΜΑΡ ή, τουλάχιστον, μ’ ένα κομμάτι της.

Σύμφωνα με το δημοσίευμα, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ μοιάζει απελπιστικά μόνος. Ακόμη και στελέχη που ανήκαν στους πλέον ένθερμους υποστηρικτές του, του καταλογίζουν «αλλοπρόσαλλη τακτική», «εγωπάθεια» και «τραγικούς χειρισμούς».

Το μόνο του πλεονέκτημα είναι ότι είναι… αρχηγός του κόμματος και πως οι «απέναντί» του έχουν ένα βασικό μειονέκτημα: Δεν μιλούν μεταξύ τους όλοι με όλους. Τι τους ενώνει; Η κοινή αντίδραση για την τακτική με την οποία πολιτεύεται ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ μέχρι τώρα. Έως πού μπορεί να φτάσει αυτό; «Από τη ανατροπή του μέχρι τη δημιουργία άλλου κομματικού φορέα», λέει ένας εξ όσων μετέχουν στις ζυμώσεις που συντελούνται.

Το πρόβλημα για το χώρο αυτό είναι ότι μέχρι στιγμής δεν υπάρχει ένα ενιαίο κέντρο με κατά το δυνατόν ομογενοποιημένες απόψεις, ούτως ώστε να δημιουργηθεί κάτι συντονισμένα, ούτε μια καθολικά αναγνωρισμένη προσωπικότητα για να ηγηθεί του εγχειρήματος.

«Το θέμα είναι να ενωθούν όλες οι δυνάμεις- φυσικά υπό έναν ηγέτη- για να έχουμε αποτελέσματα. Αν κάνουμε κάτι δυο τρεις άνθρωποι, είναι καταδικασμένο. Το θέμα είναι να ενωθούν όλες οι “ψηφίδες”, λένε στελέχη της τάσης αυτής, αναγνωρίζοντας πως η πολυδιάσπαση του χώρου, όπως και οι εγνωσμένες αρχηγικές φιλοδοξίες πολλών αποτελούν ανασχετικούς παράγοντες για την αμφισβήτηση Βενιζέλου.

Ο Γιώργος Παπανδρέου τελευταία βλέπει κόσμο, μοιράζεται προβληματισμούς, αλλά γνωρίζει ότι δεν μπορεί να «βγει μπροστά», καθώς η διετής διακυβέρνησή του έχει προκαλέσει την αντίδραση των περισσότερων.

Σε κάθε περίπτωση, σύμφωνα με το δημοσίευμα, όλα θα κριθούν και από την πορεία του «εθνικού μας θέματος», των αποφάσεων, δηλαδή, των εταίρων μας σε σχέση με την οικονομική βοήθεια, αλλά και από τις εσωτερικές αντιδράσεις.

Αν υπάρξουν δραματικές εξελίξεις, οι πρωτοβουλίες θα επιταχυνθούν. Ειδάλλως, αναμένεται να δοθεί «μάχη» στο Συνέδριο- εάν και εφόσον διεξαχθεί, βέβαια, το Νοέμβριο, καθώς ήδη έχει πάρει μια αναβολή.